تمرین‌های فلورتایم فقط برای سرگرم کردن کودک مبتلا به اوتیسم در طول بازی نیست، بلکه انجام فعالیتی برای سرگرم شدن با هم است. این شادی و لذت مشترک در طول بازی فرزند شما را به دنیایی مشترک می‌کشاند. هنگامی که در بازی با یکدیگر شادی را به اشتراک می‌گذارید، می‌توانید تعاملات بسیار غنی و عاطفی با کودک داشته باشید و ازطریق این تعاملات است که می‌توانید رشد کودک خود را به روش‌های قابل توجهی تقویت کنید.
در اینجا چند تمرین پیشنهادی وجود دارند که می‌توانید با کودک خود انجام دهید تا فرصت‌هایی برای شادی مشترک ایجاد کنید. به یاد داشته باشید که ایجاد فرصتی برای شادی و تعامل با کودک در درجه اول اهمیت و بازی در درجه دوم قرار دارد. بنابراین از هر بازی به‌عنوان یک راهنما برای رسیدن به هدف شادی مشترک استفاده کنید.
اگرچه هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، تشخیص زودهنگام به کاهش چالش‌های رشدی کمک می‌کند. درمان اتیسم معمولاً شامل ترکیبی از روش های مختلف درمانی و مصرف داروها می‌‌باشد.
قایم باشک یا دالی بازی
بسته به اینکه فرزندتان از نظر رشد در کجا قرار دارد، می‌توانید دالی بازی یا قایم باشک را انتخاب کنید. این بازی‌ها تا حد زیادی بهترین فعالیت‌ها برای تقویت شادی مشترک هستند. آنها شامل بازی حول اضطراب جدایی، تعلیق، انتظار، هیجان و شادی و همچنین نوبت گرفتن هستند.
دالی بازی می‌تواند به شکل‌های متنوعی مانند قرار دادن یک ملاقه (یا پوشش دیگر) روی کودک یا خودتان باشد. این بازی شامل یک عنصر حسی است. بنابراین بسته به مشخصات پردازش حسی فرزندتان، می‌توانید بافت‌ها یا وزن‌های مختلفی را در مواد پوششی بگنجانید تا تحریک یا فشار کم و بیش ایجاد کنید.
در طول قایم باشک با کودکان بزرگ‌تر می‌توانید با افزایش فاصله از او و پنهان شدن در مکان‌های سخت‌تر، بازی را به مرور پیچیده‌تر کنید. حتی می‌توانید برای چالش بیشتر از سرنخ‌های اضافی استفاده کنید. همچنین می‌توانید با پنهان شدن در مکان‌هایی که نیاز به خم شدن یا خزیدن دارد، مطابق با پردازش حسی فرزندتان پیش بروید.
حباب یا بادکنک
دمیدن حباب یا ضربه زدن به بادکنک بازی‌ای است که می‌توان به تنهایی از آن لذت برد، اما وقتی با هم بازی می‌کنیم، می‌توان آن را بسیار سرگرم‌کننده‌تر کرد. این بازی می‌تواند شامل نوبت گرفتن، پیش بینی، ناامیدی (زمانی که می‌ترکند)، فرصتی برای یادگیری تجربی حروف اضافه (بالا، پایین، پشت، جلو، رو، زیر و غیره) و تمرین صبر باشد.
می‌توانید حباب‌ها را با شماره 3 باد کنید و قبل از اینکه آنها را فوت کنید، منتظر واکنش کودک باشید. در این صورت کودک انگیزه می‌گیرد تا خودش حباب‌ها را منفجر کند. گاهی‌اوقات این کار برای کودکان خردسال چالش‌برانگیز است.
همچنین می‌توانید در طول بازی رنگ بادکنک‌ها را بگویید. می‌توانید به آرامی یا محکم به آنها ضربه بزنید تا پایین بیایند یا بالا بروند، یا حتی اجازه دهید بروند و به زمین افتادنشان را نگاه کنید.
غلغلک دادن یا بغل کردن
غلغلک دادن یکی دیگر از تمرین‌های فلورتایم است که باعث خندیدن می‌شود. با ساختن یک بازی با کمک غلغلک دادن می توانید زمان زیادی را کنار کودک خود لذت ببرید. وقتی غلغلک دادن باعث ترس کودک می‌شود، می‌توانید از بغل کردن استفاده کنید. در طول این فعالیت می‌توانید به نوبت یکدیگر را غلغلک بدهید، اعضای بدن را نام ببرید و ... .
تعقیب و گریز
تعقیب و گریز فعالیتی شبیه به قایم باشک است و تفاوت آن این است که در این حالت شما همیشه در دید یکدیگر بوده و معمولاً به سرعت در حال حرکت هستید. تعقیب و گریز می‌تواند شامل پیش‌بینی، هیجان و یادگیری واژگان به‌صورت تجربی در حین حرکت (سریع، آهسته) باشد. حتی می‌توانید در طول این فعالیت از بازی وانمودی که شامل شخصیت‌ها، حیوانات عروسکی یا عروسک‌ها هستند نیز برای تعقیب یکدیگر استفاده کنید.
دویدن و سقوط (Run and Crash)
بازی دویدین و سقوط، یک بازی عالی برای لذت بردن با هم است. شما می‌توانید تغییراتی در بازی ایجاد کنید که شامل ساختن نوعی برج با استفاده از بالش‌ها یا کوسن‌ها و دویدن در اتاق به داخل این برج‌ها است. همچنین می‌توانید فقط در سراسر اتاق بدوید و روی کاناپه یا تخت بروید. اگر در محیطی بزرگ مانند باشگاه بازی می‌کنید، می‌توانید بدوید و به تشک‌های بزرگ برخورد کنید.
می‌توانید زمان‌بندی را با تغییر سرعت تصادف تنظیم کنید. می‌توانید با توقف و راه‌اندازی یا استفاده از چراغ‌های سبز، زرد و قرمز روی سایر جنبه‌های برنامه‌ریزی کار کنید. می‌توانید با هم مسابقه بدهید. همچنین می‌توانید با ساختن انبوهی از بالش‌ها، به آنها برخورد کنید و در مورد اینکه چگونه بدوید و هر بار به تشکی متفاوت با دفعه قبل برخورد کنید، تصمیم بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
اوتیسم خفیف یا سطح 1 با چالش‌هایی در زمینه‌های تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتار مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به این سطح از اوتیسم علائمی خفیف‌تر نسبت به کودکان با اوتیسم سطح 3 نشان می‌دهند و به حمایت کمتری در زندگی روزمره نیاز دارند.
کاردرمانی در منزل برای کودکان به‌عنوان یک رویکرد نوین و مؤثر در حمایت از کودکان با نیازهای ویژه، توجه ویژه‌ای را جلب کرده است. این نوع درمان به کودکان این امکان را می‌دهد که در محیط آشنا و راحت خود، به بهبود مهارت‌های حرکتی، اجتماعی و شناختی بپردازند.
با وجود اینکه تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی دشوار است، برخی علائم می‌توانند زنگ خطری برای توجه والدین باشند. به طور معمول، نوزادان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیشتر از سایر کودکان نیازمند توجه و مراقبت هستند.
زمانی که در پی تشخیص یا درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هستید، انتخاب دکتر واجد شرایط که تجربه‌ی بالایی در برخورد با این اختلال داشته باشد، بسیار حیاتی است. متخصصان مختلفی می‌توانند در تشخیص و درمان بیش فعالی مشارکت کنند. این گروه شامل پزشکان، روانشناسان، مددکاران اجتماعی، پرستاران، دستیاران پزشک و دیگر درمانگران مجاز می‌شود.
زانوهای ضربدری وضعیتی است که زانوهای کودک هنگام ایستادن به هم نزدیک می‌شوند و مچ پاها از یکدیگر فاصله دارند. در اکثر موارد نیاز به درمان خاصی ندارد و با حرکات اصلاحی حل می شود.
پژوهش‌های نوین در حوزه درمان اوتیسم به تولید داروهای جدید AB-2004 ، بالواپتان، سورامین، نیسر‌ویمب منجر شده است که هدف آنهاکاهش علائم رفتاری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم است.
کاردرمانی کودکان مبتلا به فلج مغزی می‌تواند به بهبود هماهنگی عضلات و مفاصل کمک کند؛ مشکلاتی که می‌توانند انجام فعالیت‌های روزانه مانند خوردن، مسواک زدن و حمام کردن را دشوار سازند.
در حالی که تشخیص اوتیسم تنها توسط متخصص انجام می‌شود، چندین ابزار غربالگری وجود دارند که می‌توانند والدین، مراقبان و افراد مبتلا به اتیسم را نسبت به علائم بالقوه این اختلال آگاه کند.
یکی از روش‌های مؤثر در درمان غیرجراحی پای پرانتزی در کودکان ، استفاده از بریس‌های ارتوپدی است. بریس‌ها به عنوان یک ابزار اصلاحی، به پاهای کودک بسته می‌شوند و با ایجاد فشار کنترل شده، به تدریج به صاف کردن زانوها و مچ پاها کمک می‌کنند.
اختلالات سیستم وستیبولار شامل چندین بیماری است که بر حس تعادل تأثیر می‌گذارد. این اختلالات بیشتر بر اندام‌های دهلیزی در گوش داخلی تأثیر می‌گذارند، اما مشکلات سیستم عصبی مرکزی نیز می‌تواند باعث ایجاد مشکلات تعادلی شوند. رایج‌ترین علامت این اختلال سرگیجه است.