گفتاردرمانی روشی است که به بهبود گفتار کودک منجر میشود. این روش به کودک کمک میکند تا مشکلات زبانی و گفتاری خود مانند اختلالات واجی و صدا، بیان ضعیف، لکنت زبان و ... را برطرف کند. درواقع میتوان گفت گفتار درمانی، علم بررسی بیماری یا اختلالاتی است که روی گفتار فرد تأثیر میگذارند. در این مطلب به بررسی گفتاردرمانی کودکان میپردازیم. با ما همراه باشید.
مروری بر اختلالات گفتاری کودکان
اختلالات گفتاری به طیف گستردهای از اختلالات اشاره دارند که میتوانند بر نحوه ایجاد صداها برای ساختن کلمات یا درک و استفاده از زبان کودک شما تأثیر بگذارند. کودک مبتلا به اختلال گفتار ممکن است در اتصال صداها، تغییر، حذف یا تولید صحیح برخی صداها (مانند صداهای حرف «ج» یا «ژ») مشکل داشته باشد. کودک مبتلا به اختلال زبان قادر به پیروی از دستورالعملها، شرکت در کارهای روزمره یا استفاده از کلمات برای برقراری ارتباط با دیگران نیست.
اختلال و تأخیر در گفتار میتوانند موفقیت فرزند شما را در مدرسه تحت تأثیر قرار دهند و به مهارتهای اجتماعی او آسیب وارد کنند. دلایل زیادی وجود دارند که باعث میشوند کودک دچار تأخیر گفتاری و انواع مختلفی از اختلالات گفتاری شود. این دلایل شامل موارد زیر هستند:
- اوتیسم: اختلالی عصبیرفتاری که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارتهای ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرارشونده است.
- آپراکسی گفتار: در این اختلال مبتلا نمیتواند آنچه را در ذهن دارد بر زبان بیاورد. این اختلال بهدلیل ناتوانی مغز در هماهنگی عضلات مؤثر در تولید صدا رخ میدهد.
- شکاف کام: نقصی مادرزادی است که در آن بافتهای دهان یا لب در طی تکامل جنین بهخوبی تشکیل نشدهاند.
- تأخیر در رشد: تأخیر در رسیدن به نقاط عطف زبان، تفکر و مهارتهای حرکتی، تأخیر در رشد نامیده میشود.
- نارساخوانی: اختلالی که موجب ناتوانی در خواندن میشود و بر مناطقی از مغز که زبان را پردازش میکنند، تأثیر میگذارد.
- اختلالات تغذیه: این اختلالات در کودکان میتوانند منجر به اختلالات یادگیری و ناتوانی در تعاملات اجتماعی شوند.
- اختلالات روانی گفتار: این اختلالات منجر به لکنت زبان یا پریدهگویی میشوند. همچنین باعث میشوند گفتار کودک از حالت روان و عادی خارج شود. (درمان لکنت زبان)
- لالی انتخابی: اختلالی اضطرابی است که با ناتوانی در صحبت کردن و برقراری ارتباط در موقعیتهای اجتماعی خاص مانند مدرسه یا محل کار مشخص میشود.
- رانش زبان: این اختلال زمانی اتفاق میفتد که زبان در حین خوردن غذا یا صحبت کردن بیشازحد معمول به سمت جلو میآید.
- اختلال صوت: یکی از اختلالات شایع گفتاری است و با تولید غیرطبیعی یا فقدان کیفیت صوتی، زیر و بم صدا، بلندی و پیچش صدا مشخص میشود.( نحوه درمان اختلالات صدا و حنجره)
گفتاردرمانگر میتواند کودکان مبتلا به بیماریهای فوق را درمان کند.
علائم اختلالات گفتاری در سنین مختلف
درحالیکه هر کودکی با سرعتی خاص به یادگیری میپردازد، دستورالعملهای کلی میتوانند به والدین و متخصصان کمک کرده تا نقاط عطف مناسب هر سن را مشخص کنند. اگر علائم اختلالات گفتاری ذیل را در فرزند خود مشاهده کردید، برای گفتاردرمانی اقدام کنید:
- در 12 تا 15ماهگی: هنوز اولین کلمات خود را نگفته است، از حرکاتی مانند اشاره استفاده نکرده و فقط چند صدا تولید میکند.
- در 18 تا 24ماهگی: انتهای کلمات را بیان نمیکند، قادر به کنار هم قرار دادن ترکیبات دوکلمهای نیست و بهجای استفاده از کلمات به آنها اشاره میکند.
- در سن دو تا چهارسالگی: قادر به ترکیب دو و سه کلمه با هم نیست، دایره لغات او زیر 50 کلمه است و بیان نامشخصی دارد.
- در چهار تا پنجسالگی: دچار لکنت است و صداهای ابتدایی کلمات را تکرار میکند، در پیروی از دستورالعملهای واضح ناتوان است و صداها یا کلمات را تکرار میکند.
مزایای گفتار درمانی کودکان
اگر کودک شما هر یک از علائم بالا را نشان داد، حتماً به پزشک اطفال مراجعه کنید. متخصص اطفال میتواند شما را به گفتاردرمانگر ارجاع دهد. گفتاردرمانی به شکلهای مختلف به شما و فرزندتان کمک میکند. در اینجا برخی از مزایای آن ذکر شدهاند:
- بهبود ارتباطات به کودکان اجازه میدهد تا نیازها، خواستهها، افکار و احساسات خود را بهتر بیان کنند.
- به آنها کمک میکند تا آنچه را که دیگران میگویند بهتر درک کرده و دستورالعملها را بهتر دنبال کنند. همچنین توانایی خود را برای یادگیری مهارتهای مهم زندگی و عملکردی بهبود بخشند.
- به آنها کمک میکند تا برای محیطهای مدرسه آماده شوند تا ازنظر تحصیلی عقب نمانند.
- عملکرد عمومی آنها را بهبود میبخشد و باعث افزایش عزت نفس و استقلال آنها میشود.
- مهارتهای اجتماعی آنها را تقویت میکند تا بتوانند دوستیها و روابط خود را توسعه دهند.
- به بهبود شرایط تحصیلی، موفقیت در دانشگاه و یافتن شغل کمک میکند.
- منجر به کاهش سوءتفاهمهای خانوادگی میشود.
- توانایی کودک را برای استفاده از ارتباطات تقویتی و جایگزین افزایش میدهد.
حتما بخوانید: درمان تاخیر در گفتار
جلسه اول گفتار درمانی کودک
گفتاردرمانگر در جلسه اول با والدین کودک صحبت میکند و درخصوص علائم و تأثیر ناتوانی گفتار بر زندگی روزمره کودک سؤالاتی میپرسد. سپس، بر اساس سن و مرحله رشد کودک، آزمایشهای زیر را انجام میدهد:
- مشاهده بالینی: گفتاردرمانگر مدتی را صرف تماشای فرزند شما میکند تا نقاط قوت و ضعف زبان گفتاری او را متوجه شود. این مرحله گامی مهم در توسعه برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص کودک شما است.
- تست مبتنی بر بازی: اگر فرزند شما کم سن و سال باشد، از اسباببازیها و بازیهای مختلف برای ارزیابی مهارتهای گفتاری و زبانی او استفاده میشود. گفتاردرمانگر در طول بازی اطلاعات زیادی درخصوص رفتارهای فرزند شما ازجمله روش برقراری ارتباط، نحوه توجه کردن او و ... کسب میکند.
- تستهای استاندارد: ممکن است گفتاردرمانگر از فرزند شما بخواهد چند تست استاندارد انجام دهد تا بتواند تواناییهای گفتاری و ارتباطی او را با سایر همسالان مقایسه کند. او همچنین به کمک حرف زدن و سؤال پرسیدن، نحوه پردازش اطلاعات و برقراری ارتباط را بررسی میکند.
وظایف گفتاردرمانگر
گفتاردرمانگر پس از ارزیابی علائم و شرایط فرزند شما، برنامهای درمانی متناسب با شرایط او تهیه میکند. برنامه گفتار درمانی میتواند شامل درمان انفرادی یا گروهی باشد. گفتاردرمانگر ممکن است از کتابهای تصویری، صحبت، بازی و تکرار برای بهبود مهارتهای گفتار، زبان و ارتباط کودک شما استفاده کند.
تمرینات صوتی گفتار، بلعدرمانی و تمرین غذا خوردن از اجزای حیاتی گفتاردرمانی هستند. درنهایت، گفتاردرمانگر جلساتی برای پاسخگویی به نیازهای منحصربهفرد کودک شما برگزار میکند. او تمریناتی را به شما آموزش میدهد تا در خانه با فرزند خود انجام دهید.
گفتاردرمانگر به فرزند شما کمک میکند مهارتهای موردنیاز برای بهبود عملکرد خود را بیاموزد تا بتواند وظایف و فعالیتهای روزمره را بهخوبی انجام دهد. او آموزشهایی در زمینههای زیر به فرزند شما ارائه میکند:
- مهارتهای حرکتی ظریف و درشت
- آشنایی با بدن
- مهارتهای هماهنگی
- مهارتهای عملکردی، مانند بالا رفتن از پلهها
- مهارتهای خودمراقبتی روزانه
- بهبود دستخط
- ادغام حرکتیبصری (ارتباط مؤثر و کارآمد بین سیستمهای بصری و حرکتی)
- مهارتهای ادراک بصری
- غذا خوردن
- مهارتهای تعامل اجتماعی
- پردازش حسی
- رشد اولیه نوزادان
تمرینات گفتاردرمانی در منزل
اگر والدین در منزل با فرزند خود تمرین کنند، تأثیر جلسات گفتار درمانی بسیار بیشتر میشود. حتی پنج دقیقه تمرین در روز میتواند تفاوت قابلتوجهی در پیشرفت کودک ایجاد کند.
در اینجا برخی نکات برای کمک به فرزندتان در طول تمرینات گفتاردرمانی در منزل ذکر شده است، اطلاعات کامل تر را می توانید در مطلب "گفتاردرمانی کودک در منزل" مطالعه نمایید:
- صبور باشید: در طول تمرین به فرزند خود زمان کافی برای پاسخ به سؤالات بدهید و به او بفهمانید به حرفهایش توجه میکنید.
- با او بخوانید: کلمات را برای فرزند خود بخوانید تا آنها را بشنود و تشخیص دهد. از او بخواهید به عکسها اشاره کند یا آنها را نام ببرد. اگر فرزند شما خواندن بلد است، از او بخواهید برای شما کتاب بخواند.
- با او بازی کنید: انجام بازیهایی که در آنها اشیاء را حدس میزند، توصیف میکند یا سؤال میپرسد، راهی عالی برای کمک به کودک برای گسترش مهارتهای گفتاری و زبانی هستند.
- از گفتار خوب استفاده کنید: کودکان معمولاً از شما پیروی میکنند. بنابراین همیشه هنگام صحبت با فرزندتان از گفتار ساده با گرامر صحیح استفاده کنید. در طول روز به فرزند خود بگویید که در حال انجام چه کاری هستید. چیزهایی که میبینند، مانند اشکال، رنگها و حیوانات را نام ببرید و از او بخواهید آنچه را که میگویید تکرار کند.
جمع بندی
گفتاردرمانی یکی از ارکان مهم در رشد و توسعه مهارتهای ارتباطی کودکان است و میتواند تأثیر چشمگیری در پیشرفت تحصیلی و اجتماعی آنها داشته باشد. اگر کودک شما در بیان کلمات، تشکیل جملات یا ارتباط مؤثر با دیگران مشکل دارد، تیم متخصص گروه توانبخشی راه کمال آماده است تا با ارزیابی دقیق و درمان شخصیسازیشده به بهبود این مشکلات کمک کند. برای شروع فرآیند گفتاردرمانی و دریافت مشاوره تخصصی، همین حالا با ما تماس بگیرید و قدمی مهم در جهت رشد و شکوفایی کودک خود بردارید.
منابع
مطالب مشابه
مداخلات زودهنگام در یکپارچگی درکی-حرکتی، بهویژه برای کودکان پیشدبستانی که با تأخیرهای رشدی روبرو هستند، بهبودهای قابل توجهی را به همراه دارند. یکی از اهداف اصلی کاردرمانی درکی حرکتی، بهبود هماهنگی، دستخط و هماهنگی چشم و دست است، که مهارتهای حیاتی برای موفقیت تحصیلی و کارهای روزمره هستند.
کاردرمانی حافظه با هدف کمک به کودکانی که بهدلیل آسیبهای مغزی یا چالشهای رشدی، در ذخیره، نگهداری و بازیابی اطلاعات با مشکل مواجه هستند، استفاده میشود.
چهره کوری، که بهعنوان پروزوپاگنوزیا نیز شناخته میشود، اختلالی است که در آن کودک در تشخیص چهرهها، ازجمله چهره خود، مشکل دارد. این اختلال عصبی میتواند مادرزادی بوده و از بدو تولد وجود داشته باشد یا اکتسابی باشد و بعداً بهدلیل آسیب مغزی یا برخی اختلالات عصبی ایجاد شود.
کند نویسی یکی از موضوعاتی است که در طول کارهای زمانبندی شده مانند آزمونها و امتحانات مشکلساز میشود. متأسفانه، سرعت کم دانشآموز در حین نوشتن باعث میشود کودک نتواند به حجم کاری مورد نیاز برسد و با افت تحصیلی و نمرات پایین مواجه شود. اما علت سرعت پایین نوشتن باید در اوایل دوران مدرسه کودک شناسایی و اصلاح شود.
آگنوزیای بینایی، اختلالی عصبی است که توانایی کودک را در تشخیص و شناسایی اشیاء مختل میکند. حتی ممکن است درک بصری و بینایی بیمار سالم باشد، اما قادر به تشخیص چهرهها نباشد. کودکان مبتلا به آگنوزی بینایی معمولاً در پردازش و تفسیر اطلاعات بصری مشکل دارند، که میتواند منجر به مشکلاتی در تشخیص اشیاء آشنا، چهرهها و سایر محرکهای بصری شود.
اختلالات تکاملی، شرایط فیزیکی یا مبتنی بر مغز هستند که بر پیشرفت کودک هنگام رشد و کسب مهارتهای ضروری زندگی تأثیر میگذارند. بسیاری از اختلالات تکاملی کودکی قبل از تولد وجود دارند و در طول زندگی ادامه مییابند. همچنین ممکن است درنتیجه آسیب، ضربه یا سایر عوامل پزشکی در طول کودکی رخ دهند.
هیدروتراپی، که به آن آب درمانی نیز گفته میشود، شکل تخصصی فیزیوتراپی است که از آب برای درمان بیماریها استفاده میکند. این نوع درمان محیطی امن و حمایتی را برای کودکان فراهم میکند که در آن میتوانند بدون تنش جاذبه در فعالیتهای فیزیکی شرکت کنند.
والدین میتوانند با استفاده از بازیهای ساده و سرگرمکننده در محیط خانه، رفتارهای کلیدی فرزند خود را در حوزههای مهمی مانند ارتباط چشمی، تقلید، تعاملات اجتماعی و حساسیتهای حسی زیر نظر بگیرند. این بازیها برای کودک جذاب هستند و در عین حال، به والدین کمک میکنند تا درصورت مشاهده علائم نگرانکننده، بهموقع با متخصصان رشد کودک مشورت نمایند.
کودکان مبتلا به CDD تا حداقل ۲سالگی رشد معمولی متناسب با سن را در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، روابط اجتماعی، بازی و رفتار انطباقی دارند. آنها بین سنین ۲ تا ۱۰سالگی، مهارتهای کسبشده قبلی خود را به شکلی قابل توجه در دو یا چند مورد از دست میدهند.
یکی از تفاوتهای بزرگ بین اوتیسم و آسپرگر این است که کودکان مبتلا به اوتیسم دیرتر صحبت کردن را شروع میکنند. اما کسانی که سندرم آسپرگر دارند معمولاً تأخیر زبانی را تجربه نمیکنند. در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب منزوی به نظر میرسند، افراد دارای آسپرگر معمولاً میخواهند با دیگران تعامل داشته باشند اما برای برقراری ارتباط با مشکل مواجه میشوند.