گفتاردرمانی روشی است که به بهبود گفتار کودک منجر می‌شود. این روش به کودک کمک می‌کند تا مشکلات زبانی و گفتاری خود مانند اختلالات واجی و صدا، بیان ضعیف، لکنت زبان و ... را برطرف کند. درواقع می‌توان گفت گفتار درمانی، علم بررسی بیماری یا اختلالاتی است که روی گفتار فرد تأثیر می‌گذارند. در این مطلب به بررسی گفتاردرمانی کودکان می‌پردازیم. با ما همراه باشید.
اختلال گفتاری چیست؟
اختلالات گفتاری به طیف گسترده‌ای از اختلالات اشاره دارند که می‌توانند بر نحوه ایجاد صداها برای ساختن کلمات یا درک و استفاده از زبان کودک شما تأثیر بگذارند. کودک مبتلا به اختلال گفتار ممکن است در اتصال صداها، تغییر، حذف یا تولید صحیح برخی صداها (مانند صداهای حرف «ج» یا «ژ») مشکل داشته باشد. کودک مبتلا به اختلال زبان قادر به پیروی از دستورالعمل‌ها، شرکت در کارهای روزمره یا استفاده از کلمات برای برقراری ارتباط با دیگران نیست.
اختلال و تأخیر در گفتار می‌توانند موفقیت فرزند شما را در مدرسه تحت تأثیر قرار دهند و به مهارت‌های اجتماعی او آسیب وارد کنند. دلایل زیادی وجود دارند که باعث می‌شوند کودک دچار تأخیر گفتاری و انواع مختلفی از اختلالات گفتاری شود. این دلایل شامل موارد زیر هستند:
- اوتیسم: اختلالی عصبی‌رفتاری که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرارشونده است.
- آپراکسی گفتار: نوعی اختلال گفتار است و فرد مبتلا نمی‌تواند آنچه را در ذهن دارد بر زبان بیاورد. این اختلال به‌دلیل ناتوانی مغز در هماهنگی عضلات مؤثر در تولید صدا رخ می‌دهد.
- شکاف کام: نقصی مادرزادی است که در آن بافت‌های دهان یا لب در طی تکامل جنین به‌خوبی تشکیل نشده‌اند.
- تأخیر در رشد: تأخیر در رسیدن به نقاط عطف زبان، تفکر و مهارت‌های حرکتی، تأخیر در رشد نامیده می‌شود.
- نارساخوانی: اختلالی که موجب ناتوانی در خواندن می‌شود و بر مناطقی از مغز که زبان را پردازش می‌کنند، تأثیر می‌گذارد.
- اختلالات تغذیه: این اختلالات در کودکان می‌توانند منجر به اختلالات یادگیری و ناتوانی در تعاملات اجتماعی شوند.
- اختلالات روانی گفتار: این اختلالات منجر به لکنت زبان یا پریده‌گویی می‌شوند. همچنین باعث می‌شوند گفتار کودک از حالت روان و عادی خارج شود. (درمان لکنت زبان)
- لالی انتخابی: اختلالی اضطرابی است که با ناتوانی در صحبت کردن و برقراری ارتباط در موقعیت‌های اجتماعی خاص مانند مدرسه یا محل کار مشخص می‌شود.
- رانش زبان: این اختلال زمانی اتفاق میفتد که زبان در حین خوردن غذا یا صحبت کردن بیش‌ازحد معمول به سمت جلو می‌آید.
- اختلال صوت: یکی از اختلالات شایع گفتاری است و با تولید غیرطبیعی یا فقدان کیفیت صوتی، زیر و بم صدا، بلندی و پیچش صدا مشخص می‌شود.( نحوه درمان اختلالات صدا و حنجره)
گفتاردرمانگر می‌تواند کودکان مبتلا به بیماری‌های فوق را درمان کند.
علائم اختلالات گفتاری در سنین مختلف
درحالی‌که هر کودکی با سرعتی خاص به یادگیری می‌پردازد، دستورالعمل‌های کلی می‌توانند به والدین و متخصصان کمک کرده تا نقاط عطف مناسب هر سن را مشخص کنند. اگر علائم اختلالات گفتاری ذیل را در فرزند خود مشاهده کردید، برای گفتاردرمانی اقدام کنید:
- در 12 تا 15ماهگی: هنوز اولین کلمات خود را نگفته است، از حرکاتی مانند اشاره استفاده نکرده و فقط چند صدا تولید می‌کند.
- در 18 تا 24ماهگی: انتهای کلمات را بیان نمی‌کند، قادر به کنار هم قرار دادن ترکیبات دوکلمه‌ای نیست و به‌جای استفاده از کلمات به آنها اشاره می‌کند.
- در سن دو تا چهارسالگی: قادر به ترکیب دو و سه کلمه با هم نیست، دایره لغات او زیر 50 کلمه است و بیان نامشخصی دارد.
- در چهار تا پنج‌سالگی: دچار لکنت است و صداهای ابتدایی کلمات را تکرار می‌کند، در پیروی از دستورالعمل‌های واضح ناتوان است و صداها یا کلمات را تکرار می‌کند.
مزایای گفتار درمانی
اگر کودک شما هر یک از علائم بالا را نشان داد، حتماً به پزشک اطفال مراجعه کنید. متخصص اطفال می‌تواند شما را به گفتاردرمانگر ارجاع دهد. گفتاردرمانی به شکل‌های مختلف به شما و فرزندتان کمک می‌کند. در اینجا برخی از مزایای آن ذکر شده‌اند:
- بهبود ارتباطات به کودکان اجازه می‌دهد تا نیازها، خواسته‌ها، افکار و احساسات خود را بهتر بیان کنند.
- به آنها کمک می‌کند تا آنچه را که دیگران می‌گویند بهتر درک کرده و دستورالعمل‌ها را بهتر دنبال کنند. همچنین توانایی خود را برای یادگیری مهارت‌های مهم زندگی و عملکردی بهبود بخشند.
- به آنها کمک می‌کند تا برای محیط‌های مدرسه آماده شوند تا ازنظر تحصیلی عقب نمانند.
- عملکرد عمومی آنها را بهبود می‌بخشد و باعث افزایش عزت نفس و استقلال آنها می‌شود.
- مهارت‌های اجتماعی آنها را تقویت می‌کند تا بتوانند دوستی‌ها و روابط خود را توسعه دهند.
- به بهبود شرایط تحصیلی، موفقیت در دانشگاه و یافتن شغل کمک می‌کند.
- منجر به کاهش سوءتفاهم‌های خانوادگی می‌شود.
- توانایی کودک را برای استفاده از ارتباطات تقویتی و جایگزین افزایش می‌دهد.
حتما بخوانید: درمان تاخیر در گفتار
جلسه اول گفتاردرمانی
گفتاردرمانگر در جلسه اول با والدین کودک صحبت می‌کند و درخصوص علائم و تأثیر ناتوانی گفتار بر زندگی روزمره کودک سؤالاتی میپرسد. سپس، بر اساس سن و مرحله رشد کودک، آزمایش‌های زیر را انجام می‌دهد:
- مشاهده بالینی: گفتاردرمانگر مدتی را صرف تماشای فرزند شما می‌کند تا نقاط قوت و ضعف زبان گفتاری او را متوجه شود. این مرحله گامی مهم در توسعه برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص کودک شما است.
- تست مبتنی بر بازی: اگر فرزند شما کم سن و سال باشد، از اسباب‌بازی‌ها و بازی‌های مختلف برای ارزیابی مهارت‌های گفتاری و زبانی او استفاده می‌شود. گفتاردرمانگر در طول بازی اطلاعات زیادی درخصوص رفتارهای فرزند شما ازجمله روش برقراری ارتباط، نحوه توجه کردن او و ... کسب می‌کند.
- تست‌های استاندارد: ممکن است گفتاردرمانگر از فرزند شما بخواهد چند تست استاندارد انجام دهد تا بتواند توانایی‌های گفتاری و ارتباطی او را با سایر همسالان مقایسه کند. او همچنین به کمک حرف زدن و سؤال پرسیدن، نحوه پردازش اطلاعات و برقراری ارتباط را بررسی می‌کند.
وظایف گفتاردرمانگر
گفتاردرمانگر پس از ارزیابی علائم و شرایط فرزند شما، برنامه‌ای درمانی متناسب با شرایط او تهیه می‌کند. برنامه گفتار درمانی می‌تواند شامل درمان انفرادی یا گروهی باشد. گفتاردرمانگر ممکن است از کتاب‌های تصویری، صحبت، بازی و تکرار برای بهبود مهارت‌های گفتار، زبان و ارتباط کودک شما استفاده کند.
تمرینات صوتی گفتار، بلع‌درمانی و تمرین غذا خوردن از اجزای حیاتی گفتاردرمانی هستند. درنهایت، گفتاردرمانگر جلساتی برای پاسخگویی به نیازهای منحصربه‌فرد کودک شما برگزار می‌کند. او تمریناتی را به شما آموزش می‌دهد تا در خانه با فرزند خود انجام دهید.
گفتاردرمانگر به فرزند شما کمک می‌کند مهارت‌های موردنیاز برای بهبود عملکرد خود را بیاموزد تا بتواند وظایف و فعالیت‌های روزمره را به‌خوبی انجام دهد. او آموزش‌هایی در زمینه‌های زیر به فرزند شما ارائه می‌کند:
- مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت
- آشنایی با بدن
- مهارت‌های هماهنگی
- مهارت‌های عملکردی، مانند بالا رفتن از پله‌ها
- مهارت‌های خودمراقبتی روزانه
- بهبود دست‌خط
- ادغام حرکتی‌بصری (ارتباط مؤثر و کارآمد بین سیستم‌های بصری و حرکتی)
- مهارت‌های ادراک بصری
- غذا خوردن
- مهارت‌های تعامل اجتماعی
- پردازش حسی
- رشد اولیه نوزادان
تمرینات گفتاردرمانی در منزل
اگر والدین در منزل با فرزند خود تمرین کنند، تأثیر جلسات گفتار درمانی بسیار بیشتر می‌شود. حتی پنج دقیقه تمرین در روز می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در پیشرفت کودک ایجاد کند.
در اینجا برخی نکات برای کمک به فرزندتان در طول تمرینات گفتاردرمانی در منزل ذکر شده است، اطلاعات کامل تر را می توانید در مطلب "گفتاردرمانی کودک در منزل" مطالعه نمایید:
- صبور باشید: در طول تمرین به فرزند خود زمان کافی برای پاسخ به سؤالات بدهید و به او بفهمانید به حرف‌هایش توجه می‌کنید.
- با او بخوانید: کلمات را برای فرزند خود بخوانید تا آنها را بشنود و تشخیص دهد. از او بخواهید به عکس‌ها اشاره کند یا آنها را نام ببرد. اگر فرزند شما خواندن بلد است، از او بخواهید برای شما کتاب بخواند.
- با او بازی کنید: انجام بازی‌هایی که در آنها اشیاء را حدس می‌زند، توصیف می‌کند یا سؤال میپرسد، راهی عالی برای کمک به کودک برای گسترش مهارت‌های گفتاری و زبانی هستند.
- از گفتار خوب استفاده کنید: کودکان معمولاً از شما پیروی می‌کنند. بنابراین همیشه هنگام صحبت با فرزندتان از گفتار ساده با گرامر صحیح استفاده کنید. در طول روز به فرزند خود بگویید که در حال انجام چه کاری هستید. چیزهایی که می‌بینند، مانند اشکال، رنگ‌ها و حیوانات را نام ببرید و از او بخواهید آنچه را که می‌گویید تکرار کند.
خدمات گروه توانبخشی راه کمال برای گفتاردرمانی کودکان
گفتاردرمانی به کودکان یاد می‌دهد حجم صدای تولیدشده را کنترل کرده و کلمات و صداها را به‌صورت کاملاً درست ادا کنند. همچنین کودکان در طول گفتار درمانی یاد می‌گیرند کلمات موردنظر خود را در قالب جمله بیان کنند. یکی از خدمات گروه توانبخشی راه کمال، گفتاردرمانی کودکان است. گفتاردرمانگر در طول جلسات با استفاده از روش‌ها و تمرین‌های مختلف به آموزش اصوات، صداها و کلمات می‌پردازد و به توسعه مهارت‌های گفتاری کودک کمک می‌کند. او همچنین توصیه‌هایی برای تمرین با کودک به والدین ارائه می‌کند. بنابراین اگر فرزند شما دچار اختلال گفتاری است، به ما مراجعه کنید و از خدمات گفتاردرمانی ما بهره‌مند شوید.
منابع
مطالب مشابه
اوتیسم خفیف یا سطح 1 با چالش‌هایی در زمینه‌های تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتار مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به این سطح از اوتیسم علائمی خفیف‌تر نسبت به کودکان با اوتیسم سطح 3 نشان می‌دهند و به حمایت کمتری در زندگی روزمره نیاز دارند.
کاردرمانی در منزل برای کودکان به‌عنوان یک رویکرد نوین و مؤثر در حمایت از کودکان با نیازهای ویژه، توجه ویژه‌ای را جلب کرده است. این نوع درمان به کودکان این امکان را می‌دهد که در محیط آشنا و راحت خود، به بهبود مهارت‌های حرکتی، اجتماعی و شناختی بپردازند.
با وجود اینکه تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی دشوار است، برخی علائم می‌توانند زنگ خطری برای توجه والدین باشند. به طور معمول، نوزادان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیشتر از سایر کودکان نیازمند توجه و مراقبت هستند.
زمانی که در پی تشخیص یا درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هستید، انتخاب دکتر واجد شرایط که تجربه‌ی بالایی در برخورد با این اختلال داشته باشد، بسیار حیاتی است. متخصصان مختلفی می‌توانند در تشخیص و درمان بیش فعالی مشارکت کنند. این گروه شامل پزشکان، روانشناسان، مددکاران اجتماعی، پرستاران، دستیاران پزشک و دیگر درمانگران مجاز می‌شود.
زانوهای ضربدری وضعیتی است که زانوهای کودک هنگام ایستادن به هم نزدیک می‌شوند و مچ پاها از یکدیگر فاصله دارند. در اکثر موارد نیاز به درمان خاصی ندارد و با حرکات اصلاحی حل می شود.
پژوهش‌های نوین در حوزه درمان اوتیسم به تولید داروهای جدید AB-2004 ، بالواپتان، سورامین، نیسر‌ویمب منجر شده است که هدف آنهاکاهش علائم رفتاری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم است.
کاردرمانی کودکان مبتلا به فلج مغزی می‌تواند به بهبود هماهنگی عضلات و مفاصل کمک کند؛ مشکلاتی که می‌توانند انجام فعالیت‌های روزانه مانند خوردن، مسواک زدن و حمام کردن را دشوار سازند.
در حالی که تشخیص اوتیسم تنها توسط متخصص انجام می‌شود، چندین ابزار غربالگری وجود دارند که می‌توانند والدین، مراقبان و افراد مبتلا به اتیسم را نسبت به علائم بالقوه این اختلال آگاه کند.
یکی از روش‌های مؤثر در درمان غیرجراحی پای پرانتزی در کودکان ، استفاده از بریس‌های ارتوپدی است. بریس‌ها به عنوان یک ابزار اصلاحی، به پاهای کودک بسته می‌شوند و با ایجاد فشار کنترل شده، به تدریج به صاف کردن زانوها و مچ پاها کمک می‌کنند.
اختلالات سیستم وستیبولار شامل چندین بیماری است که بر حس تعادل تأثیر می‌گذارد. این اختلالات بیشتر بر اندام‌های دهلیزی در گوش داخلی تأثیر می‌گذارند، اما مشکلات سیستم عصبی مرکزی نیز می‌تواند باعث ایجاد مشکلات تعادلی شوند. رایج‌ترین علامت این اختلال سرگیجه است.