زمانی که در پی تشخیص یا درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هستید، انتخاب دکتر واجد شرایط که تجربه‌ی بالایی در برخورد با این اختلال داشته باشد، بسیار حیاتی است. متخصصان مختلفی می‌توانند در تشخیص و درمان بیش فعالی مشارکت کنند. این گروه شامل پزشکان (مانند روانپزشکان، متخصصان اطفال، متخصصین داخلی، و پزشکان خانواده) و همچنین روانشناسان، مددکاران اجتماعی، پرستاران، دستیاران پزشک و دیگر درمانگران مجاز می‌شود. روانشناسان مدرسه نیز نقش مهمی در ارزیابی و شناسایی این اختلال دارند.
یکی از سؤالات اصلی برای افرادی که تازه تشخیص بیش فعالی را دریافت کرده‌اند این است که چه کسی مجاز به تجویز داروهای مرتبط با این اختلال است؟ در حالی که بسیاری از متخصصان می‌توانند در تشخیص و مدیریت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نقش داشته باشند، فقط گروه‌های خاصی از جمله روانپزشکان و پزشکان عمومی مجاز به تجویز دارو هستند. این افراد قادرند ارزیابی‌های فیزیکی جامعی نیز انجام دهند تا سایر علل احتمالی علائم را رد کنند.
نقش داروها در مدیریت بیش فعالی به‌عنوان یک جزء مهم درمانی غیرقابل انکار است. به همین دلیل، ضروری است که تمامی اعضای تیم درمانی بیمار به‌طور منظم با یکدیگر در ارتباط باشند. این ارتباط مستمر میان پزشکان و درمانگران می‌تواند به بهبود کیفیت درمان کمک کند و اطمینان حاصل کند که تمامی جنبه‌های درمانی، از دارودرمانی تا مشاوره‌های روانشناختی، به درستی هماهنگ شده‌اند.
همچنین، هر متخصص نقش خاصی در فرآیند درمان ایفا می‌کند؛ برای مثال، پزشکان می‌توانند ارزیابی‌های بالینی انجام دهند و مشکلات پزشکی زمینه‌ای را تشخیص دهند، در حالی که روانشناسان و درمانگران می‌توانند بر جنبه‌های رفتاری و روانی تمرکز کنند. مهم است که همه اعضای تیم درمان، از جمله خانواده، در این فرآیند مشارکت داشته باشند تا بهترین نتایج درمانی حاصل شود.
تیم مراقبت از سلامت کودک شما نقش بسیار مهمی در تشخیص و مدیریت اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) ایفا می‌کند. اگر کودک شما علائمی از بیش فعالی را نشان می‌دهد، اولین گام تماس با پزشک عمومی یا متخصص اطفال است. این پزشکان معمولاً با کودک و خانواده شما رابطه‌ای مستمر داشته و از تاریخچه پزشکی او مطلع هستند که این اطلاعات برای تشخیص دقیق بسیار اهمیت دارد. با وجود این، تیم مراقبت از سلامت کودک شما ممکن است شامل اعضای دیگری نیز باشد که هر کدام نقش حیاتی در فرآیند تشخیص و درمان بیش فعالی ایفا می‌کنند.
تیم متخصصان تشخیص و درمان بیش فعالی
- پزشک یا متخصص اطفال. این افراد معمولاً اولین تماس شما برای ارزیابی و تشخیص بیش فعالی هستند. به دلیل آشنایی با سابقه پزشکی کودک و پیگیری‌های منظم، آن‌ها می‌توانند با ارائه بررسی‌های اولیه و ارجاع به متخصصان دیگر، نقش بسیار مهمی در تشخیص این اختلال داشته باشند.
- کاردرمانگران. کاردرمانگر یا "OT" به کودکان مبتلا به بیش فعالی کمک می کند تا مهارت های خاصی مانند نظم، هماهنگی فیزیکی و توانایی انجام کارهای روزمره مانند دوش گرفتن، مرتب کردن کوله پشتی یا مرتب کردن تخت خود را یاد بگیرند و سطح انرژی و بیش فعالی شان را کنترل کنند.
- گفتاردرمانگران. کودکان مبتلا به ADHD را خطر تاخیر زیان بیشتر تهدید می کند. همچنین ممکن است در حین حرف زدن به راحتی حواسشان پرت شود. علاوه بر این ممکن است در انتخاب کلمات صحیح و بیان موثر افکارشان دچار مشکل شوند. بنابراین گفتاردرمانی بخشی مهم از درمان کامل بیش فعالی است.
- روانشناسان. این متخصصان در تشخیص و درمان بیماری‌های روانی، از جمله بیش فعالی، آموزش دیده‌اند. آن‌ها با ارزیابی‌های تخصصی، تست‌های روانشناختی و جلسات درمانی به شناسایی دقیق‌تر علائم کمک می‌کنند. هرچند روانشناسان نمی‌توانند دارو تجویز کنند، اما می‌توانند برنامه‌های درمانی غیر دارویی، مانند درمان‌های رفتاری و شناختی-رفتاری، را اجرا کنند.
- روانپزشکان. این متخصصان نیز مانند روانشناسان در تشخیص و درمان بیماری‌های روانی مهارت دارند، اما به دلیل اینکه پزشک هستند، قادر به تجویز دارو نیز هستند. روانپزشکان می‌توانند درمان‌های دارویی را با برنامه‌های درمانی رفتاری ترکیب کنند تا به مدیریت علائم بیش فعالی کمک کنند.
- پرستاران و دستیاران پزشک (PAs). پرستاران و PAs نیز می‌توانند بیش فعالی را تشخیص داده و درمان کنند. آن‌ها با پزشکان همکاری می‌کنند و در صورت نیاز، قادر به تجویز دارو نیز هستند. پرستاران همچنین می‌توانند در تنظیم جلسات درمانی و پیگیری وضعیت کودک کمک کنند و به عنوان واسطه بین خانواده و تیم درمانی عمل کنند.
- مددکاران اجتماعی. این افراد با پشتیبانی و آموزش، به خانواده‌ها و افراد مبتلا به بیش فعالی کمک می‌کنند تا این اختلال را بهتر مدیریت کنند. آن‌ها ممکن است در مسیر ارجاع به متخصصان مناسب، تشخیص و حتی پشتیبانی روانی به خانواده‌ها نقش مهمی ایفا کنند.
- مشاوران و خانواده‌درمانگران. این متخصصان نیز می‌توانند به افراد مبتلا به بیش فعالی و خانواده‌های آن‌ها کمک کنند تا با مشکلات روزمره مواجه شده و رفتارها و مهارت‌های زندگی را بهبود بخشند. مشاوره‌های خانوادگی می‌تواند به ایجاد یک محیط حمایتی و سالم برای کودک کمک کند و خانواده‌ها را در این مسیر همراهی کند.
تجویز دارو و مدیریت آن
اگر تشخیص بیش فعالی برای کودک شما تأیید شود و نیاز به دارو وجود داشته باشد، پزشک، پرستار یا دستیار پزشک داروی مناسب را تجویز می‌کند و علائم و عوارض جانبی را تا رسیدن به دوز مناسب تحت نظر خواهد داشت. داروهای بیش فعالی می‌توانند به تنظیم سطح تمرکز و کاهش علائم بیش‌فعالی کمک کنند، اما پیگیری مداوم از نظر عوارض جانبی و اثربخشی دارو ضروری است.
فرآیند تشخیص
در طول فرآیند تشخیص، تیم درمانی باید اطمینان حاصل کند که علائم بیش فعالی ناشی از سایر اختلالات یا شرایط پزشکی نیست. این ارزیابی‌ها ممکن است شامل تست‌های مختلفی برای بررسی سایر علل احتمالی علائم باشد. از آنجا که برخی اختلالات دیگر ممکن است علائمی مشابه بیش فعالی داشته باشند (مانند اختلالات یادگیری یا اضطراب)، ارزیابی دقیق و جامع ضروری است.
تیم مراقبت از سلامت کودک شما با ترکیب تلاش‌ها و تخصص‌های گوناگون، به تشخیص دقیق‌تر و مدیریت مؤثرتر بیش فعالی کمک می‌کند و فرزند شما را در مسیر صحیح درمان قرار می‌دهد. این همکاری هماهنگ، نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی کودک و خانواده او دارد.
مرکز درمان بیش فعالی کودکان
مرکز درمان بیش‌فعالی کودکان به‌طور تخصصی برای تشخیص، مدیریت و درمان اختلال بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان فعالیت می‌کند. این مراکز با بهره‌گیری از تیمی مجرب شامل روانپزشکان کودک، روانشناسان و متخصصان توانبخشی، برنامه‌های جامع و منسجمی را برای بهبود علائم رفتاری و تحصیلی کودکان مبتلا به بیش‌فعالی ارائه می‌دهند. روش‌های علمی به‌روز مانند نوروفیدبک، نقشه‌برداری مغزی (QEEG) و درمان‌های رفتاری-شناختی در این مراکز به کار گرفته می‌شوند تا به کودکان کمک شود که تمرکز، توجه و توانایی‌های اجتماعی خود را بهبود بخشند.
در این مراکز، ابتدا از طریق ارزیابی‌های دقیق روانشناختی و رفتاری، سطح و نوع اختلال بیش‌فعالی کودک مشخص می‌شود. سپس با توجه به نیازهای خاص هر کودک، برنامه‌ای متناسب طراحی می‌شود که شامل تمرینات تقویت تمرکز، فعالیت‌های گروهی برای بهبود روابط اجتماعی، و جلسات مشاوره فردی و خانوادگی است. یکی از روش‌های پرکاربرد در این مراکز، نوروفیدبک است که با استفاده از بازی‌های تعاملی و جذاب به کودکان کمک می‌کند تا به مرور یاد بگیرند تمرکز خود را بهبود دهند و کنترل بیشتری بر رفتارهای خود پیدا کنند. همچنین این مراکز به والدین آموزش می‌دهند که چگونه در محیط خانه و مدرسه از روش‌های موثر تربیتی برای حمایت از پیشرفت فرزندشان استفاده کنند.
این مراکز با ارائه محیطی دوستانه و ایمن، به کودکان این امکان را می‌دهند تا در روند درمان مشارکت کنند و به تدریج با اعتماد به نفس بیشتری با چالش‌های روزمره خود روبرو شوند. درمان مناسب در سنین پایین می‌تواند به کودک کمک کند تا با موفقیت در جنبه‌های مختلف زندگی، از جمله تحصیل و روابط اجتماعی، رشد کند و به پتانسیل کامل خود دست یابد.
نکاتی برای انتخاب متخصص درمان بیش فعالی
برای یافتن یک متخصص مناسب برای تشخیص و درمان بیش‌فعالی (ADHD)، معمولاً از پزشک مراقبت‌های اولیه خود شروع کنید. پزشک شما ممکن است بتواند تشخیص اولیه را انجام دهد یا شما را به متخصصان مرتبط ارجاع دهد. همچنین می‌توانید از منابع محلی و آنلاین برای شناسایی متخصصانی که در درمان بیش‌فعالی تجربه دارند، استفاده کنید.
نکاتی برای انتخاب بهترین متخصص درمان بیش فعالی عبارت‌اند از:
- بررسی تخصص و تجربه. به دنبال افرادی باشید که به طور خاص در زمینه بیش فعالی تخصص یا تجربه دارند. برخی منابع مانند سازمان‌های مرتبط یا انجمن‌های حرفه‌ای می‌توانند فهرستی از متخصصانی را که در تشخیص و درمان بیش‌فعالی تخصص دارند، ارائه دهند.
- ارزیابی تیم درمانی. برای درمان کامل و مؤثر بیش فعالی، گاهی به تیمی از متخصصان نیاز است. یک تیم حرفه‌ای می‌تواند شامل روان‌پزشک، روان‌شناس، و حتی مربیان ویژه باشد که هرکدام به بخشی از نیازهای شما پاسخ می‌دهند.
- تعامل و ارتباط مؤثر. اطمینان حاصل کنید که متخصص به نگرانی‌ها و سوالات شما درباره علائم، داروها، و عوارض جانبی احتمالی به دقت گوش می‌دهد و توضیحات کافی ارائه می‌دهد. اگر احساس کردید که پزشک به نظرات شما توجه نمی‌کند یا اطلاعات کافی درباره روش‌های درمانی به شما نمی‌دهد، بهتر است به دنبال نظر دیگری باشید.
- دریافت توصیه‌ها و نظرات دیگران. می‌توانید از افراد دیگری که تجربه درمان بیش فعالی را داشته‌اند، راهنمایی و توصیه‌های مفیدی درباره پزشکان و متخصصان دریافت کنید.
- دریافت نظر دوم در صورت لزوم. اگر احساس کردید که از روند درمان راضی نیستید یا اطلاعات کافی درباره گزینه‌های درمانی به شما ارائه نشده است، به سراغ نظر دوم بروید تا از اطمینان بیشتری برخوردار شوید.
پیدا کردن متخصص مناسب ممکن است زمان‌بر باشد، اما با دقت و تحقیق می‌توانید فرد یا تیمی را بیابید که به بهترین شکل ممکن شما یا فرزندتان را در مسیر درمان بیش‌فعالی یاری دهد.
بهترین پزشک و کلینیک درمان بیش فعالی در تهران
امروزه متخصصان بسیاری در تهران در زمینه درمان بیش فعالی فعالیت دارند، اما انتخاب بهترین پزشک و کلینیک نیازمند دقت و تحقیق است تا بتوان از روش‌های به‌روز و کارآمد بهره برد. یکی از مراکزی که در این حوزه فعالیت تخصصی دارد، گروه توانبخشی راه کمال است که با بهره‌گیری از متخصصان مجرب و تکنولوژی‌های مدرن، خدمات ارزشمندی را برای درمان بیش‌فعالی و اختلالات دیگر ارائه می‌دهد.
کلینیک توانبخشی راه کمال با در اختیار داشتن تیمی از متخصصان مجرب و به‌روزترین تکنولوژی‌های درمانییکی از مراکز برتر برای درمان بیش فعالی و اختلالات مشابه در تهران به‌شمار می‌آید. این مرکز با ارائه مشاوره روانشناسی جامع و درمان‌های فردی برای کودکان و بزرگسالان، خدماتی کامل و کارآمد برای بهبود کیفیت زندگی و تمرکز ذهنی ارائه می‌کند.
انتخاب کلینیک توانبخشی راه کمال می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای درمان و مدیریت مؤثر بیش فعالی باشد، چرا که با استفاده از جدیدترین متدهای علمی و تکنولوژی‌های درمانی، مراجعه‌کنندگان به نتایج قابل‌توجهی دست می‌یابند.
منابع
https://www.webmd.com/add-adhd/adhd-health-care-team
مطالب مشابه
گروه توانبخشی راه کمال، یکی از بهترین مراکز کاردرمانی در تهران است که با بهره‌گیری از کادری مجرب و دلسوز، خدمات تخصصی کاردرمانی را در محیطی مجهز و کودک‌پسند ارائه می‌دهد.
اتاق‌های حسی فضاهایی چندمنظوره هستند که می‌توانند به طیف وسیعی از افراد، ازجمله کسانی که با چالش‌های پردازش حسی، معلولیت‌ها یا نیازهای درمانی خاص روبرو هستند، کمک کنند.
کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی معمولاً در زمینه‌هایی مانند خواندن، رمزگشایی زبان، املا، واژگان یا یادآوری موارد مشکلی ندارند؛ بااین‌حال، ممکن است در ادراک بصری، فضایی یا لمسی دچار مشکل شوند.
کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی ممکن است در پردازش و درک کلمات، جملات و دستورالعمل‌ها مشکل داشته باشند. آن‌ها ممکن است در فهم معنا، زمینه و ظرافت‌های زبان دچار مشکل شوند.
اختلال زبان بیانی، که به آن تأخیر گفتار بیانی نیز گفته می‌شود، وضعیتی است که با ناتوانی در استفاده از کلمات و ساخت جملات متناسب با سن کودک، مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است برای تشکیل جملات منسجم، پیدا کردن کلمات مناسب و انتقال مؤثر پیام‌های خود با مشکل روبرو شوند.
تأخیر در گفتار کودکان، نوعی اختلال ارتباطی است که بر تکلم کودک تأثیر می‌گذارد. اگر فرزند شما با وجود تکامل جسمی همچنان به نقاط عطف گفتار نرسیده باشد، ممکن است اختلال در تکلم داشته باشد.
اختلال پردازش زبان، نوعی ناتوانی یادگیری است که بر توانایی کودک در درک یا تولید کلمات تأثیر می‌گذارد. این مشکل به‌دلیل ناتوانی در شنیدن یا تولید فیزیکی صداها نیست، بلکه به توانایی فرد در ایجاد معنا از صداها برای برقراری ارتباط مربوط می‌شود.
ناتوانی‌های یادگیری می‌توانند فرایند یادگیری را مختل کنند. این کودکان ممکن است در مهارت‌هایی مانند صحبت کردن، خواندن، نوشتن، توجه، درک مطالب، به خاطر سپردن اطلاعات، انجام ریاضی یا هماهنگی حرکات مشکل داشته باشند. انواع رایج ناتوانی‌های یادگیری شامل نارساخوانی (دیسلکسیا)، اختلال نوشتن (دیسگرافی)، اختلال یادگیری ریاضی (دیسکالکولیا)، اختلاللات پردازش زبان، بینایی، شنوایی وناتوانی یادگیری غیرکلامی هستند.
اختلال حسی حرکتی زمانی رخ می‌دهد که مغز در دریافت و پاسخ دادن به اطلاعاتی که ازطریق حواس می‌آیند و بر حرکت و هماهنگی بیمار تأثیر می‌گذارند، مشکل داشته باشد. این اختلال باعث ناتوانی بیمار در پردازش ورودی‌های حسی و هماهنگی پاسخ‌های حرکتی می‌شود و چالش‌هایی در تعادل، حرکت و کنترل کلی بدن ایجاد می‌کند.
اختلال دوقطبی، اختلال سلامت روان است که باعث چرخه‌های شدید تغییرات عاطفی می‌شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی دو دوره را تجربه می‌کنند: دوره‌هایی که در آن‌ها فوق‌العاده شاد و پرانرژی هستند، که به آن دوره شیدایی گفته می‌شود. و دوره‌های دیگری که در آن‌ها بسیار افسرده هستند.