اختلال کمبود توجه و بیش فعالی، اختلالی عصبیرشدی است که باعث بیش فعالی و رفتارهای تکانشی میشود. افراد مبتلا به این اختلال، ازجمله کودکان، معمولاً در تمرکز روی کاری خاص مشکل دارند. در این مطلب به بررسی علائم بیش فعالی در کودکان 3 ساله میپردازیم.
اگر میخواهید علادم در سنین مختلف را بدانید می توانید مطلب علائم بیش فعالی در کودکان را مطالعه نمایید.
تشخیص بیش فعالی در کودک 3 ساله
براساس مطالعهای در سال 2019، برخی رفتارها در دوران کودکی ممکن است با بیش فعالی مرتبط باشند، اما تحقیقات بیشتری برای اثبات این ارتباط لازم هستند. طبق اطلاعات مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، سه علامت اصلی بیش فعالی در کودکان بالای 3 سال عبارتاند از:
- بیتوجهی
- بیش فعالی
- تکانشگری
این رفتارها در کودکان بدون بیش فعالی نیز مشاهده میشوند. با این حال، تشخیص بیش فعالی تنها زمانی داده میشود که کودک چندین علامت را به مدت حداقل 6 ماه داشته باشد و این علائم بهطور قابل توجهی بر عملکرد او تأثیر بگذارند. بهعنوان مثال، این علائم ممکن است مانع از شرکت کودک در فعالیتهای متناسب با سن او شوند.
تشخیص بیش فعالی در کودکان به خصوص در سنین پایین به ویژه در انتخاب درمان دارویی نیازمند دقت زیادی است،. بهترین راه برای تشخیص بیش فعالی در این سن، مراجعه به یک متخصص سلامت روان یا متخصص اطفال است که تجربه کافی در این زمینه دارد.
نحوه رفتار یک کودک 3 ساله مبتلا به بیش فعالی
یک کودک 3 ساله مبتلا به بیش فعالی ممکن است علائم دیگری را نشان دهد که به توجه بیشتر نیاز دارد. این علائم میتوانند شامل موارد زیر باشند:
- بروز ناامیدی، عصبانیت، و طغیانهای عاطفی بیشتر نسبت به همسالان
- انجام رفتارهایی که خود یا دیگران را به خطر میاندازد به دلیل عدم ترس
- مشکل در آرام شدن و کنترل احساسات
- بروز رفتارهای پرخاشگرانه، چه به خود و چه به دیگران
- نیاز کم به خواب و ناتوانی در داشتن استراحت کافی
نتیجه تحقیقات بر روی علائم کودکان بیش فعال 3 ساله
دکتر مارک ماهون، مدیر بخش روانشناسی اعصاب در مؤسسه کندی کریگر در بالتیمور، والدین را ترغیب میکند که به رفتارهای فرزند خردسال خود توجه کنند. او میگوید: «تحقیقات نشان میدهند که کودکان مبتلا به بیش فعالی دارای رشد غیرطبیعی مغزی هستند، به این معنی که بیش فعالی پایهای بیولوژیکی دارد و اغلب به یک مشکل طولانیمدت تبدیل میشود.» او تأکید میکند که تشخیص زودهنگام بیش فعالی بسیار مهم است؛ زیرا این اختلال میتواند تأثیر عمیقی بر یادگیری و رشد تحصیلی کودکان داشته باشد. کودکانی که علائم بیش فعالی آنها در دوران کودکی آغاز میشود، بیشتر در معرض خطر شکست تحصیلی و تکرار پایه قرار دارند.
دکتر ماهون و همکارانش جزو اولین کسانی بودند که با استفاده از تصویربرداری عصبی به مطالعه مغز کودکان پیشدبستانی با علائم بیش فعالی پرداختند. یافتههای آنها نشان میدهند که کودکان مبتلا به بیش فعالی در مقایسه با همسالان خود دارای هسته دمی کوچکتری هستند؛ این بخش از مغز با کنترل شناختی و حرکتی در ارتباط است. با شناسایی این نشانگرهای بیولوژیکی، هدف آنها این است که مداخلات زودتر آغاز شود تا نتایج آموزشی بهتری حاصل شود.
برای کودکان پیشدبستانی (سنین 3 تا 4 سال)، دکتر ماهون توصیه میکند که والدین به علائم زیر توجه کنند:
- اجتناب از فعالیتهایی که نیاز به تمرکز بیش از یک یا دو دقیقه دارند
- از دست دادن علاقه به فعالیتها پس از مدت کوتاهی و انجام فعالیتی دیگر
- صحبت کردن و ایجاد سروصدای بیشتر نسبت به همسالان خود
- بالا رفتن از اشیاء حتی زمانی که از او خواسته میشود این کار را نکند
- ناتوانی در پریدن روی یک پا تا سن 4 سالگی
- بیقراری دائمی، تکان دادن پاها یا چرخیدن در صندلی و اصرار به بلند شدن پس از نشستن کوتاهمدت
- ورود به موقعیتهای خطرناک به دلیل بیباکی
- گرمی سریع با غریبهها
- لجبازی و پرخاشگری مکرر با همبازیها و احتمال اخراج از مهدکودک به دلیل رفتار پرخاشگرانه
- آسیبهای مکرر ناشی از حرکت سریع یا دویدن بیشازحد
دکتر ماهون توصیه میکند: «اگر والدین این علائم را مشاهده میکنند و نگران رشد فرزند خود هستند، باید با پزشک اطفال یا یک متخصص رشد مشورت کنند.» درمانهای ایمن و مؤثری وجود دارند که میتوانند به مدیریت علائم، بهبود مهارتهای مقابلهای و تغییر رفتارهای منفی برای افزایش موفقیت تحصیلی و اجتماعی کمک کنند.
جمعبندی
علائم بیش فعالی در کودکان سه ساله ممکن است به عنوان بخشی از فرآیند طبیعی رشد ظاهر شود، اما در صورتی که این علائم بیشازحد معمول یا ناهنجار باشند، میتوانند نشانهای از اختلال نقص توجه و بیش فعالی باشند. بیقراری، ناتوانی در تمرکز، تکانشگری و رفتارهای پرخاشگرانه ازجمله علائمی هستند که ممکن است در این کودکان دیده شوند. اگر این رفتارها به مرور زمان شدت یابند و بر زندگی روزمره کودک تأثیر منفی بگذارند، ضروری است که والدین با متخصصان بهداشتی مشورت کنند. تشخیص زودهنگام و مداخلات مناسب میتواند به مدیریت این علائم و بهبود کیفیت زندگی کودک کمک کند. اگر کودک 3 ساله شما علائم بیش فعالی را از خود بروز میدهد، می توانیدبرای دریافت نوبت و یا مشاوره با کارشناسان ما تماس بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
هیدروتراپی، که به آن آب درمانی نیز گفته میشود، شکل تخصصی فیزیوتراپی است که از آب برای درمان بیماریها استفاده میکند. این نوع درمان محیطی امن و حمایتی را برای کودکان فراهم میکند که در آن میتوانند بدون تنش جاذبه در فعالیتهای فیزیکی شرکت کنند.
والدین میتوانند با استفاده از بازیهای ساده و سرگرمکننده در محیط خانه، رفتارهای کلیدی فرزند خود را در حوزههای مهمی مانند ارتباط چشمی، تقلید، تعاملات اجتماعی و حساسیتهای حسی زیر نظر بگیرند. این بازیها برای کودک جذاب هستند و در عین حال، به والدین کمک میکنند تا درصورت مشاهده علائم نگرانکننده، بهموقع با متخصصان رشد کودک مشورت نمایند.
کودکان مبتلا به CDD تا حداقل ۲سالگی رشد معمولی متناسب با سن را در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، روابط اجتماعی، بازی و رفتار انطباقی دارند. آنها بین سنین ۲ تا ۱۰سالگی، مهارتهای کسبشده قبلی خود را به شکلی قابل توجه در دو یا چند مورد از دست میدهند.
یکی از تفاوتهای بزرگ بین اوتیسم و آسپرگر این است که کودکان مبتلا به اوتیسم دیرتر صحبت کردن را شروع میکنند. اما کسانی که سندرم آسپرگر دارند معمولاً تأخیر زبانی را تجربه نمیکنند. در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب منزوی به نظر میرسند، افراد دارای آسپرگر معمولاً میخواهند با دیگران تعامل داشته باشند اما برای برقراری ارتباط با مشکل مواجه میشوند.
اختلال فراگیر رشد (PDD) زمانی اصطلاحی بود که برای توصیف گروهی از تأخیرهای رشدی که بر مهارتهای اجتماعی و ارتباطی تأثیر میگذاشتند، مورد استفاده قرار میگرفت. اما در حال حاضر، پزشکان آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) مینامند.
گرانی والدین درخصوص دیر حرف زدن فرزندشان امری کاملاً طبیعی است. اما باید توجه داشته باشید رشد گفتار در کودکان میتواند تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل قرار گیرد و یکی از این عوامل، تغذیه است که اغلب نادیده گرفته میشود.
اختلال ویژه زبانی (SLI)، اصطلاحی برای اختلال زبان رشدی است. این اختلال زمانی رخ میدهد که مهارتهای زبانی بهدرستی رشد نمیکنند ولی این چالشها به سایر مشکلات رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم، آسیب مغزی تروماتیک، آپراکسی گفتار یا کم شنوایی مربوط نیستند.
کودکان مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی در استفاده از زبان برای تعامل با دیگران مشکل دارند. آنها زبان را میفهمند و میتوانند در برخی شرایط از آن استفاده کنند، اما در موقعیتهای اجتماعی در برقراری ارتباط با مشکل روبرو هستند.
اختلال گفتاری آفازی در کودکان نوعی اختلال ارتباطی است که توانایی کودک در درک، تولید و استفاده از زبان را مختل میکند. کودکان مبتلا به آفازی اغلب در ابراز وجود و درک زبان دیگران مشکل دارند. نکته مهم این است که آفازی نشانه کمبود هوش نیست، بلکه اختلالی در پردازش زبان است.
اختلال سلوک (CD) بیماری سلامت روان است که کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار میدهد و رفتارهای پرخاشگرانه و اقداماتی که به آسایش دیگران آسیب میرساند مشخص میشود.