مطالعه‌ای که در مجله «اوتیسم و اختلالات رشدی» منتشر شده است، نشان می‌دهد که میانگین سن تشخیص اختلال طیف اوتیسم در ایالات متحده حدود 51 ماه یا تقریباً 4 سال است. اما در بسیاری از کودکان، به‌ویژه آن‌هایی که علائم کمتری دارند، ممکن است تا زمانی که بزرگ‌تر شوند، اوتیسم تشخیص داده نشود. گزارش‌های موجود از سوی اسپکتروم نشان می‌دهند که سن 6سالگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نقطه عطف مهمی است؛ چرا که طبق مطالعه‌ای طولانی‌مدت، شدت ویژگی‌های اوتیسم در بسیاری از کودکان از سنین 3 تا 6 سالگی کاهش می‌یابند، ولی این پیشرفت معمولاً برای سه‌چهارم کشسودکان متوقف می‌شود.
آگاهی از علائم اوتیسم در کودکان 6 ساله برای والدین بسیار مهم است. در نظر داشته باشید که هر کودشسک ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد و تمامی کودکان مبتلا به اوتیسم علائم یکسانی را نشان نمی‌دهند. بااین‌حال، برخی از علائم رایج وجود دارند که می‌توان آن‌ها را در حوزه‌های زیر دسته‌بندی کرد:
مهارت‌های ارتباطی
- ناتوانی در درک احساسات و افکار دیگران
- مشکل در تشخیص نشانه‌های غیرکلامی مانند حالات صورت یا ژست‌ها
- ضعف در تماس چشمی یا عدم توانایی در ابراز احساسات ازطریق چهره
تعامل اجتماعی
- ناتوانی در درک یا پاسخ دادن به سؤالات یا دستورالعمل‌های ساده
- عدم پاسخ به نام خود
- مشکل در شروع یا ادامه مکالمات
- تمایل به رفتارهای منفعل، پرخاشگر یا مخل در تعاملات اجتماعی
گفتار
- تکرار عباراتی که قبلاً گفته شده‌اند
- صحبت کردن با دیگران به‌صورت یک‌طرفه (در این صورت کودک توجهی به بازخورد یا واکنش‌های طرف مقابل ندارد و مکالمه‌ای یک‌طرفه برقرار می‌کند)
- بروز رگرسیون در مهارت‌های زبانی (از دست دادن یا کاهش مهارت‌ها و توانایی‌های زبانی)
علایق و رفتارها
- داشتن علاقه شدید به موضوعات خاص یا فعالیت‌های محدود
- تمایل به رعایت روال‌ها و مقاومت در برابر تغییر
- انجام رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست‌ها، چرخیدن یا تولید صداهای خاص مثل غرغر یا جیغ
- واکنش‌های غیرمعمول به محرک‌های حسی (مانند حساسیت به صدا، بو، مزه یا لمس اشیاء)
سایر علائم
- ممکن است کودک به اشیاء یا علایق خود اشاره نکند
- بازی نکردن به‌صورت تخیلی یا «بازی‌های وانمودی»
- انجام حرکات تکراری مانند تکان دادن بدن یا تکان دادن دست‌ها
این علائم به والدین و مراقبان کمک می‌کنند تا نشانه‌های اوتیسم را شناسایی کنند و درصورت نیاز اقدامات درمانی یا حمایتی را آغاز نمایند.
برای آگاهی از علائم اوتیسم در سنین مختلف، میتوانید ة»ةقاله مربوطه را مطالعه نمایید.
چالش‌های کودکان 6 ساله مبتلا به اوتیسم
چالش‌های پیش روی کودکان 6 ساله مبتلا به اوتیسم می‌توانند بر جنبه‌های مختلف زندگی آن‌ها تأثیر بگذارند و رشد آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. این چالش‌ها نیازمند درک عمیق از وضعیت کودک و ارائه حمایت‌های مناسب برای تسهیل در مدیریت آن‌ها هستند.
- مشکلات مربوط به پیش‌دبستانی: کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً با دشواری‌هایی در تطبیق با محیط‌های ساختاریافته مانند کلاس‌های درسی مواجه هستند. آن‌ها ممکن است در پیروی از دستورالعمل‌های پیچیده یا چند مرحله‌ای مشکل داشته باشند و قادر به شرکت مؤثر در فعالیت‌های گروهی یا یادگیری مشارکتی نباشند. انتقال بین فعالیت‌ها یا تغییر موضوعات می‌تواند برای آن‌ها استرس‌زا باشد و ممکن است در چنین شرایطی احساس سردرگمی کنند.
- مشکل در روابط همسالان و تعاملات اجتماعی: کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در درک قوانین نانوشته اجتماعی و تفسیر نشانه‌های اجتماعی مشکل دارند. این مشکل می‌تواند باعث دشواری در شروع یا حفظ دوستی‌ها شود. آن‌ها ممکن است در همدلی با دیگران یا درک دیدگاه‌های دیگران مشکل داشه باشند و در برابر قلدری یا انزوای اجتماعی آسیب‌پذیرتر باشند.
- مشکل در تنظیم عاطفی و فروپاشی: مشکل در مدیریت احساسات شدید یا ناامیدی یکی دیگر از چالش‌ها است. این کودکان ممکن است در موقعیت‌های طاقت‌فرسا دچار فروپاشی عاطفی شوند و قادر به شناسایی یا ابراز احساسات مناسب نباشند. همچنین آن‌ها ممکن است در استفاده از راهبردهای خودآرام‌بخشی یا مقابله با استرس مشکل داشته باشند.
- مشکل در مهارت‌های زندگی روزانه و استقلال: کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در توسعه مهارت‌های مراقبت از خود مانند لباس پوشیدن، آراستگی یا استفاده از توالت تأخیر داشته باشند. همچنین آن‌ها ممکن است با مشکلاتی در مدیریت زمان و پیروی از روال‌های روزانه مواجه شوند. مهارت‌های حرکتی ظریف مانند نوشتن یا استفاده از ظروف نیز ممکن است برای آن‌ها چالش‌برانگیز باشد.
- مشکل در پویایی خانواده و روابط خواهر و برادر: نیازهای مراقبت از کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند استرس زیادی به سایر اعضای خانواده وارد کند. این فشار ممکن است باعث احساس غفلت یا رنجش در خواهر و برادرها شود. در این شرایط، ایجاد تعادل میان نیازهای همه اعضای خانواده و تلاش برای مدیریت فعالیت‌های عمومی یا رویدادهای خانوادگی که ممکن است برای کودک مبتلا به اوتیسم دشوار باشد، می‌تواند چالش‌های اضافی را برای او به همراه داشته باشد.
درک این چالش‌ها و ارائه حمایت‌های صحیح می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اوتیسم و همچنین خانواده‌های آن‌ها کمک کند.
جمع‌بندی
علائم اوتیسم در کودکان 6 ساله شامل مشکلات در ارتباطات اجتماعی و زبانی هستند. این کودکان ممکن است در درک احساسات دیگران، حفظ تماس چشمی، یا شروع و ادامه مکالمه دچار مشکل شوند. همچنین، رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست‌ها و علاقه شدید به موضوعات خاص دیده می‌شود. حساسیت‌های حسی مثل واکنش غیرمعمول به صدا یا نور، و مشکلات در مدیریت احساسات نیز از دیگر علائم شایع هستند. این علائم می‌توانند بر تعاملات اجتماعی و یادگیری تأثیر بگذارند و نیاز به مداخلات زودهنگام دارند. بنابراین اگر فکر می‌کنید فرزند شما علائم اتیسم را نشان می‌دهد می‌تواند جهت بررسی دقیق‌تر و کمک به درمان او با کلینیک‌های ما تماس بگیرید. همچنین جهت دریافت مشاوره غربالگری رایگان کافی است فرم موجود در صفحه را تکمیل نمایید.
منابع
مطالب مشابه
گزارش‌های موجود از سوی اسپکتروم نشان می‌دهند که سن 6سالگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نقطه عطف مهمی است؛ چرا که طبق مطالعه‌ای طولانی‌مدت، شدت ویژگی‌های اوتیسم در بسیاری از کودکان از سنین 3 تا 6 سالگی کاهش می‌یابند، ولی این پیشرفت معمولاً برای سه‌چهارم کودکان متوقف می‌شود.
تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان 2 ساله نقشی حیاتی در بهبود نتایج بلندمدت دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که شناسایی و مداخله به‌موقع، به‌ویژه در دوران حساس رشد مغز، می‌تواند به توسعه مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری کودک کمک چشمگیری کند.
گفتاردرمانی و کاردرمانی پایه‌های اصلی مدیریت اوتیسم محسوب می‌شوند. بااین‌حال، بسیاری از خانواده‌ها برای تکمیل این روش‌ها به سراغ درمان‌های طبیعی و سنتی مانند شاهدانه، داروهای گیاهی و ... می روند.
یکی از مواردی که افراد مبتلا به اوتیسم برای جبران ناراحتی در هنگام برقراری ارتباط چشمی انجام می‌دهند، نگاه کردن به چیزی غیر از چهره دیگران در حین تعامل اجتماعی است. برای مثال دانش‌آموز مبتلا به اوتیسم در مدرسه می‌تواند هنگام نگاه کردن و ور رفتن با شیئی خاص، مانند اسباب‌بازی یا مداد بهتر روی درس تمرکز کند.
تیک‌ها، حرکات یا صداهای ناگهانی و سریعی هستند که کودک به‌طور مکرر و غیرارادی انجام می‌دهد. اگر کودک تیک حرکتی داشته باشد، ممکن است به‌طور مکرر پلک بزند یا شانه‌های خود را بارها و بارها بالا بیندازد. اگر تیک صوتی داشته باشد، احتمالاً به‌صورت ناخواسته صدای خرخر ایجاد می‌کند یا احساس نیاز به صاف کردن مداوم گلو دارد. تیک‌ها اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند.
هنگامی که کودک به وسواس فکری عملی مبتلا می‌شود، افکار وسواسی و رفتاری اجباری می‌توانند بسیار مکرر و شدید شوند و در زندگی روزمره و رشد طبیعی کودک اختلال ایجاد کنند.
اختلال انفجاری متناوب (IED) نوعی اختلال رفتاری است که با دوره‌های مکرر خشم و پرخاشگری شدید مشخص می‌شود. این فوران‌ها می‌توانند کلامی یا جسمی باشند و اغلب غیرقابل پیش بینی هستند.
هنگامی که مغز در درک ورودی بصری دریافتی مشکل داشته باشد، اطلاعات به‌درستی درک نشده و نمی‌توانند با سایر حواس ادغام شوند.توجه به این نکته بسیار مهم است که اختلال حس بینایی به مشکلات مربوط به بینایی اشاره ندارد. درواقع کودکی که ازنظر بینایی دید 20/20 کامل دارد، اگر با اختلال حس بینایی دست و پنجه نرم کند، همچنان در درک آنچه می‌بیند با مشکل مواجه می‌شود.
آسیب سر می تواند به خفیفی ضربه، کبودی (کوفتگی) یا بریدگی روی سر باشد. یا می تواند ضربه مغزی، بریدگی عمیق یا زخم باز، شکستگی استخوان جمجمه، خونریزی داخلی یا آسیب به مغز باشد.
دیسفازی، اختلالی زبانی است که درک و بیان زبان کودک را مختل می‌کند. درحالی‌که علل این اختلال زبانی نامشخص باقی مانده‌اند، محققان تفاوت‌هایی ژنتیکی و عصبی در مغز کودکان مبتلا به دیسفازی مشاهده کرده‌اند که ممکن است منشأ مشکلات آن‌ها باشند. بااین‌وجود، متخصصان بر یک نکته توافق دارند که دیسفازی هیچ ارتباطی با ناشنوایی یا سایر ناتوانی‌ها یا تأخیرهای ذهنی ندارد.