اختلال طیف اوتیسم (ASD): علت، علائم و نحوه تشخیص و درمان

اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) اختلالی است که بر سیستم عصبی، رشد و تکامل کودک تأثیر می‌گذارد و اغلب در 3 سال اول زندگی کودک خود را نشان می‌دهد. این اختلال باعث تأخیر در یادگیری بسیاری از زمینه‌های اساسی رشد، مانند صحبت کردن، بازی کردن و تعامل با دیگران می‌شود.

علائم و نشانه‌های اوتیسم و همچنین اثرات آن بسیار متفاوت هستند. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم تنها دارای اختلالات خفیفی هستند، درحالی‌که برخی دیگر موانع بیشتری برای غلبه بر این اختلال بر سر راه خود مشاهده می‌کنند. بااین‌حال، تمام کودکان مبتلا به اوتیسم، در سه زمینه زیر مشکلاتی دارند:

• ارتباطات کلامی و غیرکلامی
• ارتباط با دیگران و دنیای اطراف
• تفکر و رفتار انعطاف‌پذیر

افراد اوتیستیک ممکن است متفاوت از افراد دیگر عمل کنند

افراد اوتیستیک ممکن است:

• برقراری ارتباط و تعامل با افراد دیگر برایشان سخت باشد
• درک اینکه دیگران چگونه فکر می کنند یا احساس می کنند برایشان سخت باشد
• چیزهایی مانند نورهای روشن یا صداهای بلند را طاقت فرسا، استرس زا یا ناراحت کننده بدانند
• در مورد موقعیت های ناآشنا و رویدادهای اجتماعی مضطرب یا ناراحت شوند
• درک اطلاعات برایشان بیشتر طول بکشد
• فکر کردن یا انجام کارهای مشابه را بارها و بارها انجام دهند

اگر فکر می کنید ممکن است شما یا فرزندتان اوتیسم باشید، در مورد علائم اوتیسم راهنمایی بگیرید.

اوتیسم یک بیماری نیست

اوتیستیک بودن به این معنی نیست که شما یک مریضی یا بیماری دارید. بلکه بدان معناست که مغز شما به روشی متفاوت از افراد دیگر کار می کند.

اتیسم چیزی است که شما با آن متولد شده اید. علائم آن ممکن است زمانی که شما خیلی کوچک هستید مشخص شوید یا تا بزرگسالی دیده نشود.

اگر اوتیستیک هستید، در تمام زندگی خود اوتیستیک هستید.

اوتیسم یک وضعیت پزشکی دارای درمان یا " معالجه " نیست. اما برخی از افراد برای کمک در برخی موارد خاص نیاز به حمایت دارند.

افراد اوتیستیک می توانند زندگی کاملی داشته باشند

اوتیستیک بودن نباید مانع از داشتن یک زندگی خوب شود.

مانند همه افراد، افراد اوتیستیک در برخی کارها خوب هستند و در چیزهایی هم مشکل دارند.

اوتیستیک بودن به این معنی نیست که هرگز نمی توانید دوست پیدا کنید، رابطه داشته باشید یا شغلی پیدا کنید. اما ممکن است در این موارد به کمک بیشتری نیاز داشته باشید.

یک نوع اوتیسم وجود ندارد، بلکه چندین نوع وجود دارد.

اوتیسم برای هر کسی متفاوت است و هر فرد مبتلا به اوتیسم دارای مجموعه ای از نقاط قوت و چالش های مجزا است. برخی از افراد اوتیستیک می توانند صحبت کنند، در حالی که برخی دیگر غیرکلامی یا حداقل کلامی هستند و به روش های دیگری ارتباط برقرار می کنند. برخی دارای ناتوانی ذهنی هستند، در حالی که برخی نیستند. برخی در زندگی روزمره خود به حمایت قابل توجهی نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر به حمایت کمتری نیاز دارند و در برخی موارد کاملاً مستقل زندگی می کنند.

دستورالعمل های تشخیصی فعلی در DSM-5-TR تشخیص ASD را بر اساس میزان حمایتی که فرد ممکن است نیاز داشته باشد به سه سطح تقسیم می کند. : سطح 1، سطح 2، و سطح 3.  اطلاعات بیشتر در مورد انواع اوتیسم را مشاهده کنید.

برخی افراد از نام های دیگری برای اوتیسم استفاده می کنند

نام های دیگری برای اوتیسم وجود دارد که توسط برخی افراد استفاده می شود، مانند:

اختلال طیف اوتیسم (ASD) نام پزشکی اوتیسم است

آسپرگر (یا سندرم آسپرگر) توسط برخی افراد برای توصیف افراد اوتیستیک با هوش متوسط ​​یا بالاتر از متوسط ​​استفاده می شود.

افراد اوتیستیک می توانند هر سطحی از هوش را داشته باشند

برخی از افراد اوتیستیک دارای هوش متوسط ​​یا بالاتر از حد متوسط ​​هستند.

برخی از افراد اوتیستیک دارای اختلال یادگیری هستند. این بدان معناست که ممکن است مراقبت از خود برایشان سخت باشد و در زندگی روزمره نیاز به کمک داشته باشند.

مشخص نیست چه چیزی باعث اوتیسم می شود

هیچ کس نمی داند چه چیزی باعث اوتیسم می شود یا اینکه آیا علتی دارد یا خیر.

این اختلال می تواند افراد یک خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین گاهی اوقات ممکن است توسط والدین به کودک منتقل شود.

اوتیسم:

• ناشی از تربیت بد نیست
• توسط واکسن‌هایی مانند واکسن MMR ایجاد نمی‌شود
• به رژیم غذایی مرتبط نیست
• عفونتی نیست که بتواند به افراد دیگر سرایت کند

کدام گروه از کودکان بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند؟

تعداد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در حال افزایش است. اما مشخص نیست که آیا این به دلیل تشخیص و گزارش بهتر است یا افزایش واقعی تعداد موارد ابتلا یا هر دو.

اختلال طیف اوتیسم بر کودکان از هر نژاد و ملیت تأثیر می گذارد، اما برخی عوامل خطر ابتلا به کودک را افزایش می دهد:

• جنسیت فرزند شما. پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند.
• سابقه خانوادگی. خانواده هایی که یک فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارند، در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگر مبتلا به این اختلال هستند. همچنین غیرمعمول نیست که والدین یا بستگان کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشکلات جزئی در مهارت‌های اجتماعی یا ارتباطی خود داشته باشند یا رفتارهای خاصی از این اختلال را نشان دهند.
• سایر اختلالات کروموزومی یا ژنتیکی. خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم یا علائم مشابه اوتیسم در کودکانی که شرایط پزشکی خاصی دارند، بالاتر از حد طبیعی است. به عنوان مثال می توان به سندرم X شکننده (اختلال ارثی که باعث مشکلات فکری می شود، توبروس اسکلروزیس (وضعیتی که در آن تومورهای خوش خیم در مغز ایجاد می شوند) و سندرم رت (بیماری ژنتیکی که تقریباً به طور انحصاری در دختران رخ می دهد، که باعث کند شدن رشد سر، ناتوانی ذهنی و از دست دادن استفاده هدفمند از دست می شود) اشاره کرد.
• نوزادان بسیار نارس. نوزادانی که قبل از هفته 26 بارداری به دنیا می آیند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم باشند.
• سن والدین. ممکن است بین فرزندان متولد شده از والدین بزرگتر(35 سال یا بیشتر) و اختلال طیف اوتیسم ارتباطی وجود داشته باشد، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین این ارتباط ضروری است.
• استفاده از داروهایی مانند والپروئیک اسید یا تالیدومید توسط مادر در دوران بارداری
  مشکلات در زایمان
  وزن پایین هنگام تولد

این اختلال می تواند عوارضی برای فرد ایجاد نماید

مشکلات در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار می تواند منجر به موارد زیر شود:

• مشکلات در مدرسه و یادگیری موفق
• مشکلات اشتغال
• ناتوانی در زندگی مستقل
• ایزوله سازی اجتماعی
• استرس درون خانواده
• قربانی شدن و آزار و اذیت شدن

افراد اوتیستیک ممکن است مشکلات دیگری نیز داشته باشند

افراد اوتیستیک اغلب مشکلات دیگری نیز دارند، مانند:

• مشکلات غذا خوردن
• خواب بد
• مشکلات گوارشی
• اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
• نارساخوانی
• اضطراب
• افسردگی
• صرع
• سایر مشکلات روانی مانند اختلال وسواس اجباری (OCD)، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی

دانستن اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات دیگر همراه با اتیسم به شما کمک می کند بتوانید آنها را مدیریت کنید.

تشخیص اوتیسم چگونه انجام می شود؟

بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته هیچ آزمایش خاصی قادر به تشخیص اختلال اوتیسم نیست. پزشکان و متخصصان نیز از روش‌های خاصی برای کمک به تشخیص اوتیسم در کودکان کوچک‌تر از 2 سال استفاده می‌کنند. درواقع تشخیص زودهنگام به درمان سریع‌تر و موفقیت بیشتر ختم می‌شود.

پزشکان تمام کودکان را قبل از 2 سالگی ازنظر اوتیسم و سایر اختلالات رشدی بررسی می‌کنند. در صورتی که بررسی‌ها نشان‌دهنده وجود علائم اختلالات رشدی یا رفتاری باشند، کودک تحت آزمایشات بیشتر قرار می‌گیرد.

در صورتی که کودک علائم زیر را نشان دهد، احتمال ابتلا به اوتیسم در او بیشتر است:

• تا سن 12 ماهگی صحبت نکرده و از اشاره برای بیان منظور خود استفاده نکرده باشد.
• تا سن 16 ماهگی هیچ کلمه‌ای نگفته باشد.
• تا 24 ماهگی هیچ عبارت دوکلمه‌ای نگفته و فقط کلمات یا صداهای دیگران را تکرار کرده باشد.
• مهارت‌های زبانی یا اجتماعی را در هر سنی از دست داده باشد.
• تا سن 3 تا 4 ماهگی هیچ ارتباط چشمی‌ای برقرار نکرده باشد.

پزشک در معاینات منظم به دنبال علائم تأخیر رشدی خواهد بود. درصورت تأیید اختلال اوتیسم، کودک برای آموزش‌های ویژه و درمان به متخصصی ارجاع داده می‌شود که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم را درمان می‌کند، مانند روانپزشک یا روانشناس کودک، متخصص مغز و اعصاب اطفال، یا متخصص رشد و تکامل اطفال.

ازآنجایی‌که اختلال اوتیسم ازنظر علائم و شدت بسیار متفاوت است، تشخیص آن می‌تواند دشوار باشد. آزمایش پزشکی خاصی برای تعیین این اختلال وجود ندارد، اما متخصصان برای تشخیص آن اقدامات ذیل را انجام می‌دهند:

• کودک شما را معاینه می‌کنند و درخصوص نحوه توسعه و تغییر تعاملات اجتماعی، مهارت‌های ارتباطی و رفتار او در طول زمان سؤال‌های متعددی را از شما می‌پرسند.
• تست‌هایی از کودک شما گرفته می‌شوند که شنوایی، گفتار، زبان، سطح رشد و مسائل اجتماعی و رفتاری او را ارزیابی می‌کنند.
• تعاملات اجتماعی و ارتباطی ساختاریافته‌ای را به کودک شما ارائه می‌کنند و به عملکرد او امتیاز می‌دهند.
• با سایر متخصصان درمورد تشخیص اختلال اوتیسم کودک شما مشورت می‌کنند.
• درصورت لزوم، آزمایش ژنتیک تجویز می‌کنند تا ابتلا یا عدم ابتلای کودک شما به یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم رت یا سندرم ایکس شکننده را تشخیص دهند.

 برای اطلاعات بیشتر مطلب تست و تشخیص اتیسم را مطالعه نمایید.

اوتیسم چگونه درمان می شود؟

درمان اوتیسم شامل مداخلات یا درمان های رفتاری است. این درمان ها مهارت های جدیدی را برای رفع نقص های اصلی اوتیسم و ​​کاهش علائم اصلی آموزش می دهند. هر کودک مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است. به همین دلیل، کودک شما یک برنامه درمانی فردی برای رفع نیازهای خاص خود دریافت می کند. بهتر است هر چه زودتر مداخلات درمانی را شروع کنید تا مزایای درمان در طول زندگی کودک شما ادامه یابد.

 اطلاعات کامل تر در مورد انواع روش های درمان اتیسم را مطالعه نمایید.

بسیاری از افراد مبتلا به ASD مشکلات پزشکی دیگری نیز دارند از جمله مشکلات گوارشی و تغذیه، تشنج و اختلالات خواب. درمان می تواند شامل رفتار درمانی، داروها یا هر دو باشد.

درمان‌های رفتاری فشرده اولیه، تمام اعضای خانواده و احتمالاً تیمی از متخصصان را شامل می‌شود. با افزایش سن و رشد کودک ، برنامه درمانی اصلاح شده برای رفع نیازهای خاص او ارائه می شود.

در دوران نوجوانی، کودکان خدماتی دریافت می کنند تا مهارت های استقلال ضروریشان را در بزرگسالی ارتقا دهند. دقت و تمرکز این دوره بر فرصت های شغلی و آموزش مهارت های شغلی است.

چگونه می‌توانم به کودک مبتلا به اوتیسم کمک کنم؟

اوتیسم اختلالی مادام‌العمر است که می‌تواند استرس زیادی را هم بر کودک مبتلا و هم بر خانواده او وارد کند. پزشک فرزند شما نقش کلیدی در حمایت از شما و فرزندتان ایفا می‌کند. او به شما در درک نحوه درمان و نحوه مراقبت از فرزندتان کمک خواهد کرد. شما نیز نقش مهمی در درمان و بهزیستی فرزندتان دارید. در اینجا مواردی وجود دارند که می‌توانید برای کمک به فرزند خود انجام دهید:

• در تمام جلسات ملاقات با پزشک فرزندتان حضور داشته باشید.
• با پزشک فرزندتان درمورد سایر متخصصانی که فرزند شما را معاینه می‌کنند، صحبت کنید. تیمی متخصصان درمانی فرزند شما ممکن است شامل متخصصان مغز و اعصاب، آسیب‌شناسان گفتار-زبان، درمانگران حرفه‌ای و فیزیکی، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و روانپزشکان باشد. تیم پزشکی با توجه به نیازهای کودک شما و شدت علائم بیماری او تشکیل می‌شود.
• درمورد اختلال اوتیسم فرزندتان به دیگران بگویید و درخصوص برنامه درمانی با پزشک و مسئولین مدرسه همکاری کنید.
• دروس ارائه‌شده در مدرسه را بررسی کنید و در صورتی که سرفصل‌ها با توانایی فرزند شما تداخل دارند، او را در مدارس خاص ثبت‌نام کنید.
• سعی کنید با والدین سایر کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند در ارتباط باشید و راهکارهای مفید را از آن‌ها بیاموزید.
• مراقب خود و سایر اعضای خانواده باشید و سعی کنید استرس را از محیط خانواده دور کنید. به‌علاوه مراقبت از کودک مبتلا به اوتیسم امری طاقت‌فرسا است. بنابراین از کمک و حمایت دیگران استقبال کنید و زمان‌هایی را به استراحت خود و خانواده اختصاص دهید.

ما سعی کردیم نکات کاملی را در خصوص نحوه رفتار با کودک اتیسم و زندگی با اختلال طیف اتیسم در اختیار شما قرار دهیم تا زندگی را برای خود و فرزندتان آسان تر نمایید.

پیشگیری از ابتلا به اتیسم امکان پذیر است؟

هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، اما گزینه های درمانی وجود دارد. تشخیص زودهنگام و مداخله بسیار مفید است و می تواند رفتار، مهارت ها و رشد زبان را بهبود بخشد. با این حال، مداخله در هر سنی مفید است. اگرچه کودکان با افزایش سن معمولاً از علائم اختلال طیف اوتیسم رها نمی شوند، اما ممکن است یاد بگیرند که چطور عمل کنند.

همانطور که گفتیم شما نمی توانید از اوتیسم پیشگیری کنید، اما می توانید با انجام برخی اقدامات، ریسک ابتلای فرزندتان به اتیسم را کم کنید، از جمله:

سبک زندگی سالم داشته باشید: به طور منظم به پزشک مراجعه کنید، رژیم غذایی مغذی داشته باشید و ورزش کنید. مراقبت های دوران بارداری را دریافت کنید و ویتامین ها و مکمل های توصیه شده توسط پزشک خود را مصرف کنید.

مراقب داروها باشید: از پزشک خود بپرسید که کدام داروها بی خطر هستند و مصرف کدام را باید در دوران بارداری متوقف کنید.

الکل ننوشید: هیچ نوع و هیچ مقدار الکلی در دوران بارداری بی خطر نیست.

واکسیناسیون خود را دنبال کنید: قبل از باردار شدن، تمام واکسن های توصیه شده توسط پزشک خود از جمله واکسن سرخک (سرخچه) را دریافت کنید. این واکسن می تواند از اوتیسم مرتبط با سرخجه جلوگیری کند.

آینده افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) چگونه است؟

در بسیاری از موارد، علائم ASD با بزرگتر شدن کودکان کمتر می شود. باید انعطاف پذیر و آماده باشید تا در صورت نیاز درمان فرزندتان را تغییر دهید.

افراد مبتلا به ASD ممکن است زندگی معمولی داشته باشند، اما اغلب با افزایش سن نیاز به خدمات و پشتیبانی مداوم وجود دارد. نیازهای آنها به شدت علائمشان بستگی دارد. برای اکثر افراد، این اختلال یک وضعیت مادام العمر است که ممکن است نیاز به حمایت مداوم داشته باشد.

 مطالعه کنید: زندگی با اختلال طیف اتیسم

انتخاب بهترین مرکز درمانی برای درمان کودکان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم اختلالی است که بر سیستم عصبی، رشد و تکامل کودک تأثیر می‌گذارد و توانایی او در برقراری ارتباط با دیگران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نکته قابل تأمل این است که هیچ درمان قطعی خاصی برای اوتیسم ارائه نشده است و تکنیک‌های درمانی به آموزش مهارت‌های مختلف و بهبود شرایط کودک کمک می‌کنند. بنابراین بهره بردن از آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. متخصصین دلسوز و باتجربه گروه توابخشی راه کمال با تشکیل جلسات گفتاردرمانی، کاردرمانی، رفتاردرمانی، ورزش‌درمانی و ...‌ به آموزش مهارت‌های مختلف به کودک شما می‌پردازند و در کوتاه‌ترین زمان ممکن پیشرفت قابل توجهی در رفتارهای کودک ایجاد می‌کنند. بنابراین اگر فکر می‌کنید فرزند شما مبتلا به اوتیسم است به ما مراجعه کنید و از خدمات کادر درمانی ما بهره‌مند شوید.

 منابع

nhs.uk

helpguide.org

urmc.rochester.edu

verywellhealth.com

raisingchildren.net.au