صحبت کردن بیش‌ازحد یکی از علائم رایج برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است که اغلب در مهار و کنترل پاسخ‌های خود مشکل دارند. آن ها ممکن است هر چیزی را که در ابتدا به ذهنشان می‌رسد، خواه مناسب یا نامناسب، بدون فکر کردن به نحوه برداشت از سخنان خود بیان کنند.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مکالمات را در انحصار خود درآورند و بیش‌ازحد صحبت کنند.
پرحرفی می‌تواند برای کودکان، والدین و معلمان به‌طور یکسان سخت باشد. بنابراین، شناسایی دلایل این رفتار و استفاده از روشهای تخصصی برای مدیریت آن ضروری است. اقداماتی وجود دارند که می‌توانید برای جلوگیری از صحبت کردن بیش‌ازحد و سرکوب اظهار نظرهای نامناسب انجام دهید تا مطمئن شوید که این علائم بر عملکرد کودک در مدرسه و محیط‌های اجتماعی مختلف تأثیر نمی‌گذارند.
چرا کودکان بیش فعال پرحرف هستند؟
به‌طور کلی، بیش‌فعالی در کودکان اغلب با بروز رفتارهای بیش‌ازحد مانند پرحرفی، زمزمه کردن، سر و صدا، تحرک، بی قراری، بی‌تابی، قطع حرف دیگران و ... همراه است. دلایل پرحرفی کودکان بیش فعال در ادامه ذکر شده‌اند:
- بیش فعالی. بیش فعالی ممکن است به‌صورت بیش فعالی فیزیکی یا کلامی ازجمله صحبت کردن بیش‌ازحد، قطع حرف دیگران، انحصار در مکالمات، و اجازه حرف زدن به دیگران ندادن ظاهر شود.
- عمل‌شناسی زبان. زیاد صحبت کردن با عمل‌شناسی زبان یا استفاده اجتماعی از زبان نیز مرتبط است. مشکلات زبانی ازجمله عمل‌شناسی، در تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی رایج هستند.
- ناتوانی تشخیص نشانه‌های اجتماعی. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی در درک و تشخیص نشانه‌های اجتماعی مشکل دارند. این مسئله باعث می‌شود نوبت در مکالمات را به سختی درک کنند.
- خودکنترلی. بیش فعالی می‌تواند در کنترل خود و توانایی کودک برای مدیریت رفتارهای تکانشی، مانند محو کردن نظرات در زمان‌های نامناسب، اختلال ایجاد کند.
- دارو. اگرچه معمول نیست، اما مطالعه‌ای نشان داد که کودک مبتلا به بیش فعالی 45 دقیقه پس از مصرف ریتالین (متیل فنیدات) افزایش برون‌ده کلامی را تجربه می‌کند.
چگونه از پرحرفی کودکان بیش فعال جلوگیری کنیم؟
مقابله با بیش فعالی و عدم کنترل خود می‌تواند برای کودک مبتلا به بیش فعالی بسیار ناامیدکننده بوده و عدم کنترل تکانه و فیلتر کردن می‌تواند برای دیگران کاملاً آزاردهنده باشد. درواقع، پرحرفی ممکن است باعث شود کودکان مبتلا به بیش‌فعالی طرد شدن از سوی دیگران را تجربه کنند یا در مدرسه تنبیه شوند.
به همین دلیل بسیار مهم است که با کودک خود برای مدیریت این علامت دشوار کار کنید. در اینجا روش‌هایی برای جلوگیری از پرحرفی کودکان بیش فعال وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را امتحان کنید:
با پزشک فرزندتان صحبت کنید
اولین کاری که باید انجام دهید این است که با پزشک کودک خود صحبت کنید. او ممکن است بخواهد داروهای جدیدی را تجویز کند یا داروهای قبلی را تغییر دهد. در برخی موارد نیز پزشک کودک شما را به روانشناس یا کاردرمانگر ارجاع می‌دهد تا پرحرفی او را درمان کند. اگر به پرحرفی کودک توجه نشود، ممکن است یادگیری و زندگی اجتماعی فرزند شما را مختل کند.
همچنین بهتر است که معلم فرزندتان را نیز در جریان بگذارید. درمورد صحبت کردن بیش‌ازحد فرزندتان به او بگویید و با هم‌فکری یکدیگر راهکارهایی برای رفع این مشکل پیدا کنید.
با فرزندتان مشکل را حل کنید
کاری که باید انجام دهید این است که زمانی که کودک نسبتاً متمرکز و آماده صحبت کردن و حل مشکل است، با او حرف بزنید. با کمک خود کودک به رفع مشکل پرحرفی رسیدگی کنید و برنامه‌ای برای کاهش حرف زدن بیش‌ازحد ارائه دهید. فرزند شما ممکن است علاقه‌مند به راه‌اندازی یک سیستم پاداش برای کمک به ایجاد انگیزه در این تغییر در رفتار باشد.
همراه با فرزندتان، سیگنالی را ارائه دهید که می‌توانید به او کمک کنید تا آگاهی او را از مواقعی که بیش‌ازحد صحبت می‌کند افزایش دهد. سیگنال می‌تواند این باشد که دست خود را روی شانه‌های او بگذارید تا به او یادآوری کنید که حرفش را قطع کند.
سیگنال‌های فیزیکی مانند لمس شانه اغلب قوی‌تر از سیگنال‌های بصری مانند اشاره به لب با انگشت هستند، اما ممکن است بخواهید از هر دو سیگنال با هم استفاده کنید.
مهارت‌های اجتماعی کودک را تقویت کنید
متأسفانه، پرحرفی باعث می‌شود پیدا کردن دوست و حفظ آن و پذیرفته شدن در گروه همسالان برای کودک بیش فعال دشوار شود. وقتی فرزندتان کم‌سن‌وسال‌تر است، نقش «مربی دوستی» را برای او بازی کنید. این کار به برنامه‌ریزی فعالیت‌هایی برای ایجاد فرصت‌هایی برای توسعه دوستیابی کمک می‌کند.
با کودک برخی از اصولی را که می‌توانند به شکل‌گیری مهارت‌های اجتماعی خوب کمک کنند، مرور و تمرین کنید. برخی از این اصول شامل نوبت گرفتن در طول مکالمات، گوش دادن به صحبت‌های دیگران، نشان دادن علاقه به کودکان دیگر و صحبت کردن با لحن معمولی هستند. معلم فرزند شما (و مربی یا یک مراقب بزرگسال دیگر) نیز می‌تواند در آموزش مهارت‌های اجتماعی نقش داشته باشد.
چگونه از بیان نظرات نامناسب جلوگیری کنیم؟
در مواقعی که کودکتان چیزهای نامناسب را به زبان می‌آورد، به او بیاموزید که چگونه پاسخ خود را با شمردن تا پنج قبل از اظهارنظر به تأخیر بیندازد و سپس این روش را چندین بار با او تمرین کنید. این یکی دیگر از مهارت‌های جدید است که نیاز به مدل سازی و کمک زیادی از سوی شما دارد.
همچنین، مهم است که به کودک خود بازخورد مکرر و فوری درمورد رفتار او بدهید و به او بگویید که چه کاری را به خوبی انجام می‌دهد. کلمات ستایش‌آمیز همراه با انگیزه‌های قوی می‌توانند در ایجاد انگیزه برای تغییر رفتار بسیار قدرتمند و مؤثر باشند.
مطالعه بیشتر: با کودک بیش فعال چگونه رفتار کنیم ؟
جمع‌بندی
پرحرفی یکی از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان است. بنابراین کمک به کودکان برای یادگیری مدیریت این علامت به کاهش استرس برای همه کمک می‌کند. خوشبختانه، گزینه‌های درمانی از جمله داروها و روشهای درمانی، و همچنین راهبردهای مقابله‌ای مختلفی برای این وضعیت وجود دارند. اگر کودک شما نیز با مشکل پرحرفی مواجه است، گروه توانبخشی راه کمال می‌تواند کمک کند تا این مشکل را به شیوه‌ای مؤثر و علمی مدیریت کنید. با استفاده از مشاوره‌های تخصصی بیش فعالی و برنامه‌های توانبخشی مناسب، می‌توانید به کاهش این رفتار کمک کرده و به روابط اجتماعی و تحصیلی کودک خود را بهبود دهید. برای مشاوره و دریافت راهکارهای مؤثر، همین امروز با ما تماس بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در ارتباطات اجتماعی و تعامل با دیگران با چالش‌هایی مواجه هستند. در 18ماهگی، والدین باید توجه دقیقی به نحوه تعامل فرزندشان با اطرافیان داشته باشند. نشانه‌های رایجی که ممکن است در این سن ظاهر شوند عبارت‌اند از: فقدان تماس چشمی مؤثر، پاسخ محدود به نام، عدم علاقه به بازی‌های تعاملی و مشکلات در تقلید حرکات یا رفتارها
گزارش‌های موجود از سوی اسپکتروم نشان می‌دهند که سن 6سالگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نقطه عطف مهمی است؛ چرا که طبق مطالعه‌ای طولانی‌مدت، شدت ویژگی‌های اوتیسم در بسیاری از کودکان از سنین 3 تا 6 سالگی کاهش می‌یابند، ولی این پیشرفت معمولاً برای سه‌چهارم کودکان متوقف می‌شود.
تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان 2 ساله نقشی حیاتی در بهبود نتایج بلندمدت دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که شناسایی و مداخله به‌موقع، به‌ویژه در دوران حساس رشد مغز، می‌تواند به توسعه مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری کودک کمک چشمگیری کند.
گفتاردرمانی و کاردرمانی پایه‌های اصلی مدیریت اوتیسم محسوب می‌شوند. بااین‌حال، بسیاری از خانواده‌ها برای تکمیل این روش‌ها به سراغ درمان‌های طبیعی و سنتی مانند شاهدانه، داروهای گیاهی و ... می روند.
یکی از مواردی که افراد مبتلا به اوتیسم برای جبران ناراحتی در هنگام برقراری ارتباط چشمی انجام می‌دهند، نگاه کردن به چیزی غیر از چهره دیگران در حین تعامل اجتماعی است. برای مثال دانش‌آموز مبتلا به اوتیسم در مدرسه می‌تواند هنگام نگاه کردن و ور رفتن با شیئی خاص، مانند اسباب‌بازی یا مداد بهتر روی درس تمرکز کند.
تیک‌ها، حرکات یا صداهای ناگهانی و سریعی هستند که کودک به‌طور مکرر و غیرارادی انجام می‌دهد. اگر کودک تیک حرکتی داشته باشد، ممکن است به‌طور مکرر پلک بزند یا شانه‌های خود را بارها و بارها بالا بیندازد. اگر تیک صوتی داشته باشد، احتمالاً به‌صورت ناخواسته صدای خرخر ایجاد می‌کند یا احساس نیاز به صاف کردن مداوم گلو دارد. تیک‌ها اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند.
هنگامی که کودک به وسواس فکری عملی مبتلا می‌شود، افکار وسواسی و رفتاری اجباری می‌توانند بسیار مکرر و شدید شوند و در زندگی روزمره و رشد طبیعی کودک اختلال ایجاد کنند.
اختلال انفجاری متناوب (IED) نوعی اختلال رفتاری است که با دوره‌های مکرر خشم و پرخاشگری شدید مشخص می‌شود. این فوران‌ها می‌توانند کلامی یا جسمی باشند و اغلب غیرقابل پیش بینی هستند.
هنگامی که مغز در درک ورودی بصری دریافتی مشکل داشته باشد، اطلاعات به‌درستی درک نشده و نمی‌توانند با سایر حواس ادغام شوند.توجه به این نکته بسیار مهم است که اختلال حس بینایی به مشکلات مربوط به بینایی اشاره ندارد. درواقع کودکی که ازنظر بینایی دید 20/20 کامل دارد، اگر با اختلال حس بینایی دست و پنجه نرم کند، همچنان در درک آنچه می‌بیند با مشکل مواجه می‌شود.
آسیب سر می تواند به خفیفی ضربه، کبودی (کوفتگی) یا بریدگی روی سر باشد. یا می تواند ضربه مغزی، بریدگی عمیق یا زخم باز، شکستگی استخوان جمجمه، خونریزی داخلی یا آسیب به مغز باشد.