صحبت کردن بیش‌ازحد یکی از علائم رایج برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است که اغلب در مهار و کنترل پاسخ‌های خود مشکل دارند. آن ها ممکن است هر چیزی را که در ابتدا به ذهنشان می‌رسد، خواه مناسب یا نامناسب، بدون فکر کردن به نحوه برداشت از سخنان خود بیان کنند.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مکالمات را در انحصار خود درآورند و بیش‌ازحد صحبت کنند.
پرحرفی می‌تواند برای کودکان، والدین و معلمان به‌طور یکسان سخت باشد. بنابراین، شناسایی دلایل این رفتار و استفاده از روش‌های تخصصی برای مدیریت آن ضروری است. اقداماتی وجود دارند که می‌توانید برای جلوگیری از صحبت کردن بیش‌ازحد و سرکوب اظهار نظرهای نامناسب انجام دهید تا مطمئن شوید که این علائم بر عملکرد کودک در مدرسه و محیط‌های اجتماعی مختلف تأثیر نمی‌گذارند.
چرا کودکان بیش فعال پرحرف هستند؟
به‌طور کلی، بیش‌فعالی در کودکان اغلب با بروز رفتارهای بیش‌ازحد مانند پرحرفی، زمزمه کردن، سر و صدا، تحرک، بی قراری، بی‌تابی، قطع حرف دیگران و ... همراه است. دلایل پرحرفی کودکان بیش فعال در ادامه ذکر شده‌اند:
- بیش فعالی. بیش فعالی ممکن است به‌صورت بیش فعالی فیزیکی یا کلامی ازجمله صحبت کردن بیش‌ازحد، قطع حرف دیگران، انحصار در مکالمات، و اجازه حرف زدن به دیگران ندادن ظاهر شود.
- عمل‌شناسی زبان. زیاد صحبت کردن با عمل‌شناسی زبان یا استفاده اجتماعی از زبان نیز مرتبط است. مشکلات زبانی ازجمله عمل‌شناسی، در تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی رایج هستند.
- ناتوانی تشخیص نشانه‌های اجتماعی. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی در درک و تشخیص نشانه‌های اجتماعی مشکل دارند. این مسئله باعث می‌شود نوبت در مکالمات را به سختی درک کنند.
- خودکنترلی. بیش فعالی می‌تواند در کنترل خود و توانایی کودک برای مدیریت رفتارهای تکانشی، مانند محو کردن نظرات در زمان‌های نامناسب، اختلال ایجاد کند.
- دارو. اگرچه معمول نیست، اما مطالعه‌ای نشان داد که کودک مبتلا به بیش فعالی 45 دقیقه پس از مصرف ریتالین (متیل فنیدات) افزایش برون‌ده کلامی را تجربه می‌کند.
چگونه از پرحرفی کودکان بیش فعال جلوگیری کنیم؟
مقابله با بیش فعالی و عدم کنترل خود می‌تواند برای کودک مبتلا به بیش فعالی بسیار ناامیدکننده بوده و عدم کنترل تکانه و فیلتر کردن می‌تواند برای دیگران کاملاً آزاردهنده باشد. درواقع، پرحرفی ممکن است باعث شود کودکان مبتلا به بیش‌فعالی طرد شدن از سوی دیگران را تجربه کنند یا در مدرسه تنبیه شوند.
به همین دلیل بسیار مهم است که با کودک خود برای مدیریت این علامت دشوار کار کنید. در اینجا روش‌هایی برای جلوگیری از پرحرفی کودکان بیش فعال وجود دارند که می‌توانید آنها را امتحان کنید:
با پزشک فرزندتان صحبت کنید
اولین کاری که باید انجام دهید این است که با پزشک کودک خود صحبت کنید. او ممکن است بخواهد داروهای جدیدی را تجویز کند یا داروهای قبلی را تغییر دهد. در برخی موارد نیز پزشک کودک شما را به روانشناس یا کاردرمانگر ارجاع می‌دهد تا پرحرفی او را درمان کند. اگر به پرحرفی کودک توجه نشود، ممکن است یادگیری و زندگی اجتماعی فرزند شما را مختل کند.
همچنین بهتر است که معلم فرزندتان را نیز در جریان بگذارید. درمورد صحبت کردن بیش‌ازحد فرزندتان به او بگویید و با هم‌فکری یکدیگر راهکارهایی برای رفع این مشکل پیدا کنید.
با فرزندتان مشکل را حل کنید
کاری که باید انجام دهید این است که زمانی که کودک نسبتاً متمرکز و آماده صحبت کردن و حل مشکل است، با او حرف بزنید. با کمک خود کودک به رفع مشکل پرحرفی رسیدگی کنید و برنامه‌ای برای کاهش حرف زدن بیش‌ازحد ارائه دهید. فرزند شما ممکن است علاقه‌مند به راه‌اندازی یک سیستم پاداش برای کمک به ایجاد انگیزه در این تغییر در رفتار باشد.
همراه با فرزندتان، سیگنالی را ارائه دهید که می‌توانید به او کمک کنید تا آگاهی او را از مواقعی که بیش‌ازحد صحبت می‌کند افزایش دهد. سیگنال می‌تواند این باشد که دست خود را روی شانه‌های او بگذارید تا به او یادآوری کنید که حرفش را قطع کند.
سیگنال‌های فیزیکی مانند لمس شانه اغلب قوی‌تر از سیگنال‌های بصری مانند اشاره به لب با انگشت هستند، اما ممکن است بخواهید از هر دو سیگنال با هم استفاده کنید.
مهارت‌های اجتماعی کودک را تقویت کنید
متأسفانه، پرحرفی باعث می‌شود پیدا کردن دوست و حفظ آن و پذیرفته شدن در گروه همسالان برای کودک بیش فعال دشوار شود. وقتی فرزندتان کم‌سن‌وسال‌تر است، نقش «مربی دوستی» را برای او بازی کنید. این کار به برنامه‌ریزی فعالیت‌هایی برای ایجاد فرصت‌هایی برای توسعه دوستیابی کمک می‌کند.
با کودک برخی از اصولی را که می‌توانند به شکل‌گیری مهارت‌های اجتماعی خوب کمک کنند، مرور و تمرین کنید. برخی از این اصول شامل نوبت گرفتن در طول مکالمات، گوش دادن به صحبت‌های دیگران، نشان دادن علاقه به کودکان دیگر و صحبت کردن با لحن معمولی هستند. معلم فرزند شما (و مربی یا یک مراقب بزرگسال دیگر) نیز می‌تواند در آموزش مهارت‌های اجتماعی نقش داشته باشد.
چگونه از بیان نظرات نامناسب جلوگیری کنیم؟
در مواقعی که کودکتان چیزهای نامناسب را به زبان می‌آورد، به او بیاموزید که چگونه پاسخ خود را با شمردن تا پنج قبل از اظهارنظر به تأخیر بیندازد و سپس این روش را چندین بار با او تمرین کنید. این یکی دیگر از مهارت‌های جدید است که نیاز به مدل سازی و کمک زیادی از سوی شما دارد.
همچنین، مهم است که به کودک خود بازخورد مکرر و فوری درمورد رفتار او بدهید و به او بگویید که چه کاری را به خوبی انجام می‌دهد. کلمات ستایش‌آمیز همراه با انگیزه‌های قوی می‌توانند در ایجاد انگیزه برای تغییر رفتار بسیار قدرتمند و مؤثر باشند.
مطالعه بیشتر: با کودک بیش فعال چگونه رفتار کنیم ؟
جمع‌بندی
پرحرفی یکی از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان است. بنابراین کمک به کودکان برای یادگیری مدیریت این علامت به کاهش استرس برای همه کمک می‌کند. خوشبختانه، گزینه‌های درمانی از جمله داروها و روش‌های درمانی، و همچنین راهبردهای مقابله‌ای مختلفی برای این وضعیت وجود دارند. اگر کودک شما نیز با مشکل پرحرفی مواجه است، گروه توانبخشی راه کمال می‌تواند کمک کند تا این مشکل را به شیوه‌ای مؤثر و علمی مدیریت کنید. با استفاده از مشاوره‌های تخصصی بیش فعالی و برنامه‌های توانبخشی مناسب، می‌توانید به کاهش این رفتار کمک کرده و به روابط اجتماعی و تحصیلی کودک خود را بهبود دهید. برای مشاوره و دریافت راهکارهای مؤثر، همین امروز با ما تماس بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
اتاق‌های حسی فضاهایی چندمنظوره هستند که می‌توانند به طیف وسیعی از افراد، ازجمله کسانی که با چالش‌های پردازش حسی، معلولیت‌ها یا نیازهای درمانی خاص روبرو هستند، کمک کنند.
کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی معمولاً در زمینه‌هایی مانند خواندن، رمزگشایی زبان، املا، واژگان یا یادآوری موارد مشکلی ندارند؛ بااین‌حال، ممکن است در ادراک بصری، فضایی یا لمسی دچار مشکل شوند.
کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی ممکن است در پردازش و درک کلمات، جملات و دستورالعمل‌ها مشکل داشته باشند. آنها ممکن است در فهم معنا، زمینه و ظرافت‌های زبان دچار مشکل شوند.
اختلال زبان بیانی، که به آن تأخیر گفتار بیانی نیز گفته می‌شود، وضعیتی است که با ناتوانی در استفاده از کلمات و ساخت جملات متناسب با سن کودک، مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است برای تشکیل جملات منسجم، پیدا کردن کلمات مناسب و انتقال مؤثر پیام‌های خود با مشکل روبرو شوند.
تأخیر در گفتار کودکان، نوعی اختلال ارتباطی است که بر تکلم کودک تأثیر می‌گذارد. اگر فرزند شما با وجود تکامل جسمی همچنان به نقاط عطف گفتار نرسیده باشد، ممکن است اختلال در تکلم داشته باشد.
اختلال پردازش زبان، نوعی ناتوانی یادگیری است که بر توانایی کودک در درک یا تولید کلمات تأثیر می‌گذارد. این مشکل به‌دلیل ناتوانی در شنیدن یا تولید فیزیکی صداها نیست، بلکه به توانایی فرد در ایجاد معنا از صداها برای برقراری ارتباط مربوط می‌شود.
ناتوانی‌های یادگیری می‌توانند فرایند یادگیری را مختل کنند. این کودکان ممکن است در مهارت‌هایی مانند صحبت کردن، خواندن، نوشتن، توجه، درک مطالب، به خاطر سپردن اطلاعات، انجام ریاضی یا هماهنگی حرکات مشکل داشته باشند. انواع رایج ناتوانی‌های یادگیری شامل نارساخوانی (دیسلکسیا)، اختلال نوشتن (دیسگرافی)، اختلال یادگیری ریاضی (دیسکالکولیا)، اختلاللات پردازش زبان، بینایی، شنوایی وناتوانی یادگیری غیرکلامی هستند.
اختلال حسی حرکتی زمانی رخ می‌دهد که مغز در دریافت و پاسخ دادن به اطلاعاتی که ازطریق حواس می‌آیند و بر حرکت و هماهنگی بیمار تأثیر می‌گذارند، مشکل داشته باشد. این اختلال باعث ناتوانی بیمار در پردازش ورودی‌های حسی و هماهنگی پاسخ‌های حرکتی می‌شود و چالش‌هایی در تعادل، حرکت و کنترل کلی بدن ایجاد می‌کند.
اختلال دوقطبی، اختلال سلامت روان است که باعث چرخه‌های شدید تغییرات عاطفی می‌شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی دو دوره را تجربه می‌کنند: دوره‌هایی که در آنها فوق‌العاده شاد و پرانرژی هستند، که به آن دوره شیدایی گفته می‌شود. و دوره‌های دیگری که در آنها بسیار افسرده هستند.
کف پای صاف اختلال رایجی است که در آن قوس داخلی پاها در زمان تحمل فشار صاف می شود. هنگامی که افراد دارای کف پای صاف می‌ایستند، پاهای آنها به سمت بیرون بوده و تمام کف پا پایین آمده و با زمین در تماس است.