صحبت کردن بیش‌ازحد یکی از علائم رایج برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است که اغلب در مهار و کنترل پاسخ‌های خود مشکل دارند. آن ها ممکن است هر چیزی را که در ابتدا به ذهنشان می‌رسد، خواه مناسب یا نامناسب، بدون فکر کردن به نحوه برداشت از سخنان خود بیان کنند.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مکالمات را در انحصار خود درآورند و بیش‌ازحد صحبت کنند.
پرحرفی می‌تواند برای کودکان، والدین و معلمان به‌طور یکسان سخت باشد. بنابراین، شناسایی دلایل این رفتار و استفاده از روش‌های تخصصی برای مدیریت آن ضروری است. اقداماتی وجود دارند که می‌توانید برای جلوگیری از صحبت کردن بیش‌ازحد و سرکوب اظهار نظرهای نامناسب انجام دهید تا مطمئن شوید که این علائم بر عملکرد کودک در مدرسه و محیط‌های اجتماعی مختلف تأثیر نمی‌گذارند.
چرا کودکان بیش فعال پرحرف هستند؟
به‌طور کلی، بیش‌فعالی در کودکان اغلب با بروز رفتارهای بیش‌ازحد مانند پرحرفی، زمزمه کردن، سر و صدا، تحرک، بی قراری، بی‌تابی، قطع حرف دیگران و ... همراه است. دلایل پرحرفی کودکان بیش فعال در ادامه ذکر شده‌اند:
- بیش فعالی. بیش فعالی ممکن است به‌صورت بیش فعالی فیزیکی یا کلامی ازجمله صحبت کردن بیش‌ازحد، قطع حرف دیگران، انحصار در مکالمات، و اجازه حرف زدن به دیگران ندادن ظاهر شود.
- عمل‌شناسی زبان. زیاد صحبت کردن با عمل‌شناسی زبان یا استفاده اجتماعی از زبان نیز مرتبط است. مشکلات زبانی ازجمله عمل‌شناسی، در تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی رایج هستند.
- ناتوانی تشخیص نشانه‌های اجتماعی. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی در درک و تشخیص نشانه‌های اجتماعی مشکل دارند. این مسئله باعث می‌شود نوبت در مکالمات را به سختی درک کنند.
- خودکنترلی. بیش فعالی می‌تواند در کنترل خود و توانایی کودک برای مدیریت رفتارهای تکانشی، مانند محو کردن نظرات در زمان‌های نامناسب، اختلال ایجاد کند.
- دارو. اگرچه معمول نیست، اما مطالعه‌ای نشان داد که کودک مبتلا به بیش فعالی 45 دقیقه پس از مصرف ریتالین (متیل فنیدات) افزایش برون‌ده کلامی را تجربه می‌کند.
چگونه از پرحرفی کودکان بیش فعال جلوگیری کنیم؟
مقابله با بیش فعالی و عدم کنترل خود می‌تواند برای کودک مبتلا به بیش فعالی بسیار ناامیدکننده بوده و عدم کنترل تکانه و فیلتر کردن می‌تواند برای دیگران کاملاً آزاردهنده باشد. درواقع، پرحرفی ممکن است باعث شود کودکان مبتلا به بیش‌فعالی طرد شدن از سوی دیگران را تجربه کنند یا در مدرسه تنبیه شوند.
به همین دلیل بسیار مهم است که با کودک خود برای مدیریت این علامت دشوار کار کنید. در اینجا روش‌هایی برای جلوگیری از پرحرفی کودکان بیش فعال وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را امتحان کنید:
با پزشک فرزندتان صحبت کنید
اولین کاری که باید انجام دهید این است که با پزشک کودک خود صحبت کنید. او ممکن است بخواهد داروهای جدیدی را تجویز کند یا داروهای قبلی را تغییر دهد. در برخی موارد نیز پزشک کودک شما را به روانشناس یا کاردرمانگر ارجاع می‌دهد تا پرحرفی او را درمان کند. اگر به پرحرفی کودک توجه نشود، ممکن است یادگیری و زندگی اجتماعی فرزند شما را مختل کند.
همچنین بهتر است که معلم فرزندتان را نیز در جریان بگذارید. درمورد صحبت کردن بیش‌ازحد فرزندتان به او بگویید و با هم‌فکری یکدیگر راهکارهایی برای رفع این مشکل پیدا کنید.
با فرزندتان مشکل را حل کنید
کاری که باید انجام دهید این است که زمانی که کودک نسبتاً متمرکز و آماده صحبت کردن و حل مشکل است، با او حرف بزنید. با کمک خود کودک به رفع مشکل پرحرفی رسیدگی کنید و برنامه‌ای برای کاهش حرف زدن بیش‌ازحد ارائه دهید. فرزند شما ممکن است علاقه‌مند به راه‌اندازی یک سیستم پاداش برای کمک به ایجاد انگیزه در این تغییر در رفتار باشد.
همراه با فرزندتان، سیگنالی را ارائه دهید که می‌توانید به او کمک کنید تا آگاهی او را از مواقعی که بیش‌ازحد صحبت می‌کند افزایش دهد. سیگنال می‌تواند این باشد که دست خود را روی شانه‌های او بگذارید تا به او یادآوری کنید که حرفش را قطع کند.
سیگنال‌های فیزیکی مانند لمس شانه اغلب قوی‌تر از سیگنال‌های بصری مانند اشاره به لب با انگشت هستند، اما ممکن است بخواهید از هر دو سیگنال با هم استفاده کنید.
مهارت‌های اجتماعی کودک را تقویت کنید
متأسفانه، پرحرفی باعث می‌شود پیدا کردن دوست و حفظ آن و پذیرفته شدن در گروه همسالان برای کودک بیش فعال دشوار شود. وقتی فرزندتان کم‌سن‌وسال‌تر است، نقش «مربی دوستی» را برای او بازی کنید. این کار به برنامه‌ریزی فعالیت‌هایی برای ایجاد فرصت‌هایی برای توسعه دوستیابی کمک می‌کند.
با کودک برخی از اصولی را که می‌توانند به شکل‌گیری مهارت‌های اجتماعی خوب کمک کنند، مرور و تمرین کنید. برخی از این اصول شامل نوبت گرفتن در طول مکالمات، گوش دادن به صحبت‌های دیگران، نشان دادن علاقه به کودکان دیگر و صحبت کردن با لحن معمولی هستند. معلم فرزند شما (و مربی یا یک مراقب بزرگسال دیگر) نیز می‌تواند در آموزش مهارت‌های اجتماعی نقش داشته باشد.
چگونه از بیان نظرات نامناسب جلوگیری کنیم؟
در مواقعی که کودکتان چیزهای نامناسب را به زبان می‌آورد، به او بیاموزید که چگونه پاسخ خود را با شمردن تا پنج قبل از اظهارنظر به تأخیر بیندازد و سپس این روش را چندین بار با او تمرین کنید. این یکی دیگر از مهارت‌های جدید است که نیاز به مدل سازی و کمک زیادی از سوی شما دارد.
همچنین، مهم است که به کودک خود بازخورد مکرر و فوری درمورد رفتار او بدهید و به او بگویید که چه کاری را به خوبی انجام می‌دهد. کلمات ستایش‌آمیز همراه با انگیزه‌های قوی می‌توانند در ایجاد انگیزه برای تغییر رفتار بسیار قدرتمند و مؤثر باشند.
مطالعه بیشتر: با کودک بیش فعال چگونه رفتار کنیم ؟
جمع‌بندی
پرحرفی یکی از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان است. بنابراین کمک به کودکان برای یادگیری مدیریت این علامت به کاهش استرس برای همه کمک می‌کند. خوشبختانه، گزینه‌های درمانی از جمله داروها و روش‌های درمانی، و همچنین راهبردهای مقابله‌ای مختلفی برای این وضعیت وجود دارند. اگر کودک شما نیز با مشکل پرحرفی مواجه است، گروه توانبخشی راه کمال می‌تواند کمک کند تا این مشکل را به شیوه‌ای مؤثر و علمی مدیریت کنید. با استفاده از مشاوره‌های تخصصی بیش فعالی و برنامه‌های توانبخشی مناسب، می‌توانید به کاهش این رفتار کمک کرده و به روابط اجتماعی و تحصیلی کودک خود را بهبود دهید. برای مشاوره و دریافت راهکارهای مؤثر، همین امروز با ما تماس بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
علائم ADHD در دختران اغلب به‌عنوان ویژگی‌های شخصیتی تلقی می‌شوند. به همین دلیل است که اغلب نادیده گرفته یا توجیه می‌شوند. اگر بیش فعالی در دختران تشخیص داده نشود، می‌تواند به مشکلاتی مانند عدم تطبیق شرایط در کلاس درس، عزت نفس پایین و سرزنش خود منجر شود. حتی می‌تواند سلامت روان را تا بزرگسالی تحت تأثیر قرار دهد.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) به‌طور مؤثر به درمان اضطراب، افسردگی، و اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال‌گرانه (DMDD) در کودکان کمک می‌کند. این روش با آموزش تکنیک‌هایی به کودکان برای تنظیم احساسات و رفتارهایشان کار می‌کند.
کاردرمانگران نقش حیاتی در راهنمایی کودکان قطع عضو در فرایند توانبخشی، به‌ویژه در استفاده از وسایل پروتزی ایفا می‌کنند. مشارکت آن‌ها از همان مرحله پیش از عمل جراحی آغاز می‌شود و بر مدیریت زخم و توصیه‌هایی برای تجهیزات تطبیقی تمرکز دارد که بیماران را برای جراحی آماده می‌کند.
اتیسم غیرکلامی زمانی است که کودک مبتلا به اوتیسم صحبت نمی‌کند، اما ممکن است انواع صداهای آوایی را تولید کند. اوتیسم غیرکلامی به این معنی نیست که کودک نمی‌تواند تعامل داشته باشد، یا کلمات و گفتار را درک کند. بلکه به این معناست که آن‌ها قادر به استفاده از زبان کلامی برای برقراری ارتباط نیستند.
لکنت زبان اختلالی گفتاری است که عضلات مورد استفاده برای صحبت کردن، به‌طور غیرقابل کنترلی منقبض شده یا حرکت می‌کنند و باعث مکث، صداهای ناخواسته و گیر کردن روی کلمات می‌شود.
کلاترینگ با ویژگی‌هایی مانند صحبت کردن بسیار سریع و استفاده از کلمات پُرکننده مانند «اِم» و «آه» همراه است. استفاده گاه‌به‌گاه از این کلمات در گفتار منسجم کاملاً عادی است، اما درصورت ابتلای کودک به این وضعیت، این ویژگی‌ها به عادتی همیشگی تبدیل شده و اغلب مانع از درک صحبت‌های او توسط دیگران می‌شوند.
زمانی که فردی اختلال لیسپ دارد، زبان خود را به گونه‌ای قرار می‌دهد که جریان هوای لازم برای تولید صداهای «س» و «ز» را مسدود یا تحریف می‌کند. این تحریف جریان هوا باعث می‌شود کودک به‌صورت نوک زبانی حرف بزند.
با گذشت زمان، کودکان مبتلا به سندرم رت مشکلات فزاینده‌ای در استفاده از عضلات کنترل‌کننده حرکت، هماهنگی و ارتباط پیدا می‌کنند. سندرم رت همچنین می‌تواند باعث تشنج و ناتوانی‌های ذهنی شود.
سندرم تورت، اختلالی است که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد تیک می‌شود. تیک‌ها، حرکات یا صداهایی هستند که کودک بارها و بارها تکرار می‌کند و قادر به کنترل آن‌ها نیست. به‌عنوان مثال، کودکان مبتلا به سندرم توره ممکن است مدام گلوی خود را صاف کنند یا چشمک بزنند.
تشخیص اولیه کف پای صاف در کودکان اغلب توسط متخصصان اطفال انجام می‌شود. اگر فرزند شما هیچ درد یا علائم دیگری را تجربه نکند، معمولاً نیازی به آزمایش بیشتر نیست. کودکانی که علائم دارند باید توسط متخصصان ارتوپدی کودکان معاینه شوند.