اختلال زبان دریافتی، که با نام نقص زبان دریافتی یا تأخیر زبان دریافتی نیز شناخته می‌شود، اختلال زبانی خاصی است که عمدتاً بر توانایی کودک در فهم زبان گفتاری و نوشتاری تأثیر می‌گذارد. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در پردازش و درک کلمات، جملات و دستورالعمل‌ها مشکل داشته باشند. آنها ممکن است در فهم معنا، زمینه و ظرافت‌های زبان دچار مشکل شوند.
توجه به این نکته مهم است که اختلال زبان دریافتی از سایر اختلالات زبانی متمایز است و به‌دلیل سایر شرایط رشدی، مانند اوتیسم، ایجاد نمی‌شود. در حالی که کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی ممکن است در برقراری ارتباط و یادگیری با چالش‌هایی روبرو شوند، ویژگی‌های مرتبط با اوتیسم را از خود نشان نمی‌دهند.
علت اختلال زبان دریافتی
اختلال زبان دریافتی می‌تواند دلایل زمینه‌ای مختلفی داشته باشد. در حالی که هیچ علت واحدی وجود ندارد، درک عوامل رشدی و محرک‌های بالقوه می‌تواند به شناخت منشأ این اختلال کمک کند.
عوامل رشدی
اختلال زبان دریافتی می‌تواند رشدی باشد، به این معنی که از دوران کودکی آغاز می‌شود. نشانه‌های مشکلات زبان دریافتی ممکن است از همان دوران پیش‌دبستانی شروع به ظاهر شدن کنند. بااین‌حال، توجه به این نکته مهم است که همه کودکانی که در سال‌های اولیه زندگی خود تأخیرهای زبانی را تجربه می‌کنند، دچار اختلال زبان دریافتی نخواهند شد.
برخی عوامل رشدی ممکن است به اختلال زبان دریافتی کمک کنند. این عوامل عبارت‌اند از:
- سابقه خانوادگی: کودکانی که سابقه خانوادگی اختلالات زبانی دارند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای توسعه مشکلات زبان دریافتی باشند.
- تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد: نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند یا با وزن کم هنگام تولد متولد می‌شوند، ممکن است بیشتر مستعد اختلالات زبانی باشند.
- اختلالات ژنتیکی: شرایطی مانند سندرم داون، سندرم X شکننده و فلج مغزی می‌توانند با اختلالات زبان دریافتی مرتبط باشند.
- اوتیسم: اختلال زبان دریافتی گاهی‌اوقات می‌تواند همراه با اوتیسم رخ دهد؛ اگرچه تمایز بین این دو بیماری مهم است.
محرک‌ها و تأثیرات بالقوه
علاوه‌بر عوامل رشدی، برخی محرک‌ها و تأثیرات می‌توانند به توسعه اختلال زبان دریافتی کمک کنند. این عوامل عبارت‌اند از:
- مشکلات در دوران بارداری یا تولد: تغذیه ضعیف در دوران بارداری، ناهنجاری‌های جنینی ناشی از الکل، تولد زودرس یا وزن کم نوزاد هنگام تولد ممکن است خطر اختلالات زبانی را در کودکان افزایش دهند.
- آسیب‌ها و اختلالات مغزی: آسیب‌های مغزی، مانند آن‌هایی که در اثر حوادث یا سکته‌ها ایجاد می‌شوند، می‌توانند بر پردازش و درک زبان تأثیر بگذارند. اختلالات مغزی مانند اوتیسم نیز می‌توانند بر مهارت‌های زبان دریافتی تأثیر بگذارند.
- بیماری‌ها و شرایط: برخی بیماری‌ها، مانند تومورها یا عفونت‌هایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند، ممکن است به مشکلات زبان دریافتی در مراحل بعدی زندگی کمک کنند.
توجه به این نکته مهم است که اختلال زبان دریافتی به‌دلیل مشکلات شنوایی یا صحبت کردن به زبان‌های دیگر ایجاد نمی‌شود؛ اگرچه این عوامل می‌توانند درک معنای زبان گفتاری را چالش‌برانگیز کنند.
شناسایی علت خاص اختلال زبان دریافتی می‌تواند پیچیده باشد؛ زیرا ممکن است ترکیبی از عوامل را شامل شود. در بسیاری از موارد، علت ناشناخته باقی می‌ماند. بااین‌حال، درک عوامل رشدی و محرک‌های بالقوه می‌تواند به ارزیابی تشخیصی کمک کرده و مداخلات و درمان‌های مناسب را برای کودکان با مشکلات زبان دریافتی فراهم کند.
نشانه‌ها و علائم اختلال زبان دریافتی
شناسایی نشانه‌ها و علائم اختلال زبان دریافتی برای شناسایی و مداخله زودهنگام حیاتی است. در حالی که شاخص‌های خاص ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند، شاخص‌های اولیه رایج و علائم مرتبط با سن وجود دارند که می‌توانند به شناسایی وجود اختلال زبان دریافتی کمک کنند.
شاخص‌های اولیه
شاخص‌های اولیه اختلال زبان دریافتی اغلب در حدود سن 3سالگی قابل توجه می‌شوند. برخی از شاخص‌های اولیه رایج عبارت‌اند از:
- بی‌توجهی یا بی‌علاقگی نشان دادن هنگام صحبت کردن دیگران
- مشکل در پیروی از دستورالعمل‌ها یا دستورات ساده
- مشکل در پاسخ مناسب به سؤالات
- قطع صحبت دیگران
- درخواست تکرار آنچه دیگران گفته‌اند
- ارائه پاسخ‌هایی نامرتبط یا خارج از موضوع
- سوءتفاهم درمورد آنچه گفته شده که منجر به سردرگمی می‌شود
- مشکل در فهم طنز یا شوخی‌ها
توجه به این نکته مهم است که این شاخص‌های اولیه ممکن است منحصر به اختلال زبان دریافتی نباشند و می‌توانند در سایر مشکلات مرتبط با زبان نیز وجود داشته باشند. اگر این نشانه‌ها را در فرزند خود مشاهده کردید، توصیه می‌شود برای ارزیابی جامع با متخصص یا آسیب‌شناس گفتار-زبان مشورت کنید.
علائم مرتبط با سن
نشانه‌ها و علائم اختلال زبان دریافتی می‌توانند بسته به سن فرد متفاوت باشند. در اینجا برخی از علائم مرتبط با سن آورده شده‌اند:
- کودکان پیش‌دبستانی و دبستانی: کودکان ممکن است در پاسخ به سؤالات مشکل داشته باشند، قبل از اقدام منتظر بمانند تا ببینند دیگران چه می‌کنند، هنگام صحبت کردن دیگران در تمرکز مشکل داشته باشند و فقط نیمی از فعالیتی خاص را تکمیل کنند.
- نوجوانان: کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان ممکن است در مشارکت در مکالمات گروهی با چالش روبرو شوند، به‌ندرت در طول بحث‌ها سؤال بپرسند یا نظر دهند، آنچه دیگران می‌گویند را اشتباه بفهمند، در فهم طنز یا شوخی‌ها مشکل داشته باشند و از پیوستن به باشگاه‌ها یا فعالیت‌های بعد از مدرسه اجتناب کنند.
به یاد داشته باشید که این علائم ممکن است منحصراً به‌دلیل اختلال زبان دریافتی نباشند و می‌توانند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرند. مشورت با متخصص یا آسیب‌شناس گفتار-زبان می‌تواند به تعیین علت زمینه‌ای و ارائه استراتژی‌های مداخله‌ای مناسب کمک کند.
شناسایی نشانه‌ها و علائم اختلال زبان دریافتی اولین قدم به سوی مداخله و حمایت است. با شناسایی زودهنگام و درمان‌های هدفمند، افراد مبتلا به اختلال زبان دریافتی می‌توانند پیشرفت قابل توجهی داشته باشند و مهارت‌های ارتباطی مؤثری را توسعه دهند.
رویکردهای تشخیص و درمان
هنگام صحبت از اختلال زبان دریافتی، تشخیص و مداخله زودهنگام نقش مهمی در حمایت از کودکان با این وضعیت ایفا می‌کند. بیایید فرایند ارزیابی درگیر در تشخیص اختلال زبان دریافتی و استراتژی‌های درمانی مورد استفاده برای درمان را بررسی کنیم.
فرایند ارزیابی
فرایند ارزیابی برای اختلال زبان دریافتی معمولاً شامل ارزیابی جامعی است که توسط آسیب‌شناس گفتار-زبان انجام می‌شود. آنها از ترکیبی از ارزیابی‌های رسمی و غیررسمی برای تعیین ضعف‌های خاص زبان دریافتی کودک استفاده خواهند کرد. ارزیابی‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- فعالیت‌های مبتنی بر بازی: فعالیت‌های مبتنی بر بازی اغلب برای کودکان کوچک‌تر، برای مشاهده مهارت‌های زبانی و توانایی‌های درک مطلب آنها استفاده می‌شوند.
- درک دستورالعمل‌های کلامی: کودکان بزرگ‌تر ممکن است تحت ارزیابی‌هایی قرار گیرند تا فهم آنها از دستورالعمل‌های کلامی سنجیده شوند.
آسیب‌شناسان گفتار-زبان می‌توانند با انجام این ارزیابی‌ها به بینش‌هایی درمورد مهارت‌های زبان دریافتی کودک دست یابند و حوزه‌هایی را که نیاز به مداخله دارند، شناسایی کنند.
استراتژی‌های درمانی
پس از تشخیص اختلال زبان دریافتی در کودک، برنامه درمانی جامعی برای رسیدگی به نیازهای خاص او تدوین می‌شود. برنامه درمانی متناسب با نقاط قوت و ضعف کودک طراحی می‌شود و بر بهبود مهارت‌های زبان دریافتی او تمرکز دارد. استراتژی‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- درمان زبانی: این درمان کودکان را به شیوه‌هایی جذاب در معرض واژگان جدید، سؤالات و تجربیات قرار می‌دهد. هدف آن آموزش مفاهیم و بهبود توانایی‌های درک مطلب است.
- استراتژی‌های درک مطلب: به کودکان استراتژی‌های مختلفی برای افزایش فهم آنها از دستور زبان، زبان مجازی، درک مطلب خواندن و پیروی از دستورالعمل‌ها آموزش داده می‌شود.
- تمرینات توجه و تمرکز: فعالیت‌هایی که مهارت‌های توجه و تمرکز را تقویت می‌کنند، در جلسات درمانی گنجانده می‌شوند تا به کودکان کمک کنند بهتر با محرک‌های زبانی درگیر شوند.
- غنی‌سازی واژگان: ساخت واژگان قوی برای بهبود مهارت‌های زبان دریافتی ضروری است. درمانگران بر گسترش واژگان کودک ازطریق تکنیک‌ها و فعالیت‌های مختلف کار می‌کنند.
توجه به این نکته مهم است که مداخله زودهنگام برای نتایج مثبت در گفتاردرمانی برای اختلال زبان دریافتی حیاتی است. هرچه زودتر کودک درمان را دریافت کند، شانس بهتری برای بهبود مهارت‌های زبانی خود دارد. ارزیابی‌های مجازی توسط آسیب‌شناسان گفتار-زبان ماهر نیز در تشخیص اختلالات زبان دریافتی، به‌ویژه در شرایطی که ارزیابی‌های حضوری ممکن نیستند، مؤثر می‌باشند.
کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی می‌توانند با اجرای این استراتژی‌های درمانی و همکاری نزدیک با آسیب‌شناس گفتار-زبان، پیشرفت قابل توجهی در بهبود مهارت‌های درک مطلب و رشد کلی زبان خود داشته باشند. به یاد داشته باشید، هر کودکی منحصربه‌فرد است و برنامه‌های درمانی باید متناسب با نیازها و توانایی‌های خاص او باشند.
گفتاردرمانی
گفتاردرمانی نقش مهمی در کمک به کودکان برای بهبود مهارت‌های ارتباطی خود ایفا می‌کند. آسیب‌شناسان گفتار-زبان(SLPs) متخصصانی آموزش‌دیده هستند که در تشخیص و درمان اختلالات زبانی مختلف، ازجمله اختلال زبان دریافتی، تخصص دارند. بیایید نقش گفتاردرمانگران و تکنیک‌های درمانی مؤثری را که استفاده می‌کنند، بررسی کنیم.
نقش آسیب‌شناسان گفتار-زبان
آسیب‌شناسان گفتار-زبان نقشی حیاتی در ارزیابی و درمان اختلال زبان دریافتی دارند. آنها از ترکیبی از ارزیابی‌های رسمی و غیررسمی برای سنجش ضعف‌هایی خاص در مهارت‌های زبان دریافتی کودک استفاده می‌کنند. این ارزیابی جامع آنها را قادر می‌سازد تا برنامه‌ای درمانی متناسب با نیازهای فردی کودک ایجاد کنند.
برنامه درمانی ممکن است شامل فعالیت‌هایی باشد که بر توجه و تمرکز، توسعه واژگان، فهم دستور زبان، زبان مجازی، استراتژی‌های درک مطلب و پیروی از دستورالعمل‌ها تمرکز دارد. هدف، بهبود توانایی کودک در درک و فهم زبان گفتاری است. گفتاردرمانگران همچنین ممکن است با والدین، معلمان و سایر متخصصان همکاری کنند تا از حمایت و پیشرفت مداوم اطمینان حاصل کنند.
تکنیک‌های درمانی مؤثر
گفتاردرمانی برای اختلال زبان دریافتی از تکنیک‌های مختلفی برای بهبود مهارت‌های زبانی در افراد استفاده می‌کند. برخی از تکنیک‌های درمانی مؤثر عبارت‌اند از:
- درمان زبانی: این رویکرد کودکان را در معرض واژگان جدید، سؤالات و تجربیات قرار می‌دهد تا مفاهیم را به شیوه‌های جذاب و تعاملی آموزش دهد. تحقیقات نشان می‌دهند هرچه کودکان کلمات بیشتری بشنوند، مهارت‌های زبانی آنها در آینده بهتر خواهند بود.
- فعالیت‌های فهم مفهومی: این فعالیت‌ها بر توسعه فهم کودک از کلمات و مفاهیم خاص تمرکز دارند. گفتاردرمانگران از استراتژی‌های مختلفی برای تقویت درک مطلب و کمک به کودکان در ایجاد ارتباط بین کلمات و معانی آنها استفاده می‌کنند.
- تمرین زبان مجازی: فهم زبان مجازی، مانند اصطلاحات یا استعاره‌ها، می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلال زبان دریافتی چالش‌برانگیز باشد. گفتاردرمانگران فعالیت‌هایی را برای افزایش درک کودک از زبان مجازی و کمک به او در تفسیر و استفاده مناسب از این عبارات، در برنامه خود می‌گنجانند.
- آموزش استنتاج: استنتاج شامل نتیجه‌گیری یا پیش‌بینی بر اساس اطلاعات زمینه‌ای است. گفتاردرمانگران از تمرینات و استراتژی‌هایی برای بهبود توانایی کودک در استنتاج و افزایش مهارت‌های کلی درک مطلب آنها استفاده می‌کنند.
- روش‌های ارتباطی جایگزین: در برخی موارد، گفتاردرمانگران ممکن است وسایل ارتباطی جایگزین، مانند حرکات، تابلوهای تصویری یا دستگاه‌های کامپیوتری را معرفی کنند. این ابزارها می‌توانند ارتباط را تسهیل کرده و حمایت بیشتری را برای افراد با مشکلات زبان دریافتی فراهم کنند.
آسیب‌شناسان گفتار-زبان می‌توانند با استفاده از این تکنیک‌ها و سایر تکنیک‌های مبتنی بر شواهد، به کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی کمک می‌کنند تا پیشرفت قابل توجهی در مهارت‌های زبانی خود داشته باشند. مداخله زودهنگام برای نتایج مثبت حیاتی است و ارزیابی‌های مجازی که توسط گفتاردرمانگران ماهر انجام می‌شوند نیز مؤثر هستند.
کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی می‌توانند ازطریق تخصص و راهنمایی آسیب‌شناسان گفتار-زبان، مهارت‌های ارتباطی قوی‌تری را توسعه داده و کیفیت کلی زندگی خود را افزایش دهند.
پیش‌آگهی و مدیریت
هنگام صحبت از اختلال زبان دریافتی (RLD)، پیش‌آگهی و استراتژی‌های مدیریت به عوامل مختلفی بستگی دارند که می‌توانند بر نتیجه تأثیر بگذارند. در حالی که ممکن است در همه موارد، درمان کامل برای این اختلال قابل دستیابی نباشد، مداخله زودهنگام و مدیریت مناسب می‌توانند مهارت‌های زبانی و رشد کلی کودک را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشند.
عوامل مؤثر بر پیش‌آگهی
پیش‌آگهی برای اختلال زبان دریافتی به عوامل متعددی بستگی دارد، ازجمله:
- علت و شدت: علت زمینه‌ای و شدت اختلال زبان دریافتی نقش مهمی در تعیین پیش‌آگهی ایفا می‌کنند. برخی موارد اختلال زبان دریافتی ممکن است با عوامل رشدی مرتبط باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است توسط تأثیرات محیطی ایجاد شوند. شناسایی و رسیدگی به علت اصلی می‌تواند بر پتانسیل بهبود تأثیر بگذارد.
- سن تشخیص و درمان: مداخله زودهنگام، کلید دستیابی به بهترین نتایج برای کودکان مبتلا به اختلالات زبانی است. تحقیقات نشان داده‌اند کودکانی که درمان اختلالات زبانی را زودتر شروع می‌کنند، نتایج بهتری به دست می‌آورند. بنابراین، شناسایی و مداخله به‌موقع برای به حداکثر رساندن شانس بهبودی حیاتی است.
- انگیزه و ثبات: انگیزه کودک، والد یا مراقب برای مشارکت فعال در درمان و پیگیری تکالیف و تمرین‌ها می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر پیش‌آگهی تأثیر بگذارد. تلاش‌های ثابت و اختصاصی در درمان و در خانه می‌تواند رشد و پیشرفت زبان را افزایش دهد.
چگونه مهارت‌های زبان دریافتی فرزندتان را افزایش دهید؟
اگر فکر می‌کنید فرزندتان مبتلا به اختلال زبان دریافتی است، از راهکارهای زیر برای کمک به او استفاده کنید:
- فرزندتان را در مکالمه شرکت دهید: حتی اگر فرزندتان در طول مکالمه حرف نمی‌زند، اشکالی ندارد! هدف این است که به آنچه شما می‌گویید توجه کند. با فرزندتان صحبت کنید و از او سؤال بپرسید. تماس چشمی و ارتباط غیرکلامی او را مشاهده کنید تا ببینید آیا یاد می‌گیرد در مکالمه با شما شرکت کند یا خیر.
- از فرزندتان بخواهید هنگام بازی یا خواندن با هم، اشیا یا تصاویر را شناسایی کند: مدل‌های کلامی ساده ارائه دهید، مانند «من سگ را می‌بینم!» یا «این فنجان توست.» این کار به افزایش واژگان زبان دریافتی فرزندتان کمک می‌کند.
- به فرزندتان دستورالعمل‌هایی برای پیروی بدهید: پیروی از دستورالعمل‌ها یکی دیگر از حوزه‌های بزرگ زبان دریافتی است. به فرزندتان دستورالعمل‌های ساده بدهید و به او کمک کنید آنها را دنبال کند. به‌عنوان مثال، دستورالعمل‌های یک مرحله‌ای آسان ممکن است شامل «به سگ اشاره کن» یا «فنجانت را به من بده» باشد. با گذشت زمان می‌توانید پیچیدگی دستورالعمل‌هایی را که می‌دهید، افزایش دهید.
جمع‌بندی
اختلال زبان دریافتی، وضعیتی است که بر توانایی کودک در فهم و درک زبان، چه به صورت گفتاری و چه نوشتاری، تأثیر می‌گذارد. در حالی که این اختلال قابل درمان کامل نیست، مداخله زودهنگام و درمان‌های تخصصی مانند گفتاردرمانی، می‌توانند به‌طور چشمگیری مهارت‌های زبانی کودک را بهبود بخشند. با پشتیبانی مناسب و استراتژی‌های هدفمند در محیط‌های خانه و مدرسه، کودکان می‌توانند یاد بگیرند که چگونه با چالش‌های خود کنار بیایند و به‌طور مؤثرتری ارتباط برقرار کنند. کلینیک توانبخشی راه کمال یکی از مراکز معتبر است که درزمینه درمان اختلال زبان دریافتی به کودکان شما کمک می‌کند. اگر فکر می‌کنید فرزند شما مبتلا به این اختلال است، برای مشاوره رایگان یا دریافت نوبت ویزیت با ما تماس بگیرید.
منابع
مطالب مشابه
اتاق‌های حسی فضاهایی چندمنظوره هستند که می‌توانند به طیف وسیعی از افراد، ازجمله کسانی که با چالش‌های پردازش حسی، معلولیت‌ها یا نیازهای درمانی خاص روبرو هستند، کمک کنند.
کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی معمولاً در زمینه‌هایی مانند خواندن، رمزگشایی زبان، املا، واژگان یا یادآوری موارد مشکلی ندارند؛ بااین‌حال، ممکن است در ادراک بصری، فضایی یا لمسی دچار مشکل شوند.
کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی ممکن است در پردازش و درک کلمات، جملات و دستورالعمل‌ها مشکل داشته باشند. آنها ممکن است در فهم معنا، زمینه و ظرافت‌های زبان دچار مشکل شوند.
اختلال زبان بیانی، که به آن تأخیر گفتار بیانی نیز گفته می‌شود، وضعیتی است که با ناتوانی در استفاده از کلمات و ساخت جملات متناسب با سن کودک، مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است برای تشکیل جملات منسجم، پیدا کردن کلمات مناسب و انتقال مؤثر پیام‌های خود با مشکل روبرو شوند.
تأخیر در گفتار کودکان، نوعی اختلال ارتباطی است که بر تکلم کودک تأثیر می‌گذارد. اگر فرزند شما با وجود تکامل جسمی همچنان به نقاط عطف گفتار نرسیده باشد، ممکن است اختلال در تکلم داشته باشد.
اختلال پردازش زبان، نوعی ناتوانی یادگیری است که بر توانایی کودک در درک یا تولید کلمات تأثیر می‌گذارد. این مشکل به‌دلیل ناتوانی در شنیدن یا تولید فیزیکی صداها نیست، بلکه به توانایی فرد در ایجاد معنا از صداها برای برقراری ارتباط مربوط می‌شود.
ناتوانی‌های یادگیری می‌توانند فرایند یادگیری را مختل کنند. این کودکان ممکن است در مهارت‌هایی مانند صحبت کردن، خواندن، نوشتن، توجه، درک مطالب، به خاطر سپردن اطلاعات، انجام ریاضی یا هماهنگی حرکات مشکل داشته باشند. انواع رایج ناتوانی‌های یادگیری شامل نارساخوانی (دیسلکسیا)، اختلال نوشتن (دیسگرافی)، اختلال یادگیری ریاضی (دیسکالکولیا)، اختلاللات پردازش زبان، بینایی، شنوایی وناتوانی یادگیری غیرکلامی هستند.
اختلال حسی حرکتی زمانی رخ می‌دهد که مغز در دریافت و پاسخ دادن به اطلاعاتی که ازطریق حواس می‌آیند و بر حرکت و هماهنگی بیمار تأثیر می‌گذارند، مشکل داشته باشد. این اختلال باعث ناتوانی بیمار در پردازش ورودی‌های حسی و هماهنگی پاسخ‌های حرکتی می‌شود و چالش‌هایی در تعادل، حرکت و کنترل کلی بدن ایجاد می‌کند.
اختلال دوقطبی، اختلال سلامت روان است که باعث چرخه‌های شدید تغییرات عاطفی می‌شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی دو دوره را تجربه می‌کنند: دوره‌هایی که در آنها فوق‌العاده شاد و پرانرژی هستند، که به آن دوره شیدایی گفته می‌شود. و دوره‌های دیگری که در آنها بسیار افسرده هستند.
کف پای صاف اختلال رایجی است که در آن قوس داخلی پاها در زمان تحمل فشار صاف می شود. هنگامی که افراد دارای کف پای صاف می‌ایستند، پاهای آنها به سمت بیرون بوده و تمام کف پا پایین آمده و با زمین در تماس است.