اختلال بیش فعالی اختلالی مزمن است که توانایی متمرکز ماندن فرد و کنترل تکانه‌ها و حرکات را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کودکان مبتلا به بیش فعالی در رابطه با مدیریت زمان، نظم و تمرکز مشکل دارند. یکی از روشهای درمان این اختلال، کار درمانی است. کاردرمانی می‌تواند به روشهای مختلف به کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی کمک کند. در این مطلب به بررسی کاردرمانی کودکان بیش فعال می‌پردازیم.
کاردرمانگر برای کمک به کودک بیش فعال چه کار می کند؟
جنبه‌های زیادی برای کاردرمانی وجود دارند که شامل راهنمایی و آموزش اعضای خانواده یا مراقبان مبتلایان به بیش فعالی ، توصیه‌هایی برای تجهیزات سازگار و ارزیابی خانه، محل کار، مدرسه یا محیط‌های دیگر هستند.
کاردرمانگر در هنگام انتخاب رویکرد درمانی به بررسی چالش‌های خاص بیمار و بهترین راه‌های رویارویی با آنها می‌پردازد.
مداخلات دارویی و روان‌شناختی، روش‌هایی استاندارد برای کاهش علائم بیش فعالی هستند. اما توجه به این نکته مهم است که کاهش علائم لزوماً عملکرد روزانه فرد را بهبود نمی‌بخشد. بنابراین استفاده از روشهای کار درمانی برای کمک به بیمار و حفظ استقلال او از اهمیت زیادی برخوردار است.
در ادامه روشهای مورد استفاده توسط کاردرمانگر بیان شده‌اند:
بازی‌درمانی
بازی‌درمانی برای کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی، بهبود مهارت‌های ارتباطی و یادگیری نحوه مدیریت احساسات به کودکان استفاده می‌شود.
آموزش مهارت‌های حرکتی ظریف
آموزش مهارت‌های حرکتی ظریف به کودکان کمک می‌کند تا هماهنگی دست و چشم، مهارت و قدرت انگشتان خود را بهبود بخشند.
آموزش مهارت‌های حرکتی درشت
آموزش مهارت‌های حرکتی درشت به کودکان کمک می‌کند تا تعادل، هماهنگی و آمادگی جسمانی کلی خود را بهبود بخشند.
درمان شناختی-رفتاری
درمان شناختی-رفتاری برای کمک به کودکان در شناسایی افکار و رفتارهای منفی و جایگزینی آنها با افکار مثبت استفاده می‌شود.
درمان حسی
کاردرمانگر ممکن است به بررسی اختلال پردازش حسی در فرزند شما بپردازد.
کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی گاهی‌اوقات بیشتر از همسالان خود در پردازش مناظر، صداها، بوها و ... مشکل دارند. تحقیقات مختلف نشان می‌دهند این مسئله به اختلال پردازش حسی مربوط است. درواقع برخی از کودکان بیش‌فعال نسبت به حواس مختلف حساسیت زیاد و برخی دیگر حساسیت کمی دارند.
کاردرمانگران از تکنیکی به نام درمان یکپارچگی حسی برای کمک به کودکان بیش فعالی که دارای اختلال پردازش حسی هستند، استفاده می‌کنند. در این تکنیک، درمانگر با استفاده از موارد زیر به سازماندهی مجدد سیستم حسی کودک کمک می‌کند:
- فشار عمیق، مانند ماساژ یا استفاده از جلیقه یا پتو
- حرکات ریتمیک و تکراری مانند تاب، ترامپولین یا توپ ورزشی
- بافت‌های مختلف برای لمس توسط کودک
- درمان مشکلات شنوایی برای کمک به حساسیت به صداها
درمان حسی می‌تواند بخشی از درمان کلی اختلال نقص توجه و بیش فعالی باشد که شامل دارو و رفتاردرمانی می‌شود.
تحقیقات انجام‌شده درخصوص اختلال پردازش حسی جدید هستند. شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند این تکنیک می‌تواند به بهبود مسائلی مانند تکانشگری و بیش فعالی کمک کند. اما اکثر متخصصان فکر می‌کنند کاردرمانی برای کمک به درمان ضعف‌های هماهنگی و سازماندهی که کودکان مبتلا به بیش‌فعالی اغلب به آن دچار هستند، بهترین روش است.
فواید کاردرمانی کودکان بیش فعال
کاردرمانی مزایای زیادی برای کودکان بیش فعال دارد. برخی از مزایای کلیدی عبارت‌اند از:
- بهبود توجه و تمرکز و افزایش موفقیت کودکان در مدرسه و سایر فعالیت‌ها
- توسعه مهارت‌های خودتنظیمی و مدیریت احساسات و رفتارها
- بهبود مهارت‌های اجتماعی کودکان، از‌جمله توانایی در برقراری ارتباط، تعامل با دیگران و دوست‌یابی
- بهبود آمادگی جسمانی و هماهنگی برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی
- افزایش عزت نفس، اعتمادبه‌نفس و غرور در توانایی‌ها و مهارت‌های فردی
- به‌طور کلی، کار درمانی ابزار ارزشمندی برای کمک به کودکان بیش فعال است و باعث توسعه مهارت‌های آنها در مدرسه، خانه و زندگی می‌شود.
چطور کاردرمانگر مناسبی را پیدا کنم؟
- کاردرمانگری معتبر پیدا کنید: مطمئن شوید کاردرمانگر دارای مدرک تحصیلی معتبر و مجوز قانونی است. همچنین رزومه و سابقه کاری درمانگر را بررسی کرده و از میزان موفقیت شغلی او اطمینان حاصل کنید.
- رفتار کاردرمانگر را با فرزند خود بررسی کنید: مراقب نحوه تعامل فرزندتان و کاردرمانگر باشید و مطمئن شوید آنها ازنظر شخصیتی سازگار هستند. به انرژی و میزان فعالیت درمانگر توجه کنید. در برخی موارد انرژی پایین درمانگر باعث می‌شود کودک شما علاقه‌ای به جلسات نداشته باشد و دچار افت شود.
- درمانگری پیدا کنید که پردازش حسی را درک کند: اگر فکر می‌کنید فرزند شما در پردازش حسی مشکل دارد، حتماً درمانگری پیدا کنید که در این زمینه تخصص داشته باشد.
- اهداف درمانی درمانگر را بررسی کنید: از درمانگر بخواهید اهداف درمانی خود را برای شما توضیح دهد. همچنین سعی کنید به‌طور مداوم و شفاف با او در ارتباط باشید.
- روند پیشرفت کودک را زیر نظر داشته باشید: از درمانگر بخواهید روند پیشرفت فرزندتان را به شما گزارش دهد. همچنین تمرین‌های کاردرمانی را در منزل انجام دهید تا مهارت‌های کودک را بررسی کنید.
- همیشه به غرایز خود نیز اعتماد کنید: اگر احساس می‌کنید درمانگری خاص برای خودتان یا فرزندتان مناسب نیست، گزینه دیگری را پیدا کنید.
تیم توانبخشی گروه راه کمال، خدمات کاردرمانی را هم به صورت حضوری و هم درمان در منزل ارائه می نماید. کافی است برای دریافت نوبت یا مشاوره رایگان با کارشناسان ما تماس بگیرید.
تمرینات کاردرمانی کودکان بیش فعال در منزل
استراتژی‌های خانگی اغلب توسط درمانگران به محض شناختن نقاط قوت و ضعف کودک ارائه می‌شود. در اینجا چند نمونه آورده شده است:
از تشویق مثبت و پاداش استفاده کنید
کودکان مبتلا به بیش فعالی و مشکلات توجه، اغلب با تذکرها و انتقادات مواجه می‌شوند و ممکن است نسبت به شنیدن بازخوردهای منفی حساسیت پیدا کنند. یکی از استراتژی‌های مؤثر این است که وقتی کودک رفتار مطلوبی نشان می‌دهد یا کاری را درست انجام می‌دهد، در همان لحظه او را تحسین کنید. این روش باعث می‌شود کودک احساس کند رفتار مثبت او مورد توجه قرار گرفته و ارزشمند است.
به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: «مریم، خیلی خوبه که یادت بود کوله‌پشتی‌ات را توی قفسه بگذاری»، یا «سعید، به تو افتخار می‌کنم که صبح خودت لباس پوشیدی.» با این جملات نه تنها به کودک خود توجه مثبت نشان می‌دهید، بلکه او را به تکرار این رفتارها ترغیب می‌کنید. این روش به‌ویژه زمانی مؤثر است که کودک در زمینه‌ای که برایش دشوار است موفقیتی به دست می‌آورد؛ چراکه توجه مثبت والدین به او انگیزه می‌دهد تا این رفتارهای مثبت را تقویت کند.
در نهایت، به یاد داشته باشید که توجه مثبت به رفتارهای خوب کودک، حتی بیشتر از پاداش‌های مادی، می‌تواند انگیزه‌بخش باشد و اعتماد به نفس او را تقویت کند. توجه، محبت و تحسین شما، برای کودکتان تأثیرگذارترین پاداش خواهد بود.
رفتار کودک را به جای خود او هدف قرار دهید
یکی از استراتژی‌های مؤثر در تربیت کودکان این است که نارضایتی خود را تنها به رفتار آنها نسبت دهید، نه به شخصیت‌شان. برای مثال، به جای اینکه به کودک بگویید: «سعید، از اینکه قوانین را رعایت نمی‌کنی ناراحتم»، بگویید: «سعید، ناراحت می‌شوم وقتی برادرت را هل می‌دهی؛ ممکن است او صدمه ببیند.» با این شیوه، به‌وضوح نام رفتار خاصی را که باعث ناراحتی شده است، بیان می‌کنید و به کودک کمک می‌کنید تا دقیقاً متوجه شود کدام رفتار نیاز به اصلاح دارد.
توجه داشته باشید که همیشه به فرزندتان نشان دهید او را دوست دارید و این رفتار اوست که مشکل‌ساز شده است، نه خود او. چنین رویکردی به کودک کمک می‌کند احساس ارزشمندی خود را حفظ کند و بفهمد که اصلاح رفتار، نه تنها او را از نگاه والدین قابل قبول‌تر می‌کند بلکه به امنیت و آسایش دیگران نیز کمک می‌کند.
به کودک خود کمک کنید تا آرام شود
به فرزندتان آنچه را که میخواهد بدهید تا برانگیختگی اش آرام شود. به عنوان مثال، زمانی که کودک از مدرسه برمی‌گردد، باید از سختی‌های قوانین کلاس، استرس یادگیری و کار رها شوند تا واکنش‌هایشان را مدیریت کنند. فروپاشی در این زمان ها رایج است.
یک استراتژی این است که پس از رسیدن کودک به خانه، بسیاری از فعالیت های حرکتی را از طریق بازی با او انجام دهید. دویدن، بازی در فضای باز، انجام کارهای سنگین مانند کمک به کارهای خانه (مانند جاروبرقی کشیدن، حمل سبدهای لباسشویی، چیدن قفسه ها) می تواند به بدن آنها کمک کند.
برای سایر کودکان، پیدا کردن یک مکان آرام برای استراحت قبل از انجام تکالیف می تواند آرامش بخش باشد.
برای تنظیم انتظارات و رهنمودهای روشن، سرفصل‌های مشخصی تهیه کنید.
کودکان مبتلا به بیش فعالی از قوانین واضح و مسئولیت‌های دقیق سود می‌برند. کاردرمانگران از این روش استفاده می‌کنند تا به کودکان کمک کنند بدانند در هر وظیفه‌ای چه انتظاری از آنها می‌رود. به جای دستورالعمل‌های مبهم مانند «تکالیفت را منظم انجام بده»، یک برنامه کتبی فراهم کنید تا کودک بتواند هنگام نیاز به آن مراجعه کند؛ این کار باعث کاهش سردرگمی و افزایش استقلال او می‌شود.
در خانه نیز برای هر فعالیت، از تکالیف درسی تا کارهای روزمره، چنین سرفصل‌هایی تهیه کنید و سطح آن را متناسب با سن و نیاز فرزندتان تنظیم نمایید.
یک رژیم حسی اجرا کنید
کودکان با نیازهای حسی پیچیده، مانند کودکان مبتلا به بیش فعالی، می‌توانند از یک «رژیم حسی» بهره‌مند شوند. این رژیم شامل مجموعه‌ای از فعالیت‌های هدفمند است که به کودک کمک می‌کند تا ورودی‌های حسی مورد نیاز خود را پیش از شروع به یادگیری دریافت کند. این روش به خصوص در محیط‌های آموزشی مؤثر است؛ زیرا به کودک اجازه می‌دهد ابتدا انرژی اضافی خود را تخلیه کرده و سپس روی یادگیری متمرکز شود.
کاردرمانگران می‌توانند با دقت و دانش خود، رژیم حسی منحصربه‌فردی برای هر کودک طراحی کنند؛ اما والدین نیز می‌توانند با رعایت اصول کلی، برخی از مداخلات حسی ساده را در خانه پیاده کنند. به عنوان مثال، فعالیت‌هایی مانند فشار دادن دیوار یا بلند کردن اجسام سنگین، برای اغلب کودکانی که نیاز به تحرک و تخلیه حسی دارند مفید است. همچنین، استفاده از ابزارهای جایگزین مانند توپ‌های ورزشی به عنوان صندلی یا میزهای تحریر تنظیم‌شونده، ورودی‌های فیزیکی مناسبی برای کودکان فراهم می‌کند تا بتوانند بهتر در کلاس یا خانه تمرکز کنند. اصلاحات کوچک دیگری، مانند انتخاب لباس‌های بدون برچسب یا تنظیم نور محیط (اجتناب از نور فلورسنت)، نیز می‌تواند به حفظ تعادل حسی کودک کمک کند و او را آرام‌تر سازد.
دستان کودکان را با فعالیت‌های مناسب مشغول نگه دارید
کودکان، به‌ویژه آن‌هایی که دچار بیش فعالی و مشکلات توجه هستند، نیاز دارند که انرژی اضافی خود را از طریق فعالیت‌های مناسب تخلیه کنند و دستان خود را مشغول نگه دارند. این کار کمک می‌کند تا تمرکز بهتری داشته باشند و احساس آرامش بیشتری کنند. به‌کارگیری فعالیت‌های ساده و جذاب که به دست‌ها تحرک و انرژی لازم را می‌دهد، می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
فعالیت‌هایی مثل ورز دادن خمیر، کار با مواد آشپزخانه، خمیربازی یا استفاده از ابزارهای دستی کوچک، انتخاب‌های مفیدی هستند. به عنوان مثال، اسباب‌بازی‌های فشاری و کاهش‌دهنده استرس که در جیب جا می‌گیرند، به کودک کمک می‌کنند تا بدون ایجاد سروصدا یا حواس‌پرتی، دستان خود را مشغول کند. این ابزارها می‌توانند در طول روز و به ویژه در زمان‌هایی که نیاز به آرامش و تمرکز دارند، در دسترس باشند.
علاوه بر این، می‌توانید فعالیت‌های دستی دیگری را نیز امتحان کنید، مانند نقاشی با انگشتان، کاردستی با مواد طبیعی مثل برگ یا سنگ، و حتی آشپزی و کارهای ساده در آشپزخانه که علاوه بر سرگرمی، به هماهنگی دست‌ها و ذهن کودک نیز کمک می‌کند. مشغول نگه داشتن دستان کودکان به آنها این امکان را می‌دهد که احساس آرامش بیشتری داشته و همچنین مهارت‌های حرکتی و خلاقیت خود را تقویت کنند.
از موسیقی‌درمانی استفاده کنید
موسیقی می‌تواند به شکل مؤثری آرامش و تمرکز را در کودکان تقویت کند.
برای کودکان به‌ویژه کودکان مبتلا به بیش فعالی، موسیقی می‌تواند ابزاری کارآمد و تسکین‌دهنده باشد. گوش دادن به آهنگ‌های کودکانه، صدای ریتمیک و عمیق درام، یا موسیقی کلاسیک مانند آثار موتزارت و ملودی‌های آرامش‌بخش گیتار آکوستیک از گزینه‌های فوق‌العاده‌ای هستند که می‌توانند محیطی دلپذیر و آرام ایجاد کنند. این نوع موسیقی به کاهش تنش‌ها و برقراری تعادل در عواطف کودک کمک کرده و آرامش درونی او را تقویت می‌کند.
موسیقی‌درمانی در کودکان بیش فعال از روشهای اثربخش برای بهبود تمرکز، تقویت مهارت‌های ارتباطی، و کاهش نوسانات خلقی است. به‌طور خاص، ریتم و ملودی‌های موزون موسیقی کلاسیک یا ملایم، می‌تواند ذهن کودک را آرام کرده و به او کمک کند تا به جای احساس بی‌قراری، به یک نقطه از تمرکز برسد.
همچنین، موسیقی‌درمانی به عنوان روشی برای تقویت ارتباطات کودک با دیگران و بیان عواطف او شناخته شده است. موسیقی می‌تواند به کودک کمک کند تا احساساتش را به شیوه‌ای غیرکلامی ابراز کند، که این برای کودکانی که دچار مشکلات ارتباطی هستند، یک راهکار بسیار ارزشمند است.
بنابراین، به کارگیری موسیقی به عنوان بخشی از برنامه‌های روزانه می‌تواند علاوه بر کاهش استرس و اضطراب کودک، به تقویت مهارت‌های شناختی و عاطفی او کمک کند و در نهایت منجر به بهبود کیفیت زندگی او و خانواده‌اش شود.
موسیقی درمانی کودکان بیش فعال به بهبود تمرکز، افزایش مهارت‌های ارتباطی و کاهش نوسانات خلقی آنها کمک می کند.
حواس‌پرتی را کاهش دهید
کاردرمانگران از ابزارها و تکنیک‌های مختلفی برای تقویت تمرکز و افزایش دامنه توجه در کودکان مبتلا به بیش فعالی استفاده می‌کنند. برخی از این ابزارها، مانند فیجت‌ها (ابزارهای کوچک و دستی)، توسط والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی به خوبی شناخته شده‌اند. فیجت‌ها به انواع مختلف و در ابعاد کوچک موجود هستند که می‌توانند در جیب کودک قرار گرفته و بدون جلب توجه، به او کمک کنند که در لحظات نیاز از آنها استفاده کند.
علاوه بر فیجت‌ها، می‌توان از تغییراتی ساده ولی مؤثر در محیط آموزشی کودک بهره برد. به عنوان مثال، به جای استفاده از کاغذهای سفید، می‌توان تکالیف را روی کاغذهایی با رنگ‌های آرام‌بخش (مثل آبی روشن، سبز یا نارنجی) چاپ کرد. این کار باعث می‌شود مغز کودک به شکل مؤثرتری تحریک شود و تمرکز بیشتری روی وظایف داشته باشد.
از ذهن‌آگاهی برای کمک به کاهش اضطراب و کنترل تکانش‌ها استفاده کنید
ذهن‌آگاهی تکنیکی است که کاردرمانگران برای کمک به کودکان مبتلا به بیش فعالی به‌کار می‌برند تا احساس کنترل بیشتری بر روی خود و محیطشان داشته باشند و از اضطراب و رفتارهای تکانشی بکاهند. ذهن‌آگاهی به کودک یاد می‌دهد که چگونه در لحظه حاضر باشد و به جای نگرانی از آینده یا مرور اتفاقات گذشته، روی تجربیات کنونی تمرکز کند.
برای پیاده‌سازی ذهن‌آگاهی در زندگی روزمره کودک، می‌توان از فعالیت‌های کوچک و ملموس استفاده کرد. مثلاً هنگام انجام تکالیف، با استفاده از رایحه‌های آرام‌بخش یا درخواست از کودک برای شناسایی و نام بردن رنگ‌های مختلف اشیاء اطراف، او را به حال حاضر برگردانید. یکی از تمرینات ساده ذهن‌آگاهی این است که از کودک بخواهید نفس عمیق بکشد و سپس در اتاق، یک شی قرمز، سپس زرد، و بعد آبی پیدا کند. این تمرین نه تنها به او کمک می‌کند تا تمرکز خود را به محیط بیرون منتقل کند، بلکه آرامشی نسبی در او ایجاد می‌کند و به کاهش اضطراب و افزایش تمرکز کمک می‌کند.
شبکه حمایتی خود را ایجاد کنید
یکی از مهم‌ترین اقداماتی که والدین کودکان مبتلا به بیش‌فعالی می‌توانند انجام دهند، ایجاد شبکه‌ای از حمایت‌های اجتماعی و تخصصی است. برخورداری از این شبکه نه تنها به والدین کمک می‌کند که احساس تنهایی نکنند، بلکه آنها را با راهکارها، منابع و تجربه‌های ارزشمندی از سوی افرادی که شرایط مشابهی دارند، آشنا می‌سازد.
برای ساخت این شبکه حمایتی، والدین می‌توانند با جستجو در مؤسسات، سازمان‌های محلی، و گروه‌های حمایتی به والدین دیگری که در موقعیت مشابه هستند دسترسی پیدا کنند. این گروه‌های حمایتی ممکن است در قالب جلسات حضوری یا مجازی از سوی مراکز بهداشت، نهادهای اجتماعی، یا حتی وابستگی‌های مذهبی محلی تشکیل شوند و فرصتی فراهم کنند تا والدین در مورد چالش‌ها و راهکارهای مؤثر در مواجهه با بیش فعالی تبادل نظر کنند.
علاوه بر این، مراکز درمانی و متخصصان نیز می‌توانند در ساخت این شبکه نقشی کلیدی ایفا کنند. بسیاری از متخصصان مراقبت‌های درمانی یا کاردرمانگران، جلساتی را برای آشنایی والدین با دیگران و تبادل تجربیات و راهکارها برگزار می‌کنند. این جلسات می‌تواند به والدین کمک کند تا اطلاعات بیشتری درباره بهترین روشهای تربیتی، برنامه‌های آموزشی و تکنیک‌های حمایتی مناسب برای کودکان مبتلا به بیش فعالی به دست آورند.
ایجاد یک شبکه حمایتی به والدین این اطمینان را می‌دهد که در مواجهه با چالش‌های روزمره تنها نیستند و منابعی برای مشورت، همدلی و یادگیری در اختیار دارند. همچنین، این ارتباطات می‌تواند به تقویت اعتمادبه‌نفس و احساس آرامش والدین کمک کند و در نهایت موجب ایجاد محیطی حمایتی‌تر برای کودک و خانواده شود.
جمع بندی
اگر کودک شما به مشکلات مربوط به بیش فعالی دچار است و به دنبال راهی برای بهبود شرایط او هستید، گروه توانبخشی راه کمال می‌تواند همراه شما باشد. تیم متخصص ما با ارائه خدمات کاردرمانی ویژه برای کودکان بیش فعال، به رشد و توسعه مهارت‌های کودک شما کمک خواهد کرد. همین امروز با ما تماس بگیرید و اولین قدم را در جهت تغییرات مثبت برای آینده کودکتان بردارید. برای اطلاعات بیشتر و مشاوره با کارشناسان ما، با گروه توانبخشی راه کمال در تماس باشید.
منابع
مطالب مشابه
آموزش نوشتن به کودکان اوتیسم پروسه‌ای چالش‌برانگیز است؛ زیرا نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، صبر و حوصله است. ازآنجایی‌که مهارت‌های سوادآموزی برای زندگی روزمره بسیار حیاتی هستند، باید به کودک مبتلا به اوتیسم کمک کنید در این توانایی‌ها رشد کند.
بیش‌فعالی در اثر عوامل ژنتیکی، مشکلات دوران بارداری و زایمان، آسیب‌های مغزی، ترومای روانی و عوامل محیطی ایجاد می‌شود. اما هنوز علت اصلی ابتلا به بیش فعالی به طور قطعی و دقیق مشخص نشده است.
بیش فعالی معمولاً از دوران کودکی شروع می‌شود و می‌تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. درحالی‌که علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند یا تکامل یابند، ویژگی‌های اصلی اغلب در طول زندگی فرد باقی می‌مانند.
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در ارتباطات اجتماعی و تعامل با دیگران با چالش‌هایی مواجه هستند. در 18ماهگی، والدین باید توجه دقیقی به نحوه تعامل فرزندشان با اطرافیان داشته باشند. نشانه‌های رایجی که ممکن است در این سن ظاهر شوند عبارت‌اند از: فقدان تماس چشمی مؤثر، پاسخ محدود به نام، عدم علاقه به بازی‌های تعاملی و مشکلات در تقلید حرکات یا رفتارها
گزارش‌های موجود از سوی اسپکتروم نشان می‌دهند که سن 6سالگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نقطه عطف مهمی است؛ چرا که طبق مطالعه‌ای طولانی‌مدت، شدت ویژگی‌های اوتیسم در بسیاری از کودکان از سنین 3 تا 6 سالگی کاهش می‌یابند، ولی این پیشرفت معمولاً برای سه‌چهارم کودکان متوقف می‌شود.
تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان 2 ساله نقشی حیاتی در بهبود نتایج بلندمدت دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که شناسایی و مداخله به‌موقع، به‌ویژه در دوران حساس رشد مغز، می‌تواند به توسعه مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری کودک کمک چشمگیری کند.
گفتاردرمانی و کاردرمانی پایه‌های اصلی مدیریت اوتیسم محسوب می‌شوند. بااین‌حال، بسیاری از خانواده‌ها برای تکمیل این روش‌ها به سراغ درمان‌های طبیعی و سنتی مانند شاهدانه، داروهای گیاهی و ... می روند.
یکی از مواردی که افراد مبتلا به اوتیسم برای جبران ناراحتی در هنگام برقراری ارتباط چشمی انجام می‌دهند، نگاه کردن به چیزی غیر از چهره دیگران در حین تعامل اجتماعی است. برای مثال دانش‌آموز مبتلا به اوتیسم در مدرسه می‌تواند هنگام نگاه کردن و ور رفتن با شیئی خاص، مانند اسباب‌بازی یا مداد بهتر روی درس تمرکز کند.
تیک‌ها، حرکات یا صداهای ناگهانی و سریعی هستند که کودک به‌طور مکرر و غیرارادی انجام می‌دهد. اگر کودک تیک حرکتی داشته باشد، ممکن است به‌طور مکرر پلک بزند یا شانه‌های خود را بارها و بارها بالا بیندازد. اگر تیک صوتی داشته باشد، احتمالاً به‌صورت ناخواسته صدای خرخر ایجاد می‌کند یا احساس نیاز به صاف کردن مداوم گلو دارد. تیک‌ها اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند.
هنگامی که کودک به وسواس فکری عملی مبتلا می‌شود، افکار وسواسی و رفتاری اجباری می‌توانند بسیار مکرر و شدید شوند و در زندگی روزمره و رشد طبیعی کودک اختلال ایجاد کنند.
اختلال انفجاری متناوب (IED) نوعی اختلال رفتاری است که با دوره‌های مکرر خشم و پرخاشگری شدید مشخص می‌شود. این فوران‌ها می‌توانند کلامی یا جسمی باشند و اغلب غیرقابل پیش بینی هستند.
هنگامی که مغز در درک ورودی بصری دریافتی مشکل داشته باشد، اطلاعات به‌درستی درک نشده و نمی‌توانند با سایر حواس ادغام شوند.توجه به این نکته بسیار مهم است که اختلال حس بینایی به مشکلات مربوط به بینایی اشاره ندارد. درواقع کودکی که ازنظر بینایی دید 20/20 کامل دارد، اگر با اختلال حس بینایی دست و پنجه نرم کند، همچنان در درک آنچه می‌بیند با مشکل مواجه می‌شود.
آسیب سر می تواند به خفیفی ضربه، کبودی (کوفتگی) یا بریدگی روی سر باشد. یا می تواند ضربه مغزی، بریدگی عمیق یا زخم باز، شکستگی استخوان جمجمه، خونریزی داخلی یا آسیب به مغز باشد.