اگر فرزند شما به‌دلیل اختلال کم‌توجهی و بیش فعالی (ADHD) در تمرکز کردن مشکل دارد یا به‌طور تکانشی عمل می‌کند، این سؤال برای شما پیش می‌آید که بیش فعالی تا چند سالگی ادامه دارد؟ در این مطلب به بررسی تأثیر افزایش سن بر اختلال بیش فعالی می‌پردازیم.
حتما بخوانید: تشخیص بیش فعالی در کودکی
افزایش سن چه تأثیری بر اختلال بیش فعالی و علائم آن می‌گذارد؟
اختلال نقص توجه و بیش فعالی ، اختلالی عصبی‌رشدی است که معمولاً از دوران کودکی شروع میشود و می‌تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. درحالی‌که علائم بیش فعالی ممکن است در طول زمان تغییر کنند یا تکامل یابند، ویژگی‌های اصلی این اختلال اغلب در طول زندگی فرد باقی می‌مانند. بااین‌حال، نحوه بروز این بیماری و تأثیر آن بر افراد مختلف، متفاوت هستند.
اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب در کودکان 6ساله تشخیص داده میشود؛ زیرا ممکن است علائمی مانند بیش فعالی ، تکانشگری و مشکلات توجه و تمرکز در دوران کودکی آشکارتر باشند. تحقیقات نشان می‌دهند علائم بیش فعالی با بزرگ شدن کودک همچنان مشاهده می‌شوند. در برخی موارد نیز علائم در نوجوانان یا بزرگسالان از بین می‌روند و دوباره عود می‌کنند یا در طول زمان دچار تغییر می‌شوند. میزان اختلال ناشی از بیش‌فعالی در افراد مختلف، به‌شکلی متفاوت بروز می‌کند. طبق تحقیقات، اختلال بیش فعالی تقریباً در نیمی از موارد تا بزرگسالی بیمار ادامه پیدا می‌کند.
تأثیر افزایش سن بر مغز بیماران مبتلا به بیش فعالی
کاملاً مشخص نیست که در مغز کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی چه اتفاقی میفتد یا مغز آنها چگونه در طول زمان تغییر می‌کند. تحقیقات زیادی برای بررسی مغز انجام شده‌اند که نتایج مختلفی به دست آورده‌اند. دلایل نتایج متفاوت به تفاوت‌های فردی بیماران و نحوه انجام تحقیقات مربوط می‌شوند.
تحقیقات انجام‌شده، تغییر در تراکم و شکل قسمت‌های مختلف مغز را با افزایش سن کودک مبتلا به بیش‌فعالی نشان می‌دهند. درواقع این تغییرات به‌شدت با علائم بیش فعالی در دوران کودکی مرتبط بودند. طبق نتایج به دست آمده، بیش‌فعالی دوران کودکی با افزایش سن از بین نمی‌رود. اما تأثیر آن بر مغز نیز به‌طور دقیق مشخص نیست.
مطالعه بیشتر: بیش فعالی در نوجوانان چگونه تشخیص داده میشود؟
بیش فعالی در بزرگسالی
حتی اگر کودک با افزایش سن درمان نشود، علائم متفاوتی در نوجوانی و بزرگسالی از خود نشان می‌دهد. علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان راحت‌تر قابل‌تشخیص هستند. اما بزرگسالانی که سال‌ها مبتلا به بیش فعالی بوده‌اند، راه‌هایی برای مدیریت یا پنهان کردن علائم خود پیدا کرده‌اند.
به‌عنوان مثال کودکان مبتلا به بیش فعالی زیاد غر می‌زنند، بی‌قراری می‌کنند و دائماً در حال حرکت هستند. آنها در انجام تکالیف مدرسه یا وظایف خانه کوتاهی کرده، صحبت دیگران را قطع می‌کنند و گاهی نیز واکنش‌های تکانشی از خود بروز می‌دهند. در بزرگسالی، مشکل توجه و تمرکز برطرف نمی‌شوند ولی بسیاری از علائم دیگر از بین می‌روند. به‌عنوان مثال، به‌جای بیش فعالی ، بیمار به‌راحتی خسته میشود.
بسیاری از فاکتورها می‌توانند بر نحوه تغییر علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در طول زمان تأثیر بگذارند. استرس، میزان حمایت دریافتی و راه‌های مدیریت علائم می‌توانند نقش مهمی در تغییر علائم این بیماری داشته باشند.
همچنین این امکان وجود دارد که علائم برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی با افزایش سن از بین بروند. برخی از کارشناسان معتقدند دلیل از بین رفتن علائم، پیشرفت علم و عدم ابتلای کودک به بیش فعالی در کودکی بوده‌اند.
جمع بندی
اختلال نقص توجه و بیش فعالی یکی از اختلالات رشدی رایج در میان کودکان است. توجه به این نکته ضروری است که این اختلال با افزایش سن از بین نمی‌رود بلکه علائم آن به‌شکلی دیگر بروز پیدا می‌کنند. یکی از خدمات گروه توانبخشی راه کمال کمک به افراد مبتلا به بیش فعالی است. والدین باید بدانند با تشخیص زودهنگام و روش‌های درمانی هدفمند، می‌توانند تا حد زیادی به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرزند خود کمک کنند. گروه توانبخشی راه کمال با تیم تخصصی خود آماده است تا در این مسیر به شما کمک کند. برای مشاوره و دریافت خدمات تخصصی، هم‌اکنون با ما تماس بگیرید!
منابع:
مطالب مشابه
یکی از شایع‌ترین نشانه‌های موثر در بیش فعالی در کلاس اول، بی‌توجهی است. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و موثر در بیش فعالی ممکن است در تمرکز روی فعالیت‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، مشکل داشته باشند.
یکی از نشانه‌های اختلال اوتیسم، تأخیر در گفتار است و ذهن والدین کودکان مبتلا به اوتیسم درگیر این سؤال است که آیا فرزند آنها می‌تواند حرف بزند؟ البته کودکانی که مبتلا به این بیماری نیستند نیز ممکن است دیرتر شروع به صحبت کنند. اما یادگیری صحبت کردن برای برخی از کودکان اوتیسم دشوارتر از سایر کودکان است.
دانستن اصول رفتار با کودکان مبتلا به اوتیسم از اهمیت زیادی برخوردار است، چون اختلال اتیسم باعث ایجاد مشکلاتی در برقراری ارتباط میشود. همچنین بر بسیاری از رفتارهای کودک تأثیر می‌گذارد. به‌طوری که والدین در بسیاری از موارد از رفتارهای فرزند خود خجالت‌زده یا ناامید می‌شوند.
اسپلینت، ارتز موقتی است که برای ثابت نگه داشتن بخش‌های مختلف بدن استفاده میشود. این ابزارها انواع مختلفی دارند که بسته به نوع آسیب یا بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
علائم ADHD در دختران اغلب به‌عنوان ویژگی‌های شخصیتی تلقی می‌شوند. به همین دلیل است که اغلب نادیده گرفته یا توجیه می‌شوند. اگر بیش فعالی در دختران تشخیص داده نشود، می‌تواند به مشکلاتی مانند عدم تطبیق شرایط در کلاس درس، عزت نفس پایین و سرزنش خود منجر شود. حتی می‌تواند سلامت روان را تا بزرگسالی تحت تأثیر قرار دهد.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) به‌طور مؤثر به درمان اضطراب، افسردگی، و اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال‌گرانه (DMDD) در کودکان کمک می‌کند. این روش با آموزش تکنیک‌هایی به کودکان برای تنظیم احساسات و رفتارهایشان کار می‌کند.
کاردرمانگران نقش حیاتی در راهنمایی کودکان قطع عضو در فرایند توانبخشی، به‌ویژه در استفاده از وسایل پروتزی ایفا می‌کنند. مشارکت آنها از همان مرحله پیش از عمل جراحی آغاز میشود و بر مدیریت زخم و توصیه‌هایی برای تجهیزات تطبیقی تمرکز دارد که بیماران را برای جراحی آماده می‌کند.
اتیسم غیرکلامی زمانی است که کودک مبتلا به اوتیسم صحبت نمی‌کند، اما ممکن است انواع صداهای آوایی را تولید کند. اوتیسم غیرکلامی به این معنی نیست که کودک نمی‌تواند تعامل داشته باشد، یا کلمات و گفتار را درک کند. بلکه به این معناست که آنها قادر به استفاده از زبان کلامی برای برقراری ارتباط نیستند.
لکنت زبان اختلالی گفتاری است که عضلات مورد استفاده برای صحبت کردن، به‌طور غیرقابل کنترلی منقبض شده یا حرکت می‌کنند و باعث مکث، صداهای ناخواسته و گیر کردن روی کلمات میشود.
کلاترینگ با ویژگی‌هایی مانند صحبت کردن بسیار سریع و استفاده از کلمات پُرکننده مانند «اِم» و «آه» همراه است. استفاده گاه‌به‌گاه از این کلمات در گفتار منسجم کاملاً عادی است، اما درصورت ابتلای کودک به این وضعیت، این ویژگی‌ها به عادتی همیشگی تبدیل شده و اغلب مانع از درک صحبت‌های او توسط دیگران می‌شوند.
زمانی که فردی اختلال لیسپ دارد، زبان خود را به گونه‌ای قرار می‌دهد که جریان هوای لازم برای تولید صداهای «س» و «ز» را مسدود یا تحریف می‌کند. این تحریف جریان هوا باعث میشود کودک به‌صورت نوک زبانی حرف بزند.
با گذشت زمان، کودکان مبتلا به سندرم رت مشکلات فزاینده‌ای در استفاده از عضلات کنترل‌کننده حرکت، هماهنگی و ارتباط پیدا می‌کنند. سندرم رت همچنین می‌تواند باعث تشنج و ناتوانی‌های ذهنی شود.
سندرم تورت، اختلالی است که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد تیک میشود. تیک‌ها، حرکات یا صداهایی هستند که کودک بارها و بارها تکرار می‌کند و قادر به کنترل آنها نیست. به‌عنوان مثال، کودکان مبتلا به سندرم توره ممکن است مدام گلوی خود را صاف کنند یا چشمک بزنند.
تشخیص اولیه کف پای صاف در کودکان اغلب توسط متخصصان اطفال انجام میشود. اگر فرزند شما هیچ درد یا علائم دیگری را تجربه نکند، معمولاً نیازی به آزمایش بیشتر نیست. کودکانی که علائم دارند باید توسط متخصصان ارتوپدی کودکان معاینه شوند.