بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اختلال طیف اوتیسم (ASD) نوعی واگرایی عصبی است. این اختلال نشان‌دهنده تفاوت در نحوه سیم‌کشی مغز و عملکرد آن است.
اختلال اوتیسم نشان‌دهنده تفاوتی عصبی‌رشدی است که به‌طور منحصربه‌فرد در هر فرد با ویژگی‌های مختلفی ظاهر می‌شود. برخی از افراد مبتلا به اتیسم برای اینکه بتوانند به‌طور مؤثر عمل کنند، نیاز به سازگاری در روال‌ها و محیط‌ها دارند. در این مطلب به بررسی تأثیرات عاطفی، فیزیکی و اجتماعی اوتیسم بر زندگی افراد مبتلا به این اختلال می‌پردازیم.
احساس و عواطف در زندگی مبتلایان به اوتیسم
تحقیقات نشان می‌دهند افراد مبتلا به اوتیسم با احساس اضطراب و استرس مواجه می‌شوند که این احساسات می‌توانند بر سلامت عاطفی، سازگاری و انعطاف‌پذیری آن‌ها در برابر استرس تأثیر بگذارند. برخی از این فشارها به‌خاطر انتظارات اجتماعی هستند که اغلب تأکید دارند افراد واگرای عصبی باید با خواسته‌های عصبی سازگار باشند. علاوه‌براین، افراد اوتیسمی در مقایسه با افراد غیراوتیسمی در معرض خطر بیشتری برای تروما و سوء‌استفاده قرار دارند.
درحالی‌که ویژگی‌های اوتیسم اغلب در ابتدا در اوایل کودکی ظاهر می‌شوند، کودکان مبتلا به اوتیسم به بزرگسالان اوتیسمی تبدیل می‌شوند و این اختلال با افزایش سن از بین نمی‌رود.
درک چالش‌های عاطفی
اوتیسم نوعی واگرایی عصبی است. درنتیجه نحوه عملکرد مغز با حالت طبیعی متفاوت است. بااین‌حال، با وجودی که معمولاً از افراد واگرای عصبی انتظار می‌رود به روشهای طبیعی فکر، عمل و احساس کنند، آن‌ها به‌صورت مداوم درگیر استرسی هستند که ناشی از مخفی کردن مشکلاتشان است.
این واکنش‌های عاطفی اغلب شبیه سایر بیماری‌های سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب و استرس پس از سانحه (PTSD) هستند. اوتیسم همچنین می‌تواند با بیماری‌های دیگری همراه شود مانند بیش‌فعالی، صرع، اختلالات خواب و اختلالات گوارشی نیز همراه شود. برای آشنایی با بیماریهایی که همزمان با اتیسم رخ می دهند مطلب مربوطه را مطالعه نمایید.
یافتن راه‌هایی برای مدیریت اضطراب
بسیاری از افراد اوتیسمی اضطراب را تجربه می‌کنند. مطالعه‌ای در سال 2019 نشان داد علائم اضطراب در 9٪ از گروه کنترل و 20٪ از بزرگسالان اوتیسمی مشاهده شدند.
چنین اضطرابی ممکن است نتیجه چالش‌های زندگی روزمره باشد. علاوه‌براین، بسیاری از افراد مبتلا به اتیسم درمورد تعاملات اجتماعی دچار اضطراب می‌شوند. این افراد تمایل دارند متفاوت از افراد طبیعی ارتباط برقرار کنند و ممکن است با تفسیر نشانه‌های اجتماعی غیرکلامی یا قوانین عادی برای ارتباطات اجتماعی مشکل داشته باشند. در برخی موارد این برخورد باعث می‌شود برچسب «بی‌ادب» به افراد مبتلا به اوتیسم زده شده و این مسئله باعث ایجاد اضطراب در آن‌ها می‌شود.
اگر علائم اضطراب را مشاهده کردید، بهتر است درمورد گزینه‌های درمانی مانند تراپی که به مدیریت و کاهش این علائم کمک می‌کند، با پزشک مشورت کنید.
اضطراب همچنین می‌تواند ناشی از احساس سوء‌تفاهم توسط دیگران باشد. چالش‌های ارتباطی، به‌ویژه برای افرادی که صحبت نمی‌کنند، می‌توانند منجر به ایجاد اضطراب شوند.
استراتژی‌های آرامش‌بخشی که ممکن است به مدیریت اضطراب کمک کنند شامل استفاده از پتوی سنگین، خلق آثار هنری، پیاده‌روی، استفاده از اسباب‌بازی فیجت یا استفاده از تمرین‌های تنفسی هستند.
تأثیر اوتیسم بر روابط اجتماعی
انسان‌ها به روابط و حمایت اجتماعی نیاز دارند. بااین‌حال، افراد مبتلا به اوتیسم گاهی‌اوقات به‌دلایل مختلف قادر به برقراری ارتباط نیستند.
مسائل ارتباطی و تحریک بیش‌ازحد می‌توانند در توانایی فرد برای ایجاد و حفظ روابط بین‌فردی مشکل ایجاد کنند.
اگر دیگران در درک شما و شما در درک آن‌ها مشکل داشته باشید، احتمالاً قادر به برقراری روابط با یکدیگر نخواهید بود. اما هنوز هم می‌توانید راه‌هایی برای پرورش زندگی اجتماعی سالمی پیدا کنید.
- یکی از روشهای برقراری روابط اجتماعی، صحبت کردن درمورد ابتلای شما به اتیسم است: برخی از افراد به‌خاطر انگ اجتماعی مرتبط با اوتیسم از اعلام آن اجتناب می‌کنند. درحالی‌که افشای اطلاعات به بهبود برخی از روابط کمک می‌کند. اطلاع‌رسانی به دوستان نزدیک و خانواده درمورد بیماری‌تان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا بفهمند چرا برای مثال برای تفسیر نظرات طعنه‌آمیز آن‌ها مشکل دارید یا از صداهایی که برای دیگران عادی به نظر می‌رسند، ناراحت می‌شوید.
- هنگامی که بار حسی را تجربه می‌کنید به آن توجه داشته باشید: شاید برای شما دشوار باشد با تمام موضوعات مورد بحث در مکالمه‌ای گروهی و شلوغ همراه باشید. یا شاید چیزی به‌سادگی ترافیک پر سر و صدا یا پارس سگ شما را آزار دهد. می‌توانید از روشهای مختلف برای کاهش حواس‌پرتی استفاده کنید. به‌عنوان مثال می‌توانید به اتاق دیگری نقل مکان کرده یا گروه‌های بزرگ و پر سر و صدا را ترک کنید.
- در هنگام صحبت با دیگران، به‌دنبال نقاط مشترک باشید: ایجاد اشتراکات می‌تواند منجر به گفتگوهای آرام‌تر و لذت‌بخش‌تر شود. اگر سرگرمی‌های مشابهی داشته باشید، مطمئناً خبر خیلی خوبی است. در غیر این صورت، می‌توانید به‌دنبال موضوعات مورد علاقه هر دو نفر مانند علاقه به اتومبیل باشید.
- با افراد مبتلا به اوتیسم تماس بگیرید: ممکن است متوجه شوید که صحبت کردن با افراد مبتلا به اتیسم کمتر از سایر تعاملات خسته‌کننده است. اگرچه ویژگی‌های افراد مبتلا به اوتیسم متفاوت هستند، شما نقاط مشترک دارید و می‌توانید درمورد تجربیات خود صحبت کنید. علاوه‌براین، هیچ یک از شما نیازی به تمرکز بر نشانه‌های اجتماعی مورد انتظار افراد طبیعی نخواهید داشت.
رابطه بین اوتیسم و هوش
نظریه‌های زیادی درمورد ارتباط بین اوتیسم و هوش وجود دارند. درواقع، برخی از روانشناسان مدرن این نظریه را مطرح می‌کنند که افراد معروف و دانشمندان برجسته‌ای مانند اسحاق نیوتن و آلبرت انیشتین احتمالاً مبتلا به اوتیسم بوده‌اند.
چند سال پیش، دانشگاه کمبریج تحقیقی برای کشف مفهوم نابغه اوتیسم انجام داد. در این مطالعه تقریباً نیم میلیون نفر مورد بررسی قرار گرفتند و شواهد جالبی کشف شدند که نشان می‌دهند ویژگی‌های اوتیسم در میان افراد شاغل در زمینه‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (مشاغلی که به قدرت مغز زیادی نیاز دارند) شایع‌تر هستند.
البته این مطالعه هیچ ارتباطی بین اوتیسم و هوش را ثابت نمی‌کند اما تحقیقات دیگر فراتر رفته‌اند.
مطالعه دیگری در همان سال ارتباط ژنتیکی احتمالی بین اوتیسم و هوش را کشف کرد؛ حتی نوعی هوش افراطی که می‌توانیم آن را نبوغ بدانیم. این مطالعه که توسط اساتید دانشگاه اوهایو و با همکاری مرکز پزشکی ریاضی Battelle و مؤسسه تحقیقاتی در بیمارستان کودکان سراسری انجام شد، به این نتیجه رسید که در خانواده‌هایی که احتمال داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم بیشتر است، احتمال داشتن فرزند نابغه بیشتر از سایرین می‌باشد.
سالم ماندن برای افراد مبتلا به اوتیسم
متخصص معالج اوتیسم باید علاوه‌بر توجه به علائم این اختلال، به سلامت عمومی بیمار نیز توجه کند. او باید سایر معاینات پزشکی منظم مانند معاینات فیزیکی سالانه و بازدیدهای ماهانه دندانپزشکی را نیز به بیمار توصیه کند.
علاوه‌براین، استراتژی‌هایی که می‌توانند به حفظ سلامت جسمانی بیمار کمک کنند عبارت‌اند از:
- تمرین خودمراقبتی: فعالیت‌های خودمراقبتی مانند ورزش منظم، استراحت و تمرین مدیریت استرس مهم هستند. این فعالیت‌ها ممکن است در وظایف، فعالیت‌ها و برنامه‌های متناسب با نیازهای حسی و سطح انرژی شما نقش داشته باشند.
- داشتن یک برنامه منظم: گاهی‌اوقات اختلال در روال برای افراد مبتلا به اوتیسم دشوار است، بنابراین یافتن راهی برای پایبندی به برنامه‌ای منظم می‌تواند درصورت امکان مفید باشد. ایجاد برنامه‌ای روزانه که شامل زمان خواب و بیداری منظم، زمان تعیین‌شده برای وعده‌های غذایی، فعالیت‌های روزانه مراقبت از خود و کارهای خانه باشد، می‌تواند به حفظ برنامه‌ای ثابت کمک کند.
سبک زندگی فعال
چندین برنامه درمانی برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای برآورده کردن نیازهای حمایتی آن‌ها و مدیریت تشخیص‌های همزمان وجود دارند اما تعداد کمی از آن‌ها شامل فعالیت‌های بدنی می‌شوند. برخی از افراد اوتیسمی ممکن است متوجه شوند که مهارت‌های حرکتی آن‌ها، مانند راه رفتن یا هماهنگی، تحت تأثیر بیماری قرار گرفته‌اند. حرکت بیش‌ازحد و دیسپراکسی نمونه‌هایی از تشخیص‌های مرتبط هستند.
اگر مبتلا به اوتیسم هستید، سعی کنید فعالیت‌هایی را پیدا کنید که از آن‌ها لذت می‌برید تا فعال و سالم بمانید. تمرکز بر فعالیت‌هایی که از آن‌ها لذت می‌برید و احساس خوبی در هنگام انجام آن‌ها دارید، می‌تواند به سلامت جسمی و روانی شما کمک کند.
حفظ رژیم غذایی متعادل
برخی از افراد اوتیسمی به‌دلیل بافت مواد غذایی، بوها و سایر چالش‌های حسی، حفظ رژیم غذایی متعادل را دشوار می‌دانند. بسیاری نیز به‌دلیل حساسیت‌های حسی نیازهای غذایی خاصی دارند.
ممکن است کمی کار نیاز داشته باشد، اما یافتن راه‌هایی برای دور زدن این ترجیحات غذایی برای یافتن غذاهایی که فرد دوست دارد و نیازهای تغذیه‌ای او را برآورده می‌کند، مهم است.
در این راستا به صبر و حوصله و آزمون و خطا نیاز دارید. بنابراین باید پیش از یافتن غذاهای مناسب، بافت‌های مختلف را امتحان کنید.
چالش‌های خواب
بسیاری از افراد مبتلا به اتیسم با مشکلات خواب دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این امر می‌تواند به‌دلایل متعددی از بی‌قراری گرفته تا تحریک بیش‌ازحد ایجاد شود. اگر مبتلا به اوتیسم هستید و خواب کافی برای شما چالش‌برانگیز است، پایبندی به روالی خاص قبل از خواب برای شما مفید خواهد بود. دفتر گزارش خواب داشته باشید و روزهایی که اختلال خواب دارید و دلایل مرتبط با آن را یادداشت کنید.
جمع‌بندی
زندگی با اوتیسم دارای ابعاد خاص و چالش‌های منحصربه‌فردی است که بر تعاملات اجتماعی، ارتباطات و فعالیت‌های روزمره بیمار تأثیر می‌گذارد. افراد اوتیسمی ممکن است در بیان افکار و احساسات خود یا درک احساسات دیگران دچار مشکل شوند، که این مسئله می‌تواند به انزوای اجتماعی منجر شود. علاوه‌براین، حساسیت‌های حسی نیز در این افراد شایع هستند و محیط‌های شلوغ یا صداهای بلند می‌توانند موجب اضطراب یا عدم تمرکز آن‌ها شوند. اما بااین‌حال، بسیاری از افراد اوتیسمی توانایی‌ها و استعدادهای خاصی درزمینه‌هایی مانند هنر، ریاضیات یا فناوری دارند و با حمایت‌های مناسب می‌توانند زندگی پربار و موفقی داشته باشند. مداخلات درمانی و آموزشی مانند گفتاردرمانی، رفتاردرمانی و فعالیت‌های اجتماعی هدفمند می‌توانند به بهبود مهارت‌های فرد و ارتقای کیفیت زندگی او کمک کنند. پشتیبانی از سوی خانواده، متخصصان و جامعه برای توانمندسازی و ادغام بهتر افراد مبتلا به اوتیسم در جامعه بسیار حیاتی است.اگر شما یا فردی از خانواده‌تان به این اختلال مبتلا هستید و به دنبال راه‌حل‌های عملی و کارآمد برای مدیریت زندگی با اوتیسم هستید، گروه توانبخشی راه کمال آماده است تا با ارائه خدمات توانبخشی تخصصی و پشتیبانی مستمر، به شما در این مسیر کمک کند. برای مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر، همین حالا با ما تماس بگیرید و اولین قدم را در مسیر بهبود بردارید.
منابع
appliedbehavioranalysisedu.org
سوالات متداول
بله، ورزش‌های فردی مانند شنا، یوگا، یا دویدن می‌توانند به کاهش اضطراب و بهبود سلامت جسمی و روحی افراد مبتلا به اوتیسم کمک کنند. برخی افراد نیز با ورزش‌های گروهی سبک‌تر مانند پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری راحت‌تر هستند و از این فعالیت‌ها لذت می‌برند.
مطالب مشابه
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در ارتباطات اجتماعی و تعامل با دیگران با چالش‌هایی مواجه هستند. در 18ماهگی، والدین باید توجه دقیقی به نحوه تعامل فرزندشان با اطرافیان داشته باشند. نشانه‌های رایجی که ممکن است در این سن ظاهر شوند عبارت‌اند از: فقدان تماس چشمی مؤثر، پاسخ محدود به نام، عدم علاقه به بازی‌های تعاملی و مشکلات در تقلید حرکات یا رفتارها
گزارش‌های موجود از سوی اسپکتروم نشان می‌دهند که سن 6سالگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نقطه عطف مهمی است؛ چرا که طبق مطالعه‌ای طولانی‌مدت، شدت ویژگی‌های اوتیسم در بسیاری از کودکان از سنین 3 تا 6 سالگی کاهش می‌یابند، ولی این پیشرفت معمولاً برای سه‌چهارم کودکان متوقف می‌شود.
تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان 2 ساله نقشی حیاتی در بهبود نتایج بلندمدت دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که شناسایی و مداخله به‌موقع، به‌ویژه در دوران حساس رشد مغز، می‌تواند به توسعه مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری کودک کمک چشمگیری کند.
گفتاردرمانی و کاردرمانی پایه‌های اصلی مدیریت اوتیسم محسوب می‌شوند. بااین‌حال، بسیاری از خانواده‌ها برای تکمیل این روش‌ها به سراغ درمان‌های طبیعی و سنتی مانند شاهدانه، داروهای گیاهی و ... می روند.
یکی از مواردی که افراد مبتلا به اوتیسم برای جبران ناراحتی در هنگام برقراری ارتباط چشمی انجام می‌دهند، نگاه کردن به چیزی غیر از چهره دیگران در حین تعامل اجتماعی است. برای مثال دانش‌آموز مبتلا به اوتیسم در مدرسه می‌تواند هنگام نگاه کردن و ور رفتن با شیئی خاص، مانند اسباب‌بازی یا مداد بهتر روی درس تمرکز کند.
تیک‌ها، حرکات یا صداهای ناگهانی و سریعی هستند که کودک به‌طور مکرر و غیرارادی انجام می‌دهد. اگر کودک تیک حرکتی داشته باشد، ممکن است به‌طور مکرر پلک بزند یا شانه‌های خود را بارها و بارها بالا بیندازد. اگر تیک صوتی داشته باشد، احتمالاً به‌صورت ناخواسته صدای خرخر ایجاد می‌کند یا احساس نیاز به صاف کردن مداوم گلو دارد. تیک‌ها اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند.
هنگامی که کودک به وسواس فکری عملی مبتلا می‌شود، افکار وسواسی و رفتاری اجباری می‌توانند بسیار مکرر و شدید شوند و در زندگی روزمره و رشد طبیعی کودک اختلال ایجاد کنند.
اختلال انفجاری متناوب (IED) نوعی اختلال رفتاری است که با دوره‌های مکرر خشم و پرخاشگری شدید مشخص می‌شود. این فوران‌ها می‌توانند کلامی یا جسمی باشند و اغلب غیرقابل پیش بینی هستند.
هنگامی که مغز در درک ورودی بصری دریافتی مشکل داشته باشد، اطلاعات به‌درستی درک نشده و نمی‌توانند با سایر حواس ادغام شوند.توجه به این نکته بسیار مهم است که اختلال حس بینایی به مشکلات مربوط به بینایی اشاره ندارد. درواقع کودکی که ازنظر بینایی دید 20/20 کامل دارد، اگر با اختلال حس بینایی دست و پنجه نرم کند، همچنان در درک آنچه می‌بیند با مشکل مواجه می‌شود.
آسیب سر می تواند به خفیفی ضربه، کبودی (کوفتگی) یا بریدگی روی سر باشد. یا می تواند ضربه مغزی، بریدگی عمیق یا زخم باز، شکستگی استخوان جمجمه، خونریزی داخلی یا آسیب به مغز باشد.