یادگیری یکی از مهمترین قسمتهای رشد کودک است. کودکان مبتلا به اوتیسم بهخاطر محدودیتهایی که دارند در یادگیری با چالش مواجه میشوند. در این مطلب به بررسی اختلالات یادگیری و رابطه بین اوتیسم و یادگیری در کودکان مبتلا به اوتیسم میپردازیم.
آیا اوتیسم نوعی اختلال یادگیری است؟
اختلال اوتیسم، نوعی اختلال یادگیری نیست. اما ممکن است مبتلایان به اوتیسم تحت تأثیر یکی از انواع اختلالات یادگیری قرار بگیرند. اوتیسم میتواند تأثیرات قابلتوجهی بر رشد کودک داشته باشد. همچنین کودک مبتلا به اوتیسم با چالشهای مختلفی در زندگی روبرو میشود.
تأثیر اوتیسم بر یادگیری
تأثیر اختلال اوتیسم بر مهارتهای کلامی و زبانی، تعاملات اجتماعی، عملکردهای اجرایی و کنترل حرکتی میتواند باعث ایجاد موانع رشدی قابلتوجهی برای یادگیری شود. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در سنین بالاتری نسبت به همسالان خود شروع به حرف زدن کنند، از زبان بهشکلی متفاوت استفاده کنند یا اصلاً با استفاده از زبان ارتباط برقرار نکنند. اختلال اوتیسم بر استفاده از نشانههای اجتماعی، زبان بدن و تماس چشمی برای برقراری ارتباط با دیگران تأثیر میگذارد و این مسئله تأثیرات زیادی بر یادگیری و اجتماعی شدن دارد. بهعلاوه کودکان مبتلا به اوتیسم در درک و پیروی از دستورالعملها، پردازش حسی و ایجاد ارتباط بین مفاهیم یا ایدهها مشکل دارند. درواقع این ناتوانیها تأثیر بهسزایی بر یادگیری آنها میگذارند. برای مطالعه بیشتر مطلب اختلال پردازش حسی در کودکان مبتلا به اوتیسم را بخوانید.
مشکلات یادگیری مرتبط با اوتیسم
اختلالات رایج یادگیری شامل نارساخوانی، نارسانویسی و اختلال یادگیری ریاضی هستند.
اختلالات یادگیری، عملکرد مغز را بهگونهای تغییر میدهند که فرایندهای شناختی مرتبط با یادگیری را تحت تأثیر قرار میدهد. بهعنوان مثال، اختلالی مانند نارساخوانی، توانایی فرد در خواندن را ازطریق چالشهایی با تشخیص و رمزگشایی کلمات تحت تأثیر قرار میدهد. نارساخوانی هیچ ارتباطی با هوش افراد ندارد. سایر اختلالهای رایج یادگیری عبارتاند از اختلال یادگیری ریاضی که بر ریاضیات تأثیر میگذارد و اختلال نارسانویسی که بر نوشتن تأثیرگذار است.
همه این اختلالها میتوانند مستقل از اختلال اوتیسم یا در کنار آن رخ دهند. تحقیقات نشان میدهند کودکانی که مشکل نارساخوانی دارند، احتمالاً از مشکلات پردازش بینایی و شنوایی نیز رنج میبرند. علاوه بر این، برخی از کودکان مبتلا به اختلال نارساخوانی ممکن است در زمینههای خاصی مانند طراحی، منطق و مهارتهای خلاقانه نقاط قوت داشته باشند.
ما سعی کرده ایم مقالات کاملی در خصوص روش های آموزش به کودکان اتیسم برای شما آماده کنیم تا بتوانید به فرزند اوتیستیک خود در یادگیری مباحث درسی اش کمک کنید:
دانشآموزان مبتلا به اوتیسم با چه چالشهایی مواجه هستند؟
دانشآموزان مبتلا به اوتیسم در مدرسه ممکن است در یادگیری موضوعات مختلف به حمایت بیشتری نیاز داشته باشند. مدرسه معمولاً محیط مناسبی برای کودکان مبتلا به اوتیسم نیست، و این میتواند در طول سال تحصیلی و حتی بعد از آن مشکلاتی جدی ایجاد کند. علاوه بر جنبههای آموزشی زندگی دانشآموزان، کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب درزمینه مهارتهای اجتماعی زیر دچار مشکل میشوند:
- ایجاد و حفظ مکالمه
- ایجاد و حفظ روابط
- سازگار بودن با برنامهها
- حفظ توجه
- حفظ تماس چشمی
- برقراری ارتباط کلامی
اختلالات یادگیری غیرکلامی
از هر 25 کودک، 1 کودک دارای ناتوانی در یادگیری غیرکلامی (NVLD) است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً با بیان کلامی مشکلی ندارند بلکه مشکل آنها ناتوانی در پردازش بصری- فضایی است. ناتوانی در یادگیری غیرکلامی بر درک کودک از نشانههای غیرکلامی تأثیر میگذارد و منجر به چالشهایی در تعاملات اجتماعی میشود. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در درک ایدهها یا نحوه ارتباط آنها با یکدیگر در سطح مفهومی مشکل داشته باشند. معمولاً افراد مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی در زمینهای خاص مانند آگاهی بصری، فضایی یا عملکرد اجرایی مشکل دارند.
همانطور که میبینید علائم این اختلال با علائم رفتاری و شناختی رایج اختلال اوتیسم همپوشانی دارند. درست مانند برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، فرد مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی با مهارتهای حرکتی، سازماندهی و درک ارتباطات غیرکلامی و موقعیتهای اجتماعی دستوپنجه نرم میکند. بحثهای قابلتوجهی درمورد ارتباط بین ناتوانی یادگیری غیرکلامی با اوتیسم وجود دارند. باوجودیکه این دو بیماری علائم مشترک زیادی دارند، کارشناسان آنها را بهصورت جدا در نظر میگیرند. درواقع تمام افرادی که مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی هستند، مبتلا به اختلال اوتیسم نیستند.
چرا دانشآموزان مبتلا به اوتیسم به پشتیبانی بصری نیاز دارند؟
ازآنجاییکه مغز در افراد مبتلا به اوتیسم اطلاعات را متفاوت پردازش میکند، پشتیبانی بصری میتواند به درک اطلاعات جدید کمک کند. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم یادگیرندگان بصری هستند. پشتیبانی بصری در یادگیری به شکلهای زیر خود را نشان میدهد:
- نقاشی یا هنر
- عکس
- نمودار
- فیلم
- اسباببازی یا اشیاء
- برنامه یا تقویم بصری
رابطه اختلال بیشفعالی و اوتیسم با یادگیری
اختلال نقص توجه و بیشفعالی بهخودیخود نوعی اختلال یادگیری در نظر گرفته نمیشود. بااینحال، این اختلال میتواند با اختلالات یادگیری رابطه داشته باشد و موانع متعددی را برای یادگیری ایجاد کند. اختلال بیشفعالی اغلب در کنار اختلال اوتیسم دیده میشود. تحقیقات نشان میدهند 30 تا 50 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم، علائم اختلال کمبود توجه و بیشفعالی را نشان میدهند. بیشفعالی نیز مانند اوتیسم بر عملکرد اجرایی تأثیر میگذارد. بنابراین میتواند یادگیری را مهار کند؛ زیرا تمرکز پایدار، برنامهریزی و مدیریت زمان تأثیر قابلتوجهی بر عملکرد تحصیلی میگذارند.
اختلالات یادگیری ناشی از اوتیسم چه تأثیر بر سلامت روان دارند؟
اختلالات یادگیری در کنار اوتیسم میتوانند منجر به بیماریهای سلامت روان شوند. افراد مبتلا به اختلالات یادگیری معمولاً مشکلات اضطراب، افسردگی و عزتنفس را تجربه میکنند. تحقیقات نشان میدهند کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری در مقایسه با همسالان بدون اختلال یادگیری، تنهایی و غم بیشتر و رضایت اجتماعی کمتر را تجربه میکنند. بنابراین، هنگامی که اختلالات یادگیری در کنار اوتیسم رخ میدهند، کودکان بیشتر درمعرض خطر بیماریهای سلامت روان قرار میگیرند.
خدمات آموزشی گروه توانبخشی راه کمال برای کودکان اوتیسم
اختلالات یادگیری در کودکان اوتیسم میتواند چالشهای قابل توجهی برای آنها و خانوادههایشان ایجاد کند، اما با تشخیص به موقع و مداخلات تخصصی، این کودکان قادر به پیشرفتهای چشمگیری خواهند بود. تیم متخصص و مجرب گروه توانبخشی راه کمال با استفاده از روشهای علمی و نوین، به بهبود مهارتهای یادگیری و اجتماعی کودکان اوتیسم کمک میکند. اگر شما نیز نگران پیشرفت تحصیلی و اجتماعی فرزند خود هستید، میتوانید با تیم ما تماس بگیرید و از مشاوره و درمانهای تخصصی بهرهمند شوید.
منابع
appliedbehavioranalysisprograms.com
سوالات متداول
افراد مبتلا به اوتیسم برای تمرکز بر روی موضوعات موردعلاقه خود مشکل دارند. به همین دلیل است که یادگیری فردی و ابزارهایی مانند بازیدرمانی در آموزش و پرورش مهارتها مؤثر هستند. افراد مبتلا به اوتیسم بهدلیل مشکلات پردازش حسی، تفسیر اطلاعات و تنظیم توجه، قادر به تمرکز نیستند.
مطالب مشابه
طول عمر کودکان مبتلا به اوتیسم بهطور مستقیم تحت تأثیر بیماری نمیباشد، بلکه رفتارهای ناشی از این بیماری منجر به کاهش طول عمر میشوند.
اختلال اوتیسم باعث میشود روش بازی کردن کودکان مبتلا به اوتیسم با سایر کودکان فرق داشته باشد. در این راستا استفاده از بازیهای مخصوص کودکان مبتلا به اوتیسم، علاوه بر سرگرم کردن آنها به بهبود یادگیری نیز کمک میکند.
اختلال بیش فعالی نوعی اختلال یادگیری نیست اما میتواند مشکلاتی در یادگیری ایجاد کند. همچنین احتمال بروز بیش فعالی همراه با اختلالات یادگیری وجود دارد. در این مطلب به رابطه بین این دو اختلال میپردازیم.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا کودک مطابق با نقاط عطف رشدی تعیین شده راه نمیرود. برخی از نوزادان زودتر و برخی از نوزادان دیرتر از محدوده زمانی مورد نظر راه می روند.در بیشتر موارد، تأخیر در راه رفتن، بدون تأخیر در سایر زمینههای رشد نوزاد، باعث نگرانی نمیشود.
هیدروتراپی، که به آن آب درمانی نیز گفته میشود، شکل تخصصی فیزیوتراپی است که از آب برای درمان بیماریها استفاده میکند. این نوع درمان محیطی امن و حمایتی را برای کودکان فراهم میکند که در آن میتوانند بدون تنش جاذبه در فعالیتهای فیزیکی شرکت کنند.
والدین میتوانند با استفاده از بازیهای ساده و سرگرمکننده در محیط خانه، رفتارهای کلیدی فرزند خود را در حوزههای مهمی مانند ارتباط چشمی، تقلید، تعاملات اجتماعی و حساسیتهای حسی زیر نظر بگیرند. این بازیها برای کودک جذاب هستند و در عین حال، به والدین کمک میکنند تا درصورت مشاهده علائم نگرانکننده، بهموقع با متخصصان رشد کودک مشورت نمایند.
کودکان مبتلا به CDD تا حداقل ۲سالگی رشد معمولی متناسب با سن را در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، روابط اجتماعی، بازی و رفتار انطباقی دارند. آنها بین سنین ۲ تا ۱۰سالگی، مهارتهای کسبشده قبلی خود را به شکلی قابل توجه در دو یا چند مورد از دست میدهند.
یکی از تفاوتهای بزرگ بین اوتیسم و آسپرگر این است که کودکان مبتلا به اوتیسم دیرتر صحبت کردن را شروع میکنند. اما کسانی که سندرم آسپرگر دارند معمولاً تأخیر زبانی را تجربه نمیکنند. در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب منزوی به نظر میرسند، افراد دارای آسپرگر معمولاً میخواهند با دیگران تعامل داشته باشند اما برای برقراری ارتباط با مشکل مواجه میشوند.
اختلال فراگیر رشد (PDD) زمانی اصطلاحی بود که برای توصیف گروهی از تأخیرهای رشدی که بر مهارتهای اجتماعی و ارتباطی تأثیر میگذاشتند، مورد استفاده قرار میگرفت. اما در حال حاضر، پزشکان آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) مینامند.
گرانی والدین درخصوص دیر حرف زدن فرزندشان امری کاملاً طبیعی است. اما باید توجه داشته باشید رشد گفتار در کودکان میتواند تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل قرار گیرد و یکی از این عوامل، تغذیه است که اغلب نادیده گرفته میشود.
اختلال ویژه زبانی (SLI)، اصطلاحی برای اختلال زبان رشدی است. این اختلال زمانی رخ میدهد که مهارتهای زبانی بهدرستی رشد نمیکنند ولی این چالشها به سایر مشکلات رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم، آسیب مغزی تروماتیک، آپراکسی گفتار یا کم شنوایی مربوط نیستند.
کودکان مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی در استفاده از زبان برای تعامل با دیگران مشکل دارند. آنها زبان را میفهمند و میتوانند در برخی شرایط از آن استفاده کنند، اما در موقعیتهای اجتماعی در برقراری ارتباط با مشکل روبرو هستند.
اختلال گفتاری آفازی در کودکان نوعی اختلال ارتباطی است که توانایی کودک در درک، تولید و استفاده از زبان را مختل میکند. کودکان مبتلا به آفازی اغلب در ابراز وجود و درک زبان دیگران مشکل دارند. نکته مهم این است که آفازی نشانه کمبود هوش نیست، بلکه اختلالی در پردازش زبان است.
اختلال سلوک (CD) بیماری سلامت روان است که کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار میدهد و رفتارهای پرخاشگرانه و اقداماتی که به آسایش دیگران آسیب میرساند مشخص میشود.